Beroemdheden in de journalistiek: de ethiek van nieuwsverslaggeving

Opmerking: Dit is een van de artikelen in een reeks artikelen over kwesties die aan de orde zijn gesteld tijdens een conferentie van 13 januari, 'Reporting on Celebrities: The Ethics of News Coverage.' De conferentie vond plaats op de USC Annenberg School for Communication, in samenwerking met The Poynter Institute. Zie de zijbalk hieronder voor meer.

De setting voor het journalistieke forum was passend.

Het werd gehouden in een staat waar kiezers in Californië een bodybuilding-filmster naar het landhuis van de gouverneur stuurden. In een stad waar de toekomst van een lokale profbasketbalspeler is vastgemaakt aan de uitkomst van een strafproces. En in een bedrijf stad waar de zaken zijn showbusiness en de gewaardeerde valuta is beroemdheid.

Welkom bij 'Rapportage over beroemdheden: de ethiek van nieuwsverslaggeving' of als Verscheidenheid had het misschien de kop gegeven als er genoeg ruimte was en een eigenzinnige copy-editor: Media Minds Quiz Celeb Biz Fizz.

De paneldiscussie, gesponsord door The Poynter Institute en de USC Annenberg School for Communication, bracht een scala aan journalisten, academici, nieuwsmakers en een public relations-manager samen in een bijeenkomst voor een publiek van meer dan 60 mensen op de USC-campus.

Terwijl het forum een ​​centrale vraag behandelde of de media zijn afgedwaald bij het rapporteren over beroemdheden, moesten er andere vragen worden gesteld: gaat de berichtgeving over beroemdheden ten koste van ander nieuws? Zijn er adequate richtlijnen voor de redactie voor dergelijke berichtgeving? Creëren journalisten hun eigen beroemdheden en dekken ze hen in een achtervolgingsoefening die middelen uitput en lezers, kijkers of luisteraars frustreert?

De vragen en de antwoorden die ze opriepen - die net zo gevarieerd waren als de bijna twee dozijn sprekers - onderstreepten hoe steeds belangrijker de kwestie van de berichtgeving over beroemdheden is geworden in redacties.

Niets weerspiegelt die nadruk meer dan in recente verhalen en daaropvolgende media-aandacht die uit Californië en het Westen zijn gekomen.

Afgelopen herfst werden media bekritiseerd vanwege hun berichtgeving over de gouverneurscampagne van Arnold Schwarzenegger in Californië. Aanhangers van Schwarzenegger klagen over een anti-Arnold-vooroordeel. Zijn critici beweren dat de media te mild zijn voor de populaire filmster.

Toen Michael Jackson vorige week werd aangeklaagd wegens kindermisbruik, waren zijn fans luidruchtig in het bekritiseren van nieuwsorganisaties vanwege de voortdurende berichtgeving over hun popidool. Wat werd aangekondigd als een rechtszaak in het nabijgelegen Santa Maria, werd een media- en anti-mediacircus.

Ondertussen worstelen nieuwsorganisaties nog steeds met hoe ze de aanranding van Kobe Bryant, de Los Angeles Laker-speler die wordt beschuldigd van verkrachting in Colorado, moeten verslaan. Hoe ga je om met een verhaal dat al doordrenkt is met media? En hoeveel van het verhaal komt op de nieuwspagina's en hoeveel blijft er in het sportgedeelte?

Werp in de media woede over Britney Spears' huwelijk van een dag in Las Vegas en de gebruikelijke hoogte- en dieptepunten van Hollywood-sterren, de explosie van nieuwe gezichten op kabel- en reality-tv-shows, en de wildgroei van nog meer atleten en muzikanten, en daar neemt de uitdaging niet aan voor nieuwsorganisaties.

'Ik ben er niet van overtuigd dat er meer beroemdheden zijn, want ik ben ervan overtuigd dat er veel meer beroemdheden zijn', zegt Dean Baquet, hoofdredacteur van de Los Angeles Times en een van de panelleden van het USC.

De Keer meldde dat 10.000 lezers hun abonnement opzegden om te protesteren tegen het onderzoek van de krant, dat slechts vier dagen voor de verkiezingen werd gepubliceerd, naar aantasting van beschuldigingen tegen Schwarzenegger. Baquet verdedigde het verhaal en de timing. Hij was het ook niet eens met degenen die zeiden dat Schwarzenegger tijdens de 52-daagse campagne te veel berichtgeving had gegenereerd.

Peter Bhatia, hoofdredacteur van de Oregoniaan , had het oneens met lezers die zijn krant hadden bekritiseerd vanwege wat volgens hen een te grote nadruk op de Bryant-zaak was ten koste van andere nieuwsverhalen.

Bhatia, voorzitter van de American Society of Newspaper Editors, zei dat lezers moeten kijken naar hoe een krant een gemeenschap behandelt of problemen 'in de loop van de tijd' behandelt bij het evalueren van de berichtgeving over beroemdheden.

Media moeten worden beoordeeld op algemene berichtgeving, voegde hij eraan toe, 'hoe het om de gemeenschap geeft en hoe het de gemeenschap dekt, dat is de echte test.'

Zelfs als er meer nieuws over beroemdheden verschijnt, weerstaan ​​sommige journalisten de drang om sommige van die verhalen uit te zenden. Bob Long, vice-president en nieuwsdirecteur van KNBC in Los Angeles, zei dat zijn station heeft vermeden wat een van de hoofdbestanddelen is van de berichtgeving van sommige media - levensstijlen van beroemdheden - en hij verwacht dat anderen hetzelfde doen.

'Ik heb het gevoel dat je steeds minder lifestyle-dingen van beroemdheden zult zien, omdat mensen gewoon niet geïnteresseerd zijn,' zei hij.

Niet iedereen was het eens over de afnemende berichtgeving en het gebrek aan interesse in beroemdheden. Verschillende panelleden merkten op hoe de populariteit van beroemdheden het aantal lezers of kijkers kan opdrijven en anderen zeiden dat journalisten voorzichtig moesten zijn met het negeren van wat het publiek eigenlijk wil.

De beroemdheidsstatus van een persoon zou een van de factoren moeten zijn bij het bepalen van de nieuwswaarde, zei Dan Rosenheim, nieuwsdirecteur van KPIX-TV in San Francisco. 'Men negeert kijkers of lezersbelangen op eigen risico', zei hij. “We lopen het risico onszelf te bagatelliseren en te marginaliseren.”

Journalisten wier berichtgeving is gericht op beroemdheden, onderstreepten het belang van ethische normen bij het rapporteren, schrijven en fotograferen van de verhalen die ze doen.

'Je gaat je standaard als journalist niet schenden' om beroemdheden te verslaan, zei Cynthia Wang, associate bureauchef in Los Angeles voor Mensen tijdschrift. Ze adviseerde een rigide feitencontrolesysteem en een aanwervingsbeleid dat journalisten zoekt die ervaring hebben met rechtbankverslaggeving en andere vaardigheden.

Maar sommige panelleden zeiden dat de concurrentie om een ​​interview met beroemdheden te strikken journalisten ertoe kan brengen ethische grenzen te overschrijden.

Susan Tellem, de enige public relations-manager in het panel, noemt lokale aanklagers in de Jackson-zaak onder haar klanten. Ze zei dat sommige verslaggevers minder scrupuleus zijn over bronnen en nauwkeurigheid, vooral als het gaat om zaken van beroemdheden. 'Er is een enorme druk op journalisten om het verhaal te lezen', zei ze.

Verschillende panelleden merkten op hoe de populariteit van beroemdheden het aantal lezers of kijkers kan opdrijven en anderen zeiden dat journalisten voorzichtig moesten zijn met het negeren van wat het publiek eigenlijk wil.Robert Scheer, een krantencolumnist en tijdschriftschrijver, zei het nog botter: 'Er is ongelooflijk veel corruptie in deze business.'

Scheer, die ook lesgeeft op de Annenberg-school, zei dat sommige tijdschriften en televisieprogramma's zo afhankelijk zijn van beroemdheden dat ze verhalen hypen of verzachten om beroemdheden te promoten of te beschermen. Hij waarschuwde tegen een filosofie van het krijgen van het interview tegen elke prijs als het gaat om beroemdheden.

Andere panelleden waarschuwden ervoor om beroemdheden of hun vertegenwoordigers niet toe te staan ​​​​kopieën te controleren. Ze bekritiseerden ook de trend om kosten te besparen - of de productie van verhalen te versnellen - door te vertrouwen op public relations-agenten als vervanging voor goede, degelijke rapportage. Ze adviseerden om de berichtgeving over beroemdheden niet alleen door schandalen te laten kenmerken.

Peggy Jo Abraham, nieuwsdirecteur van E! Entertainment Network, wees erop dat in de competitieve wereld van berichtgeving over beroemdheden, sommige media niet langer aandringen op onafhankelijke bevestiging vóór publicatie of distributie. In plaats daarvan nemen ze genoegen met het citeren van een andere publicatie of televisiezender die bericht over wat misschien slechts een gerucht is.

We zijn een voyeuristische samenleving geworden, zei Ken Baker, executive editor aan de West Coast voor: Wij Wekelijks tijdschrift. Maar hij waarschuwde dat het nodig is om het verschil te identificeren tussen wat nieuwswaardig is en wat 'journalistieke pornografie' is als het gaat om het presenteren van verhalen of foto's.

In het verleden, zei Baker, waren foto's meestal een aanvullend onderdeel van een verhaal. Nu wekken foto's vaak een verhaal op. 'In de afgelopen twee of drie jaar is het het startpunt voor nieuws geworden', zei hij. 'Haal de foto en rapporteer om het context te geven.'

Terwijl journalisten die gespecialiseerd zijn in nieuws over beroemdheden, zeggen dat ze meer vraag naar hun werk zien, hebben anderen ook een verandering gevoeld in hun redactiekamers.

Sue Cross, vice-president/West van de Associated Press, zei dat haar teleservice voornamelijk telefoontjes afhandelde van Amerikanen die geïnteresseerd waren in nieuws over beroemdheden. Met globalisering en wereldwijde belangstelling komen die vragen of tips nu van zo ver weg als Indonesië en Duitsland, wat AP-reporters ertoe aanzet om onderzoek te doen en mogelijk verhalen voor de nieuwsdraad in te dienen.

'Het heeft een verschil gemaakt in wat we nastreven', zei ze.

Dus, hoe handhaven journalisten ethische normen bij het verslaan van beroemdheden? Zoals sommige panelleden aangaven, beginnen ze met het stellen van vragen die wijzen op een ethisch proces. Ze omvatten het vragen:

• Waarom doe ik dit verhaal?


• Is er een journalistieke reden voor dit verhaal?


• Wat is de nieuwswaarde van het verhaal?


• Hoeveel tijd en middelen besteden we hieraan?


• Gaat dit ten koste van een ander, belangrijker verhaal?

Het bepalen van de waarde van een verhaal is een beslissing van de redactie op basis van verschillende factoren. Maar zoals sommige panelleden betoogden, zou de status van beroemdheid een factor moeten zijn die moet worden gewogen. Anderen beweerden dat een verhaal alleen maar kan worden gewaardeerd omdat het onderhoudend is en goed leest. Maar met alle criteria zou er een proces of methode moeten zijn die journalisten helpt bij het bepalen van de berichtgeving over beroemdhedennieuws.

Het forum, met onder meer Poynter's Gregory Favre, Bob Steele, Aly Colón en Kelly McBride, begon met een beetje eigenzinnigheid. Jay Harris , voormalig uitgever van de San Jose Mercury Nieuws , stelde zich voor met een bekentenis. 'Mijn naam is Jay en ik ben een grote-stad tabloidredacteur geweest. Ik ben al 15 jaar aan het herstellen en zou in de ban van de journalistiek van beroemdheden kunnen vallen.”

Maar het was ook Harris, die nu lesgeeft aan het USC, die waarschuwde voor de ernst van de kwestie. De media die nuttige informatie dragen als het 'centrale zenuwstelsel van de samenleving', zei hij, kunnen ook 'verspreiden wat verzwakt, wat corrodeert en dat wat degradeert'.

Voor velen benadrukt die beschrijving de gevaren van berichtgeving over beroemdheden. Acteur Ed Asner, een van de nieuwsmakers in het panel, noemde de fixatie van de journalistiek op beroemdheden 'gruwelijk' en suggereerde dat het bijdroeg aan het 'morele verval' in het land. De andere nieuwsmaker was John Dean, de voormalige advocaat van het Witte Huis die vertelde over de dagen dat verslaggevers hem meedogenloos behandelden als een van de centrale figuren in het Watergate-schandaal. Hij zette die tijd af tegen de hedendaagse politieke berichtgeving die volgens hem niet scherp is.

'Ik heb vandaag de dag nog nooit minder vragende media gezien dan bij politieke beroemdheden', zei Dean.

Politici en andere verhaalonderwerpen zijn natuurlijk niet de enige beroemdheden in de stad. Als E! Abraham van Entertainment Network wees erop dat de media bij het zoeken naar beroemdheden niet ver hoeven te zoeken. Ze beschreef hoe mensen die een van de spraakmakende rechtszittingen bijwoonden slechts even teleurgesteld waren omdat ze geen handtekening van de beklaagde hadden gekregen. Ze stonden alleen in de rij om de handtekeningen van die beroemdheden bij de hand te krijgen - de journalisten die verslag deden van het proces.