Carrières van regisseurs: analyse van de impact van flopfilms

Amusement

Een carrière kan worden gelanceerd door één film, en carrières kunnen worden vernietigd door één film. En als er directeuren bij betrokken worden, wordt de situatie nog aanzienlijk erger. Daarnaast is de directeur verantwoordelijk voor veel verschillende taken. Na een mislukking kunnen ook zij bijkomende schade lijden. Directeur worden is dus helemaal geen eenvoudige klus. Deze lijst bespreekt de flopfilms die in hun eentje een einde maakten aan de carrières van regisseurs:

Inhoudsopgave

• 1 Freaks (1932) – Tod Browning
• 2 Geest van Mars (2001) – John Carpenter
• 3 Gigli (2003) – Martin Brest
• 4 Heaven's Gate (1980) - Michael Cimino
• 5 Noord (1994) - Rob Reiner
• 6 Peeping Tom (1960) – Michael Powell
• 7 Pinokkio (2002) - Roberto Benigni
• 8 Rollerball (2002) – John McTiernan
• 9 Southland Tales (2006) – Richard Kelly
• 10 De avonturen van Pluto Nash (2002) - Ron Underwood
• elf De Liga van Buitengewone Heren (2003) - Stephen Norrington
• 12 The Scarlet Letter (1995) - Roland Joffé

Freaks (1932) – Tod Browning

Tod Browning is het toonbeeld van aanpassingsvermogen. Een van de zeldzame filmmakers die aan films in elk genre en subgenre heeft gewerkt. Tod produceerde bijna 50 films, hoewel hij nog steeds grotendeels vergeten is. Bovendien waren ze allemaal op zijn minst redelijk. Eindelijk kreeg hij de lof die hij verdiende voor zijn film ‘Dracula’. Toen begonnen ook zijn oudere werken aanzienlijk succes te genieten. Tod verwierf bekendheid en klom op tot de functie van 'De' directeur. Dat wil zeggen, totdat hij ‘Freaks’ produceerde, een neo-horrorpoging die niets minder was dan een bizar circus in actie. De film was op zijn zachtst gezegd eigenzinnig. Hij probeerde alles wat ‘Dracula’ te bieden had, maar kon niet terugkeren op het goede pad.

Geest van Mars (2001) – John Carpenter

John Carpenter staat bekend om de low-budget cultfilm ‘Dark Star’. De film werd daarna een grote hit. Daarna regisseerde hij een reeks enorm succesvolle films, waaronder 'Escape from New York', 'The Fog' en 'Assault on Precinct 13'. John heeft ook een aantal fantastische foto's gemaakt, zoals 'Christine' en 'The Thing'. Daarna waren zijn films ‘Escape from L.A.’, ‘In the Mouth of Madness’ en ‘Vampires’ allemaal van middelmatige kwaliteit. Het ergste moest echter nog komen. De film die hij later regisseerde, ‘Ghost of Mars’, had niet veel slechter kunnen zijn. De film was in alle opzichten verschrikkelijk, en ik bedoel echt verschrikkelijk. John stapte vervolgens over naar een semi-pensioen. Een recente Master of Horrors-aflevering werd door hem geregisseerd. En het lijkt erop dat hij nog steeds over enig charisma beschikt.

Gigli (2003) – Martin Brest

Martin Brest kende een sterke start door de financieel succesvolle Beverly Hills Cop te begeleiden. Vervolgens regisseerde hij ‘Midnight Run’. Ondanks het bescheiden succes was de film veelbelovend. Daarna volgde 'Scent of a Woman', dat niet alleen enorm veel geld verdiende, maar ook een geweldige prestatie had bij de Oscars en het hoogtepunt van zijn regiecarrière markeerde. Maar toen beging hij een ernstige zonde. Met een echt koppel uit die tijd, Ben Affleck en Jennifer Lopez, creëerde hij ‘Gigli’. De film kende een succesvolle run bij de Razzies en verdiende daar een fortuin. Met een budget van $75 miljoen bracht de kolossale mislukking van een film nauwelijks $7 miljoen op. Brest heeft sindsdien geen nieuwe aanbiedingen meer kunnen bemachtigen. En het enige wat hij heeft bereikt is een klein knikje in de bedankspeech van Ben Affleck tijdens een van de Oscars-toespraken.

Heaven's Gate (1980) - Michael Cimino

Hoewel Michael Cimino een aantal uitstekende films produceerde, was het ‘The Deer Hunter’ die hem tot een begrip maakte. De film was een grote hit. Het kreeg lovende kritieken van recensenten en kende aanzienlijk succes aan de kassa. Er werden vijf Oscars gewonnen, waaronder die voor Beste Regisseur en Beste Film. een voor die tijd ongebruikelijke prestatie. Alles wat Cimino had gebouwd, werd vernietigd in zijn volgende film, Heaven’s Gate. Vergelijkbaar met het antagonisme dat in de film te zien was, was er ook veel van in de productie. Het budget van de film ligt ver boven de limiet van $ 44 miljoen. en slaagde er uiteindelijk slechts in om $ 3 miljoen te verdienen. Als gevolg hiervan werd de verloren liefde van Michael Cimino met het publiek nooit nieuw leven ingeblazen.

Noord (1994) - Rob Reiner

Ruim tien jaar lang regeerde Rob Reiner de filmindustrie. Zijn filmcarrière begon met ‘The Spinal Trap’, een van zijn meest opmerkelijke werken. Zijn rollen in “When Harry Met Sally” en “A Few Good Men” brachten hem internationale bekendheid. Dergelijke films waren alleen succesvol dankzij de vakkundige regie van Reiner. Als gevolg daarvan was Reiner nu lid van de exclusieve regisseursclub. Zijn hele imago werd echter vernietigd toen hij de film 'North' produceerde, waarin Bruce Willis in een konijnenkostuum speelde. Het enige opmerkelijke aspect van de film was de aantrekkelijke cast. De film ontving talloze Razzie-nominaties en recensies. Sindsdien heeft hij een slechte run gehad aan de kassa, met uitzondering van zijn productie van 'The Bucket List'.

Peeping Tom (1960) – Michael Powell

Regisseur Michael Powell had veel potentieel. Hij had een moeilijk begin en bracht ongeveer 6-7 jaar door als regieassistent voordat hij zijn eerste speelfilm ontving. Powell produceerde talloze uitstekende films, waaronder The Red Shoes en 49th Parallel. Het tragische aspect van zijn verhaal is dat zijn beste inspanningen uiteindelijk zijn carrière verpesten. ‘Peeping Tom’ was zijn poging tot een horrorfilm, en het was behoorlijk spannend. De horrorfilm deed een aardige poging en bood iets unieks. De wereld was echter nog steeds niet voorbereid op een film als ‘Peeping Tom’. De critici gaven hem zware kritiek, en de film deed het ook slecht aan de kassa. Het zou een goede carrière niet hebben verpest als mensen destijds zijn genialiteit hadden erkend.

Pinokkio (2002) - Roberto Benigni

Denk aan ‘Het leven is mooi’ en vervolgens aan ‘Pinokkio’. Beide films zijn geregisseerd door Roberto Benigni, maar ze kunnen niet meer van elkaar verschillen. Hoe kan een regisseur van zo’n prachtige film als ‘Life is Beautiful’ zo’n verschrikkelijke fout maken? Naast lof voor ‘Life is Beautiful’ won Roberto Benigni ook drie Oscars. Maar daarna gebeurde er iets vergelijkbaars met wat er gebeurt met mensen die al succes hebben ervaren. Hij creëerde ‘Pinokkio’, een totale mislukking, en god, had het nog erger kunnen zijn. Het was zo verschrikkelijk dat het grappig werd. Benigni verscheen daarna in een paar films, maar heeft sindsdien geen speelfilm meer geregisseerd. We kunnen alleen maar hopen dat hij binnenkort een project zal leiden en zoiets verbluffends als ‘Life Is Beautiful’ zal produceren.

Rollerball (2002) – John McTiernan

McTiernan staat bekend om zijn begrip van het actiethriller-subgenre. We hebben een aantal adembenemende actiethrillers van hem ontvangen. De films 'Die Hard', 'Predator', 'Die Hard with a Vengeance' en zijn eerste bewerking, 'The Hunt for Red October', staan ​​allemaal op de lijst. Hij schrijft vaak de scenario's voor zijn eigen films. Als gevolg hiervan is hij zich bewust van de subtiliteiten van het script en hoe hij deze voor het scherm moet interpreteren. De Thomas Crown Affair en “The 13th Warrior” waren twee van zijn belangrijkste mislukkingen. Maar “Rollerball” diende uiteindelijk als spil. Met een budget van $ 70 miljoen verdiende de versie uit 1972 amper $ 26 miljoen. Op zijn zachtst gezegd was de film een ​​complete mislukking. McTiernan heeft sindsdien niet meer de leiding over een film gehad. Laten we hopen dat hij met een knaller terugkeert, wellicht in de vorm van een nieuwe Die Hard-film.

Southland Tales (2006) – Richard Kelly

Een man die ‘Donnie Darko’ creëerde, een van de moderne cultklassiekers, slaagde er jammerlijk niet in om aan de verwachtingen te voldoen. Dankzij het enorme succes van “Donnie Darko” had Richard in de loop van de tijd een aanzienlijke schare fans opgebouwd. Maar hij is het echt kwijt. Na een periode van inactiviteit hervatte hij het regisseren en ondertekende hij het project ‘Southland Tales’. De drie uur durende dystopische musical stak de draak met de Amerikaanse corruptie en de populaire cultuur. Het had veel potentieel, maar niets daarvan werd gerealiseerd. Sindsdien regisseerde Richard alleen nog ‘The Box’, wederom een ​​grote flop, en heeft hij verder niets geproduceerd. Laten we hopen dat hij de last van zich afwerpt en opnieuw een film regisseert.

De avonturen van Pluto Nash (2002) - Ron Underwood

Wat een grote mislukking kan doen met de carrière van een regisseur is echt vreemd. Tremors, geregisseerd door Ron Underwood, is een enorm populaire en opwindende film. Daarna liet hij zijn assortiment zien met de humoristische ‘City Slickers’. Beide waren enorme successen, dus begon hij de telefoonnummers van de producenten bij de hand te houden. Vervolgens werkte hij samen met Eddie Murphy aan de $ 100 miljoen kostende film 'The Adventures of Pluto Nash'. Er kon slechts $ 7 miljoen worden verdiend met de film, die grotendeels in lege theaters speelde. Hij betaalde hiervoor een hoge prijs en daarmee kwam er een einde aan zijn zeer succesvolle carrière. Hij ging een afgrond in en verdween voor altijd.

De Liga van Buitengewone Heren (2003) - Stephen Norrington

Dit is het verhaal van een regisseur die zijn hele leven heeft laten veranderen door strips. De raadselachtige zaak van Norringtons carrière. Een carrière die met een groot budget van start ging met de Marvel-stripverfilming ‘Blade’. De film met Wesley Snipes in de hoofdrol werd een representatie van stijl en adembenemende actie. Maar daarna kende Norringtons carrière zijn anticlimax. Hij transformeerde de bekende graphic novel “The League of Extraordinary Gentlemen” van Alan Moore. Bovendien waren de recensies voor de film niet gunstig. Het vreemde is dat de film veel geld verdiende en niet flopte. Het lokte echter een aantal krachtige reacties uit van mensen, waaronder het feit dat Sean Connery stopte met acteren. Sindsdien heeft Norrington geen aanbiedingen meer ontvangen om opnieuw te regisseren en heeft hij het regisseren van optredens als ‘Ghost Rider’, ‘Clash of the Titans’, enz. aan zich voorbij laten gaan.

The Scarlet Letter (1995) - Roland Joffé

Of je overlijdt als held, of je leeft lang genoeg om in een slechterik te veranderen als je debuutfilm zeven Oscar-nominaties ontvangt. Hetzelfde overkwam Roland Joffe. Hij begon met het aannemen van tv-regiebanen voordat hij een verzoek kreeg om een ​​film te regisseren. En de inspanning wierp zijn vruchten af ​​met zijn eerste twee films, The Killing Fields en The Mission. Beide films kenden enorm kritisch en financieel succes. Daarna volgden moeilijke tijden in de jaren negentig met een aantal ondermaatse films. Stad van vreugde en schaduwmakers. Toen kwam de vreselijke poging om Super Mario aan te passen voor het grote scherm. ‘The Scarlet Letter’ volgt daarop. Deze film won bijna alle Razzies. Joffe ontdekte toen hier en daar wat aanbiedingen. Ze zijn echter allemaal gemaakt als direct-to-tv-films en zijn momenteel waarschijnlijk in slechte staat.