ESPN-reporter schrijft over verdriet terwijl hij er zelf mee omgaat

Ander

ESPN-verslaggever Ivan Maisel interviewt Stanford Quarterback Kevin Hogan over verdriet, terwijl de verslaggever rouwde om zijn eigen verlies. (Screengrab van ESPN-video)

Ivan Maisel had door de jaren heen veel verhalen verteld over een speler of coach die weer in actie kwam na het verlies van een geliefde. Maar dit was anders.

Op 5 september, Maisel plaatste een stuk op ESPN.com op Kevin Hogan van Stanford. De quarterback heeft te maken gehad met verdriet nadat zijn vader afgelopen december stierf.

Maisel schrijft in het verhaal: 'De kalender is niet altijd wat ons ouder wordt. Dat kan onderweg gebeuren.”

Maisel schreef over Hogan, maar de regel geldt ook voor hem.

Het verhaal was een van de eerste die Maisel deed nadat hij weer aan het werk was gegaan na de dood van zijn 21-jarige zoon, Max, in februari. Het Hogan-verhaal stond al sinds de afgelopen winter op de radar van de universiteitsvoetbalverslaggever, voorafgaand aan wat er met zijn zoon gebeurde.

'Ik heb het verhaal niet gedaan als een oefening in rouw', zei Maisel. 'Ik deed het omdat het een goed verhaal was.'

Maisel sprak met de moeder van Hogan, Donna, die tijdens een telefonisch interview instortte. Nadat ze hadden opgehangen, maakte ze zich zorgen over het onthullen van dergelijke persoonlijke gevoelens en vroeg Maisel of ze het verhaal mocht zien voordat het werd gepubliceerd. Hij wees het verzoek af, daarbij verwijzend naar de oude journalistennorm over het niet verstrekken van bronnen met een sneak peak.

Maisel antwoordde met een sms: 'Ik heb je verteld dat ik je verlies enigszins begreep, toen draaide ik me om en vertelde je dat mijn vrouw onze jongste naar Stanford brengt. Nee, ik ben geen weduwnaar. Maar zes maanden geleden verloren we onze 21-jarige zoon Max. Ik heb geleerd dat iedereen anders rouwt. Maar ik heb niet geaarzeld om je te vragen naar Jerry [Hogans overleden echtgenoot] omdat ik nu een idee heb van wat het betekent om te vragen en te antwoorden, en ik ben niet bang voor de emotie in de antwoorden. Dus ik kan je beloven dat ik met respect zal omgaan met wat je hebt gezegd.'

Donna Hogan stuurde een sms terug: “Oh mijn god, ik wist het niet. Je begrijpt wat verdriet is.”

Nadat het verhaal de ronde had gedaan, stuurde Donna Maisel nog een sms: 'Ik zit hier in tranen. Je had gelijk toen je zei dat ik je moest vertrouwen.'

'Dat was echt verheugend om te horen', zei Maisel.

Terugkijkend weet Maisel dat de impact van wat er met hem is gebeurd, van invloed was op de manier waarop hij het verhaal rapporteerde. Hij zegt dat hij vragen kon stellen die 'de randen afrondden'.

'Mijn nieuw ontdekte gevoeligheid was een geschenk waarmee ik het bloedbad kon uitroeien van wat Max achterliet,' zei Maisel. “De sleutel voor ons allemaal is om de vragen te horen voordat we ze stellen. Hoe klinkt het in de oren van je onderwerp, zodat je de beste reacties kunt uitlokken? Het kostte me veel te lang om dat door te hebben.”

Maisel geeft toe dat het niet gemakkelijk voor hem was om het nieuwe college football-seizoen in te duiken. De wereld van hem en zijn familie stond op zijn kop toen ze hoorden dat Max, een derdejaarsstudent aan het Rochester Institute of Technology, vermist was en vermoedelijk verdronken was in Lake Ontario; zijn lichaam werd twee maanden later gevonden.

Bij een herdenkingsdienst, Maisel gesproken over tot overeenstemming komen met de schijnbare zelfmoord van Max. De ontroerende lofrede ging echter meer over het vieren van het leven van zijn zoon.

'We wilden niet dat hij werd bepaald door hoe hij stierf', zei Maisel. 'We wilden dat hij werd bepaald door hoe hij leefde.'

Maisel zei dat hij en zijn familie werden gesteund door de enorme stroom aan steun van de gemeenschap van sportjournalisten. Hij hoorde ook van tal van coaches en beheerders van college football.

Zes weken nadat Max stierf, kreeg Maisel een telefoontje van Oklahoma-coach Bob Stoops, die zich overvloedig verontschuldigde.

'Ivan, ik wist het niet. Het spijt me zo', zei Stoops.

In juni was Maisel in het kantoor van Mark Helfrich voor een interview. Terwijl de zaken aan het afronden waren, wendde de coach van Oregon zich tot hem en zei: 'Ik heb een vraag voor je. Hoe is het met je?'

'Ik viel uit elkaar', zei Maisel. “Dat had ik niet verwacht. We zaten daar nog 20-25 minuten. Hij verloor zijn ouders. We spraken over verlies en rouw.”

De reis naar Oregon was een kort intermezzo tijdens een lange afwezigheid van het werk voor Maisel. Hij zei dat hij twee keer hoorde van ESPN-president John Skipper, die herhaaldelijk vroeg: 'Vertel ons gewoon wat je nodig hebt.'

Door de pauze kon Maisel 'zich concentreren op mijn verdriet en familie'. Het verstrijken van de tijd helpt, zei hij, tot op zekere hoogte.

'Een deel van mij wil het scherpe verdriet niet loslaten, want dat is een manier om hem vast te houden', zei Maisel. 'Maar dat is op de lange termijn niet haalbaar.'

Maar uiteindelijk doemde het nieuwe seizoen op en keerde Maisel terug naar de sleur. Afgelopen zaterdag was hij in Syracuse voor de LSU-Syracuse-wedstrijd voordat hij zondag naar Baton Rouge ging om aan een functie te werken.

Maisel, een inwoner van Mobile die werd gespeend in Alabama en Paul 'Bear' Bryant, gedijt meestal op de vele pulsen van universiteitsvoetbal. Het is begrijpelijk dat hij zich dit jaar anders voelt.

'Ik geef toe dat het moeilijk was om me op het werk te concentreren en het verdriet te verwerken', zei Maisel.

Maar net als Stanford's Hogan, blijft Maisel doorgaan. Hij zegt dat hij niet wil dat de dood van Max de reden is waarom ik dit niet meer wil doen.

“Het is een nieuwe uitdaging”, zegt Maisel. “We bevinden ons op onbekend terrein. We proberen allemaal gewoon ons best te doen.'

******

Aanbevolen literatuur over sportjournalistiek:

Julie DiCaro, een verslaggever voor een sportpraatstation in Chicago, schrijft in SI.com over de gemene tweets die ze ontving nadat ze opmerkingen had gemaakt over de situatie van Patrick Kane.

Sports Illustrated Greg Bishop vertelt Mark Selig bij Back Story hoe hij een lang verhaal over Aaron Rodgers rapporteerde en organiseerde.

******

Ed Sherman schrijft over sportmedia op shermanreport.com . Volg hem @Sherman_Report .