Geef lokale journalistiek een vechtkans door er vraag naar te creëren

We hebben nieuwe modellen nodig en moeten de volgende generatie voorlichten over hoe journalisten hun werk doen om hun werk te onderscheiden van andere informatiebronnen.

Een man loopt langs een krantendoos met exemplaren van The Seattle Times te koop. (AP Foto/Ted S. Warren)

Lokale krantenverslaggevers die hardnekkig de vergaderingen van het schoolbestuur, de planningscommissie en de gemeenteraad bijwonen en die politiepapieren scannen en zich over budgetten en contracten buigen, zijn essentiële radertjes in onze gemeenschappen. Ze dienen als de ogen en oren van het publiek en spelen een cruciale rol als waakhonden voor verspilling, fraude en misbruik en het aanspreken van ambtenaren.

Ik weet dit uit de eerste hand: ik begon wat een journalistieke carrière van bijna drie decennia werd en speelde deze rol in Colonie, New York, en later in Bergen County, New Jersey.

Sterke lokale nieuwsuitzendingen helpen ook om het burgerleven versterken , mensen aanmoedigen om betrokken te raken bij hun gemeenschappen en dienen als virtuele stadspleinen. In feite, terwijl de COVID-19-crisis voortduurt, een nieuwe Pew Research-enquête vonden Amerikanen dat lokale nieuwszenders geloofwaardiger bronnen van informatie over de pandemie zijn dan de nieuwsmedia in het algemeen.

Toch gaan deze vitale instellingen verloren in de ene gemeenschap na de andere, omdat financiële verliezen lokale kranten dwingen hun deuren te sluiten of hun gelederen uit te dunnen.

Te midden van de ineenstorting van het reclamegestuurde bedrijfsmodel voor kranten, deden minstens 1.800 gemeenschappen in de VS die in 2004 een lokaal nieuwscentrum hadden, dit begin dit jaar niet meer, volgens een nieuwe verslag doen van door Penelope Muse Abernathy, de Knight Chair in Journalism and Digital Media Economics aan de University of North Carolina, en haar onderzoeksteam. Het rapport — 'Nieuwswoestijnen en spookkranten: zal lokaal nieuws overleven?' - ontdekte dat 2.100 kranten de afgelopen 15 jaar hebben gefaald, waaronder 70 dagbladen en meer dan 2.000 weekbladen of niet-dagbladen. Veel van de gemeenschappen zonder enige nieuwsuitzending zijn geïsoleerd of hebben het economisch moeilijk.

De groei van deze nieuwswoestijnen vormt een ernstige bedreiging voor de democratie. Wanneer het publiek weinig of geen toegang heeft tot geloofwaardige nieuwsbronnen, kunnen onwaarheden, hoaxes en complottheorieën zich ongecontroleerd verspreiden. Schadelijke inhoud maakt misbruik van onze waarden, zaait onenigheid en ondermijnt het vertrouwen in onze instellingen en de kwaliteit van ons openbare leven.

De sluiting van een lokale krant kan andere negatieve punten hebben effecten op een gemeenschap , wat resulteert in een lagere opkomst en minder burgers die zich kandidaat willen stellen. Door het hele land, kosten van overheidsleningen zijn toegenomen in provincies die een krant zijn kwijtgeraakt en die minder aandacht hadden voor lokale ambtenaren.

Zelfs in gemeenschappen waar kranten blijven, blijven minder verslaggevers op het ritme. Tussen 2008 en 2019, kranten verloren de helft van hun redactiemedewerkers . In de afgelopen twee decennia zijn banen in de krant dramatischer gedaald dan werkgelegenheid in krimpende industrieën zoals mijnbouw en visserij.

De economische crisis veroorzaakt door COVID-19 is een nieuwe klap voor de journalistiek. Een geschatte 36.000 nieuwsmedia medewerkers sinds het begin van de pandemie zijn ontslagen, ontslagen of loonsverlagingen hebben ondergaan. Dit gebeurt zelfs nu lokaal nieuws belangrijker is dan ooit. Journalisten riskeren hun leven om de impact van de pandemie in hun gemeenschappen te verslaan en om betrouwbare informatie verstrekken zodat het publiek de hulp kan vinden die het nodig heeft en veilig blijft.

Hoe keren we dit tij? Een oplossing zijn nieuwe non-profitmodellen voor lokale journalistiek en waakhondjournalistiek, zoals: ProPublica en De Texas Tribune , die zeer succesvolle pioniers zijn. Organisaties zoals het Institute for Nonprofit News en de winstgevende Local Independent Online News Publishers geven advies over hoe journalisten hun eigen lokale nieuwssites kunnen ondersteunen of starten. Stichtingen, evenals Google, experimenteren met manieren om inkomsten te genereren voor start-ups en lokale uitgevers.

Een andere essentiële stap is het opleiden van de volgende generatie over hoe journalisten hun werk doen en hoe de normen, transparantie en verantwoordingsplicht van kwaliteitsjournalistiek het onderscheidt van zoveel andere informatiebronnen - en verkeerde informatie.

In 2008 beëindigde ik mijn journalistieke carrière om de Nieuws Alfabetiseringsproject met als doel middelbare scholieren en middelbare scholieren de tools te geven om te weten welk nieuws en andere informatie ze moeten vertrouwen, evenals een waardering voor de vitale rol van het Eerste Amendement en een vrije pers in een democratie. Ik hoopte dat dit zou leiden tot waardering en vraag naar kwaliteitsjournalistiek die zou helpen om deze in stand te houden in het licht van een steeds complexer informatielandschap.

In het afgelopen decennium zijn we aangemoedigd om te zien dat dit werkt in klaslokalen in het hele land. Wanneer het proces van nieuwsgaring is gedemystificeerd en jonge mensen de waarde begrijpen van inhoud die hen op een nauwkeurige, onafhankelijke en contextuele manier wil informeren, is de kans groter dat ze het herkennen en ernaar zoeken. Bovendien zijn ze niet alleen meer geneigd om nieuws te consumeren, maar ook om op een meer geïnformeerde en betrokken manier met hun gemeenschappen en de rest van de wereld om te gaan.

Naarmate het nieuws verdwijnt en uitgeholde redactiekamers zich verspreiden, staat er veel op het spel voor onze gemeenschappen en ons land.

Wijlen John Carroll, een van de meest gerespecteerde krantenredacteuren van zijn generatie en een van de oprichters van het bestuur van het News Literacy Project, vertelde het PBS-programma “Frontline” in 2007: “Rapportage is absoluut essentieel voor democratisch zelfbestuur. Wie gaat het doen? Wie gaat het nieuws betalen? Als kranten buiten de boot vallen, wat weten we dan?”

Alan C. Miller is de oprichter en CEO van de Nieuws Alfabetiseringsproject , een nationale non-profitorganisatie voor non-profit. Hij won de Pulitzer Prize for National Reporting in 2003 als verslaggever bij de Los Angeles Times.