Hoe een onderzoeksjournalist uit Mississippi hielp bij het vinden van een vermoedelijke seriemoordenaar

Screenshot, The Clarion-Ledger

Mary Rose vond de verslaggever die haar zou helpen een vermoedelijke seriemoordenaar op te sporen terwijl ze naar de radio luisterde.

Jerry Mitchell , een onderzoeksjournalist voor The (Jackson, Mississippi) Clarion-Ledger, verscheen op “Democratie nu” om te praten over een reeks koude zaken uit het tijdperk van de burgerrechten.

Dat is Neshoba County , hield Roos zichzelf voor. Het is in de buurt van het huis van de man waarvan ze vermoedt dat ze haar dochter en twee andere vrouwen heeft vermoord. Mitchell, de verslaggever, woonde ook in Mississippi.

'Er ging een licht uit,' zei Rose, die 26 jaar bezig was met haar eigen onderzoek, 'en ik zei: Mary, je moet contact opnemen met deze man. Hij is niet bang voor cold cases.”

Zes jaar en duizenden woorden later is die zaak niet langer koud.

Het kostte Mitchell meer dan een jaar (en veel telefoontjes van Rose) om te beginnen met rapporteren. Maar ze bleven er allebei bij.

Op vrijdag, de serie van Mitchell, 'Weg,' werd online gepubliceerd. Het heeft negen hoofdstukken, meer dan 25.000 woorden, een webserie van vijf afleveringen en een nieuwsbrief. En tot nu toe laten analyses zien dat lezers komen, blijven en terugkomen voor meer.

Dit is niet de eerste keer dat Mitchell schrijft over Felix Vail, de man die ervan wordt verdacht de dochter van Rose en twee andere vrouwen te hebben vermoord. Het is ook niet de laatste.

MEEKOMEN

Toen Rose voor het eerst belde, vroeg ze: de 2006 Pulitzer-finalist als hij geïnteresseerd was in het verhaal van een seriemoordenaar die als een vrij man leeft.

Natuurlijk was hij dat.

In die tijd was hij een onderzoeksjournalist die het werk deed van een dagelijkse verslaggever en meerdere verhalen per week schreef. Mitchell was geïnteresseerd om meer over de man te weten te komen, maar had niet veel tijd om te ondernemen.

In 2012 nam een ​​nieuwe hoofdredacteur het over en veranderde de focus van de krant. Enterprise werk werd een prioriteit. Mitchell had nu tijd voor diepgaand en langdurig werk.

Sinds dat eerste telefoontje heeft Rose contact gehouden met Mitchell. In het voorjaar van 2012 besloot ze vanuit haar huis in West-Massachusetts een reis naar Mississippi te maken. Ze ging Vail confronteren, zei ze tegen Mitchell. Ze had het script al in haar hoofd. Wilde hij mee?

Mitchell, die destijds met verlof was en aan een boek werkte, wel. De details van die eerste reis vormen de introductie tot het eerste hoofdstuk van 'Verdwenen' :

Een dag na Moederdag, 14 mei 2012, ontmoette ik de 64-jarige slimme, kortharige vrouw en volgde haar naar het pand in Montpelier, Mississippi, waar ze van plan was Vail te confronteren.

Ze vertelde me wat ze tegen hem ging zeggen: 'Je mag misschien nooit naar de gevangenis, maar ik wil dat je weet dat ik weet en veel anderen weten dat je het leven van deze drie vrouwen hebt genomen. Je bent er niet echt mee weggekomen.'

We parkeerden en liepen naar zijn poort, die op slot was. Ze vertelde me dat hij op dit pad leefde.

Mitchell was geen personage in het oorspronkelijke verhaal van 9.000 woorden dat in 2012 in een acht pagina's tellende spread verscheen en waarin de dood van Vail's eerste vrouw en de verdwijningen van twee andere vrouwen met wie hij trouwde, werden beschreven.

Maar sinds Rose voor het eerst contact opnam met Mitchell, maakt hij deel uit van het verhaal.

In 2013 werd Vail gevonden en gearresteerd dankzij tips die bij Mitchell binnenkwamen na voortdurende berichtgeving. Het proces voor de moord op Vail's eerste vrouw in 1962, Mary Horton Vail, begint op 8 augustus.

Mitchell schreef tot nu toe niet in de eerste persoon in een van de vervolgverhalen. Hij is geen abstracte stem meer die details onthult, maar een verslaggever die telefoontjes aanneemt, leads vindt en de lezers meeneemt.

Het is niet alleen een conventioneel verhaal, maar iets dat hij nog nooit eerder heeft geprobeerd - een onderzoeksverhaal. Nieuwe details vullen ook de nieuwste versie van 'Gone' in.

'Ik weet nu zoveel meer dan ik wist toen ik begon', zei Mitchell. 'Toen ik het originele 'Gone' aan het schrijven was, voelde ik me gewoon in het donker.'

Deze keer had hij toegang tot audio-opnamen en Vails eigen verontrustende dagboeken (die Mitchell vele weekenden doorbracht met lezen en het maken van transcripties). Sleutelfiguren hebben sinds dat eerste verhaal in 2012 contact opgenomen met Mitchell: mensen die hielpen bij het beantwoorden van vragen, het invullen van details, het kenden van Vail en herinnerden zich alarmerende (en belastende) dingen die hij hen had verteld. Zelfs een privédetective wilde helpen.

Mitchell heeft de afgelopen vier jaar aan veel andere verhalen gewerkt, maar Debbie Skipper, zijn redacteur, weet dat het loont om hem tijd te geven.

'Ik heb enorme bewondering en trots voor Jerry, en ik weet dat hij meedogenloos is', zei ze. 'Hij is zo geweest met de' Burgerrechtenzaken , en dus wist ik dat hij zo zou zijn met deze.”

Hij krijgt resultaten. Mitchell's werk heeft vier leden van Klan achter de tralies en bracht veranderingen teweeg in de gevangenissen van Mississippi . Hij heeft talloze prijzen en onderscheidingen gewonnen.

Skipper is dus niet verbaasd.

'Sommige mensen zeggen misschien dat je niet naar dat konijnenhol moet gaan,' zei ze, 'maar ik weet altijd dat het het wachten waard is voordat hij het op dat pad volgt.'

Screenshot van de Clarion-Ledger van dinsdag. Zondag kwamen de eerste drie hoofdstukken in druk.

Het Clarion-Ledger is, zoals zoveel redacties in het hele land, veel kleiner dan het ooit was. Mitchell is echter 30 jaar blijven hangen.

'De verhalen zijn hier die ik wil behandelen', zei Mitchell, een... 2009 MacArthur Fellow . “Het zijn er zoveel dat ik er niet eens aan kan beginnen ze te dekken. Waarom zou ik niet willen blijven waar de verhalen zijn?”

Net als Mitchell zit Skipper al heel lang in het Clarion-Ledger. De twee werken al meer dan 20 jaar samen.

'De Clarion-Ledger is, ondanks al zijn ups en downs, altijd een middel geweest voor verandering in Mississippi,' zei ze.

De berichtgeving in de krant over de wet op de onderwijshervorming won het een Pulitzer in 1983 (en inspireerde Mitchell om bij de krant te komen drie jaar later.)

Ze zijn doorgegaan met zaken over burgerrechten en verhalen over de volksgezondheid, zei Skipper. Het is hun taak om een ​​waakhond te zijn, maar in Mississippi is één schot niet genoeg. De dekking moet meedogenloos zijn als het resultaten gaat opleveren, zei ze.

Hoewel de krant een geschiedenis van hardnekkig werk heeft, is er ook veel over 'Verdwenen' dat nieuw is.

Mitchell dacht eerst aan een podcast om het verhaal te begeleiden, maar benaderde toen zijn redacteuren met het idee van een documentaire. Er was al audio, journaalposten en zoveel ongelooflijk materiaal, dacht Mitchell. En na het kijken 'Een moordenaar maken,' hij wist dat ze alles hadden wat ze nodig hadden.

Randy Lovely, vice-president van gemeenschapsnieuws voor het USA Today Network, was voorstander van de documentaire, zegt Mitchell, en van daaruit begon dat netwerk, waar de Gannett-krant deel van uitmaakt.

Kelli Brown van het Des Moines Register was de projectmanager. Steve Elfers van USA Today schoot en produceerde de documentaire. Shawn Sullivan van USA Today was de hoofdontwerper van de site. En veel andere mensen, zowel bij de Clarion-Ledger als in het USA Today Network, hebben bijgedragen aan 'Gone'.

Zelfs in de beste tijden, zei Skipper, hadden ze niet de expertise gehad die ze met de samenwerking hadden gekregen toen de redactiekamer drie keer groter was.

Er is een afweging, zei Sam Hall, de uitvoerend redacteur van Clarion-Ledger, tussen het uitbrengen van een dagblad, het online plaatsen van verhalen en tijd vrijmaken om diep te gaan.

Vorig jaar heeft de krant zijn redactiekamer geherstructureerd om meer grote projecten te produceren. Nu roteert een onderzoeks- en ondernemingsteam van zes personen tussen het dagelijkse werk en projecten.

'Je moet het budgetteren en plannen', zei Hall, die al vier jaar bij de krant werkt, 'maar het is iets dat we hier routinematig doen.'

Reageert het publiek?

Met 'Weg', ja.

Tijdens de zomer zijn gelijktijdige bezoekers van de site van ongeveer 600 OK, zegt David Bean, editor voor digitale inhoud en publieksanalist. Achthonderd is echt goed. Alles boven de 1.000 is geweldig.

Op vrijdag, toen de serie voor het eerst debuteerde, waren er meer dan 2.100 deelnemers, zei hij. De gemiddelde verlovingstijd is twee minuten. Tot en met maandag heeft de serie in totaal 559.034 paginaweergaven gehad. Een verrassing - terwijl de hele serie in één keer werd gepubliceerd, neemt het publiek het hoofdstuk voor hoofdstuk. Op vrijdag kreeg hoofdstuk één het grootste publiek. Op zaterdag, hoofdstuk twee. Op zondag, hoofdstuk drie. (De eerste drie hoofdstukken zijn zondag ook in druk verschenen.) 'Verdwenen' is zeker een longread, maar het lijkt erop dat mensen er de tijd voor nemen en erop terugkomen.

Er is nu een grotere kans om mensen te bereiken, zei Bean, die twee jaar bij de krant heeft gewerkt en daarvoor 24 jaar bij het Orange County Register heeft gewerkt. Er zijn meer platforms voor projecten, meer manieren om onder andere audio, video en podcasts optimaal te benutten. Maar dat maakt allemaal niet uit als het geen goed verhaal is, zei hij.

'Een goed verhaal zal een goed publiek binnenhalen.'

En in dit geval misschien een veroordeling.

Terwijl Vail terechtstaat voor één moord, worden twee andere vrouwen met wie hij trouwde nog steeds vermist. (Schermopname, clarionledger.com)

NIET GEGAAN

Jaren geleden, toen ze Mitchell voor het eerst op de radio hoorde, kostte het Rose niet meer dan 24 uur om zijn nummer te krijgen.

Nu, zes jaar later, beschouwt ze hem als een vriend.

'Hij is respectvol geweest. Hij is dankbaar. Hij is meewerkend geweest', zei ze. 'Hij luistert naar mijn standpunt ... ik heb een hoge dunk van Jerry Mitchell.'

Zijn werk heeft niet alleen geholpen om Vail voor de rechter te brengen (wat Mitchell zal behandelen). Het heeft ook de verhalen doen herleven van drie vrouwen wiens dood en verdwijningen werden genegeerd en vergeten. Rose vindt het gewoon jammer dat de andere twee moeders niet in leven zijn om de resultaten te zien.

Toen Vail voor het eerst werd gearresteerd, voelde Rose een gevoel van vrede dat haar 29 jaar lang ontging.

'Ik ben verheugd dat door dit verhaal haar geest in leven is gehouden', zei Rose over haar dochter. “Dat heb ik al die tijd gewild. Ze bracht slechts 18 jaar op deze aarde door, maar ze maakte een enorm verschil in mijn leven, gewoon vanwege wie ze was... Ze was een geschenk. Ik hou ervan dat de wereld kan zien.”

Na jarenlang te zijn afgewezen van de FBI, de lokale autoriteiten en privédetectives, vond Rose een verslaggever die haar geloofde en tot op de bodem uitvond wat niemand anders kon.

Hij gaf nooit op, zei ze.

'Dat is groot.'

CORRECTIE: Een eerdere versie van dit verhaal zei dat Felix Vail in Neshoba County woonde. Dat is onjuist. Hij woont in de buurt van Neshoba County. In het slotgedeelte hoorde Mary Rose Jerry Mitchell ook op de radio, niet op tv. Onze excuses voor de fouten.