Hoe de NYT video-forensisch onderzoek gebruikte om 'het meest complete' verhaal van de schietpartijen in Las Vegas te vertellen

Er is een berg bewijsmateriaal om aanwijzingen te geven over wat er gebeurde toen Stephen Paddock eerder deze maand vuurde op een countrymuziekfestival in Las Vegas.

Terwijl de traditionele journalistiek de voorkeur geeft aan verklaringen uit officiële bronnen boven informatie uit bewijsmateriaal, is de tijdlijn van de gebeurtenissen - ongeveer 10 minuten paniek - verschillende keren veranderd omdat de politie nieuwe informatie over de zaak heeft verstrekt.

Om de veranderende verhaallijn van wetshandhavers te versterken en licht te werpen op onbeantwoorde vragen, combineerde de New York Times het beschikbare bewijs om een ​​onafhankelijke tijdlijn te creëren van een schietpartij waarbij 58 mensen omkwamen en honderden anderen gewond raakten. De video- , gebouwd met ooggetuigenbeelden, audio van politie- en brandweerscanners, bodycambeelden van politie en andere bekende feiten, biedt wat het is zegt is 'misschien wel het meest complete beeld tot nu toe van wat er is gebeurd.'

Met behulp van een techniek die onderzoeksvideorapportage of videoforensics wordt genoemd - ontwikkeld door mensenrechtenorganisaties zoals Forensic Architecture, Human Rights Watch en Amnesty International - reconstrueerde het videoteam van de Times Paddock's 10 minuten durende razernij door alle 12 geweerschoten te identificeren en ze op een tijdlijn.

Social intelligence en persbureau Storyful was een van de eersten die deze verificatiepraktijken toepaste op journalistiek, maar 'voor algemene lezers of een algemeen publiek is het een beetje nieuw voor hen om dit spul te zien in de New York Times', zegt Malachy Browne, een senior story producer bij de Times die eerder bij Storyful werkte.

Browne zegt dat hij dit proces benadert door alle informatie - video's van sociale media, camera's van politiediensten en in dit geval audio-uitzendingen - te beschouwen als het 'ruwe ingrediënt van journalistiek'.

'Als je alle informatie kunt benutten via traditionele en nieuwe digitale methoden en die informatie vervolgens kunt ontleden door middel van forensische analyse, krijg je een echt krachtige toolkit voor het vertellen van verhalen en onderzoeksrapportage', zei hij.

Hier is hoe Browne en de video-eenheid van de New York Times bewijs uit Las Vegas verzamelden, ontleden en publiceerden in één coherente tijdlijn.

VERZAMEL RAW INFORMATIE
Browne en zijn team begonnen een tijdlijn samen te stellen door ooggetuigenvideo's van Associated Press en Storyful te verzamelen. Ze zochten via sociale media naar onontdekte clips, waarvan sommige verschenen toen de politie concertbezoekers toestond eigendommen terug te eisen die ze op het festival hadden achtergelaten. Ze vonden in totaal ongeveer 40 video's.

Waar mogelijk heeft het team contact opgenomen met video-uploaders voor de originele bestanden, omdat deze meestal meer informatie bevatten, aangezien veel sociale-mediasites metadata verwijderen wanneer gebruikers foto's of video's uploaden.

Bodycam-video geleverd door de Las Vegas Metropolitan Police Department, en politie- en brandweerscanner-audio van Broadcastify , een tool die bronnen voor openbare veiligheid verzamelt, rondde de onbewerkte informatie af.

ORGANISEER EN ANNOTEER FOOTAGE
Het team begon een steiger te bouwen door de video's te ordenen op basis van waar ze allemaal werden gefilmd: vanuit verschillende delen van de festivallocatie, op openbare straten of in het Mandalay Bay-hotel, waar de schutter was gevestigd.

'Dat was voor het grootste deel vrij eenvoudig', zei Browne, omdat de video's werden gefilmd in een vrij klein gebied met veel herkenbare oriëntatiepunten.

Aanwijzingen in de video's zoals straatlantaarns en de Luxor Obelisk in de verte, gecombineerd met informatie over de stad uit Google Street View, werden waardevolle manieren om authenticiteit en locatie te verifiëren. Het team onderzocht ook onbewerkte bestanden voor geolocatiegegevens, bekeek satellietbeelden van voor en na de schietpartij en raadpleegde zelfs een maancalculator om bijna exacte locaties te bepalen.

Browne gebruikte een nummeringssysteem (namen op basis van 1.0 voor festivalterreinen, 2.0 voor Las Vegas Boulevard, enz.) om de video's op een spreadsheet te ordenen. Hij begon een ruwe analyse te maken van de verschillende salvo's van geweerschoten. Er kwamen patronen naar voren. Het kennen van de locatie van het hotel ten opzichte van waar de video's werden gefilmd, hielp bij het analyseren van vuurwapengeluiden.

LINE-UP AUDIO
Met behulp van Adobe Audition en Premiere zette videojournalist Barbara Marcolini elke uitbarsting van geweerschoten op een rij met behulp van de audiogolfvormen van de video's. Kijkend naar de 'signatuur' die elke burst leverde, identificeerde het team 12 verschillende uitbarstingen van vuur buiten het hotel.

Met behulp van deze bursts als gids konden ze alle video's in minder dan een seconde uitlijnen.

Browne legde ze uit op een Premiere-tijdlijn, waardoor het team het complete evenement van begin tot eind kreeg. Ze hadden ten minste drie video's vanuit verschillende hoeken voor elke brand, die ze verder gingen contextualiseren met scanneraudio en eerder gerapporteerde informatie.

BEGRIJP UITBLIKERS
'Door dat te doen, omdat je verschillende geluidspatronen in het geweervuur ​​hoort... roept het vragen op over wat er aan de hand is en waarom de schutter zich op deze specifieke manier gedroeg,' zei Browne.

Bijvoorbeeld, deze video , genomen uit een voertuig vlak onder de schutter, bevatte zowel luide salvo's die vanuit het hotel naar buiten werden afgevuurd als een doffe salvo die een uitbijter leek te zijn.

'Ik kon niet begrijpen wat dat was,' zei Browne. 'Het werd niet opgepikt door camera's die elk van de andere uitbarstingen op het festival vastlegden.'

Voor analyse stuurde het team de video naar CJ Chivers, een onderzoeksjournalist voor de Times and Marine-veteraan die een boek schreef over de geschiedenis van de AK-47, en Thomas Gibbons-Neff, een Times-medewerker die ook een Marine-veteraan is. . Het duo stelde vast dat het ontbreken van kogelscheuren, maar het hoorbare geluid van de explosies in de pistoolkamer erop wees dat de schutter op dat moment binnenshuis aan het schieten was, mogelijk kogels door een gang naar een bewaker en de ingenieur van het gebouw spuiten.

TIJDSKADER VASTSTELLEN
Met de video's allemaal op een rij ten opzichte van elkaar, moest het team een ​​begin- en eindpunt bepalen op basis van de werkelijke tijd.

In sommige beelden verschijnen klokken (zie een voorbeeld bij het 20-secondenteken van de Times-video), wat hielp om een ​​tijdsbestek in te stellen, maar Browne gebruikte ook een app genaamd Onderzoeker om EXIF-gegevens voor de starttijd van de video te bekijken. Deze methoden kunnen feilbaar zijn, maar het team ontdekte dat zes van hen wijzen op een starttijd binnen drie seconden van elkaar.

EEN KOGELTELLER VASTSTELLEN
Gebaseerd op kennis van Jon Huang en zijn werk aan een gerelateerd stuk over de aangepaste wapens van Paddock, keerden Browne en David Botti, een contractvideoverslaggever bij de Times en een marineveteraan, terug naar de audiobestanden om de kieren van kogels te isoleren. Ze konden een telling van geschoten schoten vaststellen die als basis dienden voor verdere analyse.

De eerste burst bevatte bijvoorbeeld 59 of 60 schoten, hoewel Paddock 100-ronde magazijnen gebruikte (de volgende drie bursts bevatten ongeveer 90 schoten).

'We weten niet wat dat verklaart en het is aan de politie om te antwoorden', zei Browne.

BIEDEN CONTEXT
Het videoteam leunde op de grafische afdeling om de onbewerkte beelden aan te vullen met kamerindelingen, Google Earth-rondleidingen door het gebied en andere beelden. Het nationale team gaf nadere inzichten uit eigen bronnen binnen de politie en andere mensen die bekend waren met de zaak.

OVERWEEG DE ONBEANTWOORDE VRAGEN
'Er zijn veel dingen die we nog steeds niet weten', zei Browne.

Het is onduidelijk of Paddock zijn eerste schoten op de beveiligingsbeambte heeft afgevuurd, of dat de officier zijn eerste salvo heeft onderbroken (wat de kortere eerste salvo kan verklaren). We weten niet waarom Paddock in het begin verschillende enkele schoten afvuurde, of zelfs maar waar hij op mikte. We weten niet wat twee knallen aan het einde betekenen.

“We verwachten dat er nog veel meer naar buiten komt. CCTV zal worden vrijgegeven vanuit het hotel, meer beelden van de politie-lichamen, en we zullen op tijd een veel vollediger beeld krijgen, 'zei Browne. 'We hebben vertrouwen in het bewijs dat we presenteren, maar er zijn nog veel vragen te beantwoorden.'

OVERWEEG MENTALE GEZONDHEID
Browne en ik hebben hier niet veel over gepraat, maar het bekijken van traumatische beelden kan een aanzienlijke impact hebben op de mentale gezondheid van een journalist. Bronnen zoals de Dartcentrum , de Carter Center en Poynter's cursus over journalistiek en trauma zijn waardevol voor het omgaan met de nasleep van interactie met deze materialen.

Hoewel onderzoeksvideoreportages vrij nieuw zijn in de journalistiek, Eerste conceptnieuws heeft een schat aan casestudy's, blogposts en trainingen beschikbaar voor verslaggevers die meer willen weten.

Browne zei dat hij hoopt dat meer journalisten leren hoe ze de onbewerkte informatie van ooggetuigenvideo's en andere primaire bronnen kunnen opnemen om duidelijkheid te scheppen over grote verhalen.

'We gebruiken zoveel mogelijk informatie als we kunnen, strippen het en bouwen het dan weer op om te zien wat logisch is en welke patronen er zijn om een ​​compleet beeld van een evenement te maken,' zei hij.

Leer meer over journalistieke tools met Try This! — Hulpmiddelen voor journalistiek. Probeer dit! wordt mogelijk gemaakt door Google Nieuws-lab . Het wordt ook ondersteund door de Amerikaans persinstituut en de John S. en James L. Knight Foundation