Honderden zedendelinquenten zijn dakloos geworden en zwerven rond in Miami-Dade, vinden verslaggevers van het Marshall Project

Journalisten Beth Schwartzapfel en Emily Kassie leidden hun project 'Verbannen' met Dale Brown, en wijselijk. Hij is een meeslepende, sympathieke figuur; een dakloze man die minutieus voor zijn weinige bezittingen zorgt en zijn eigen urine in een struik weggooit, waar het niet zal ruiken of op iemand komen.

Dan ontdekken lezers dat hij een geregistreerde zedendelinquent is. Vroeger een leraar, werd hij veroordeeld voor het molesteren van studenten. En hij is een van de bijna 500 veroordeelde zedendelinquenten die nomadisch in Miami-Dade County wonen.

Voor de twee journalisten en hun team bij het non-profit instituut voor strafrechtelijke rapportage Het Marshall-project , het ging niet om partij kiezen, maar om het onderzoeken van de menselijkheid en de grondwettelijkheid van excommunicerende zedendelinquenten die hun tijd hebben uitgezeten.

Kassie en Schwartzapfel, die een geschiedenis hebben in het behandelen van kwesties rond strafrecht en seksuele misdrijven, zeiden dat het verhaal niet per se gaat over empathie met de ergste soort crimineel, maar om te onderzoeken hoe openbaar beleid de mensheid beïnvloedt, terwijl ze een belangrijke vraag stellen: Is dit wat de samenleving wil?

'Ik ben altijd geïnteresseerd geweest in waar vreselijke anekdotes een vreselijk openbaar beleid maken', zei Schwartzapfel. 'Nergens is dat duidelijker dan in de aanpak van zedendelinquenten door het strafrechtelijk systeem.'

De beperkingen van Miami-Dade County behoren tot de strengste van het land, onthulde het paar:

“Door een combinatie van federale, staats- en lokale wetten is bijna heel Miami-Dade County verboden terrein voor zedendelinquenten met jonge slachtoffers. De FBI zegt dat ze niet zijn toegestaan ​​in sociale woningbouw. De staat zegt dat ze niet binnen 300 meter van een kinderdagverblijf, park, speeltuin of school kunnen wonen. De provincie zegt dat ze niet binnen 2500 voet van een school kunnen wonen. Op een plek die zo dichtbevolkt is, zijn overal verboden zones. En in de smalle strookjes toegestane ruimte zijn betaalbare appartementen met ruimdenkende verhuurders bijna onmogelijk te vinden.

Het resultaat, ontdekte het team, is een nomadische stam van dakloze zedendelinquenten, die constant de regels proberen te volgen, maar op zoek zijn naar een kleine schijn van menselijkheid - laten we zeggen droge vertrekken, badkamers en een slaapplaats.

Schwartzapfel zei dat het haar taak is om moeilijke vragen te stellen, zelfs over bevolkingsgroepen waar niemand graag voor opkomt.

'Dit is als de derde rail,' zei ze. 'Dit is het ding dat niemand wil aanraken.'

Medeverslaggever Kassie was het daarmee eens.

'Wat doe je met mensen die worden beschouwd als ... echt het zwarte schaap van onze samenleving?' zij vroeg. 'Wat doen we met ze als ze hun tijd hebben uitgezeten?'

Beide journalisten zeiden dat ze het project benaderden met enig voorbehoud over de timing, in het licht van de recente getuigenis van Christine Blasey Ford tegen Brett Kavanaugh en de #metoo-beweging.

Schwartzapfel zei dat een van de doelen van het strafrechtsysteem preventie is: in dit geval voorkomen dat iemand anders seksuele misdrijven overkomt.

Maar als mensen sekscriminelen als monsters behandelen, lopen ze mis.

'Als je begint te denken dat dit mensen zijn - om te vragen wat hen motiveerde om dit te doen, wie ze zijn - dan kunnen we beginnen met een gesprek over hoe dit te voorkomen.'

Het team zei dat de reacties op het project gemengd waren en merkt nogmaals op dat het in Amerika een moeilijke tijd is om over seksuele misdrijven te praten. Sommige mensen meldden dat ze het op prijs stelden om de situatie in een nieuw licht te zien, terwijl anderen de nadruk op de 'slechtste mensen in de samenleving' niet begrepen.

'We hebben een reeks (aan reacties) gekregen', zei Kassie. 'Sommigen van ons publiek zagen de nuance en contra-intuïtiviteit van deze wetten en hoe ze een negatieve invloed kunnen hebben, en sommigen konden natuurlijk niet voorbijgaan aan het feit dat dit zedendelinquenten zijn waar we het over hebben.'

Hoewel Kassie de kwestie vanuit een beleidsstandpunt benaderde, zei ze dat de morele kwestie moeilijk te beantwoorden was.

'Dit zijn mensen die afschuwelijke misdaden hebben begaan, maar het zijn ook mensen die moeten overleven en toegang moeten hebben tot basisrechten zodra ze hun tijd hebben uitgezeten', zei ze.

'Ons doel was niet per se om sympathie te voelen voor deze mensen', zei Schwartzapfel. “In plaats daarvan wilden we vragen wat er zou gebeuren als je deze wetten, deze benadering, tot de logische conclusie zou volgen: je hebt nu 488 dakloze zedendelinquenten die rondlopen in Miami-Dade. Is dat wat de provincie wil als eindresultaat van haar openbare beleid?”

Gerelateerde training

• 

  Gegevens gebruiken om het verhaal te vinden: over ras, politiek en meer in Chicago

  Verhalen vertellenTips/Training

• 

  De onvertelde verhalen blootleggen: hoe je betere journalistiek kunt doen in Chicago

  Verhaal vertellen