Het is tijd om Amerikaanse kranten uit hedgefondsen te halen en ze in meer gastvrije grond te herplanten

En we moeten dan lokale nieuwsorganisaties en non-profitorganisaties koesteren.

(Artem Oleshko/Shutterstock)

De eerste financiële impact van COVID-19 op lokaal nieuws is duidelijk: nu bedrijven zijn gesloten, zijn ze gestopt met adverteren, wat nieuwsorganisaties ertoe aanzet ontslaan, verlof of loonsverlaging van journalisten - juist nu het publiek zich meer dan ooit tot lokaal nieuws wendt.

Maar er is waarschijnlijk een secundair effect dat de zaken nog erger zal maken: verdere consolidatie van de krantenindustrie. Noodlijdende industrieën neigen naar consolidatie , en met krantenbalansen bespat met rode inkt, analisten zoals Ken Doctor voorspellen meer fusies.

Dit is met name zorgwekkend omdat de overname van kranten door private equity en hedgefondsen, samen met de digitale verstoring van reclame, sterk heeft bijgedragen aan de achteruitgang van het lokale nieuws. Zo'n 680 kranten zijn eigendom van of worden gecontroleerd door een handvol hedgefondsen binnenkort te verschijnen gegevens verzameld door Penny Abernathy aan de University of North Carolina Chapel Hill. Als McClatchy en Tribune Publishing in hetzelfde schuitje terechtkomen, wat waarschijnlijk lijkt, zal tegen het einde van het jaar meer dan 55% van de dagelijkse krantenoplage in Amerika in kranten van financiële instellingen staan.

De angst voor buitensporige consolidatie is merkwaardig tweeledig. Procureur-generaal William Barr onlangs veroordeelde mediaconsolidatie en prees de oude tijd toen 'de pers zo versnipperd was dat de macht van elk orgaan klein was' en een veelvoud aan kranten 'een grote verscheidenheid aan opvattingen en plaatselijke meningen cultiveerde.'

Consolidatie heeft ook geleid tot een vermindering van rapportagemiddelen in Amerikaanse gemeenschappen. Abernathy vatte de rol van hedgefondsen samen: “De standaard operationele formule omvatte vaak agressieve kostenbesparingen … de verkoop of bekisting van slecht presterende kranten en financiële herstructureringen, waaronder faillissementen. In het uiterste geval hun strategieën hebben geleid tot de sluiting van honderden lokale kranten en verminderde de belangrijke maatschappelijke rol van kranten.”

We moeten een aantal van deze kranten ontwortelen en herplanten in meer gastvrije grond. En we moeten dan lokale nieuwsorganisaties en non-profitorganisaties koesteren.

Hoe zou een herbeplantingsstrategie eruit zien?

Ten eerste hebben we een tijdelijk moratorium op de consolidatie van kranten nodig om meer schade te voorkomen.

Ten tweede, laten we, samen met die stok, een grote wortel aanbieden: fiscale prikkels voor krantenketens en private equity-bedrijven om sommige van hun (nu financieel nog meer in moeilijkheden verkerende) titels op te geven in plaats van ze te sluiten of te strippen.

We zouden bijvoorbeeld een extra belastingaftrek voor liefdadigheidsinstellingen kunnen toestaan ​​voor bedrijven die een krant doneren aan een lokale non-profitorganisatie of een bestaande krant omzetten in een non-profitorganisatie. We zouden ze kunnen toestaan ​​een aftrek te claimen op basis van de oude waarde van de krant in plaats van de huidige (stinkende) marktwaarde, en we zouden ze de belastingvoordelen voor meerdere jaren kunnen laten meedragen. En - vergeef me dat ik hier in het onkruid van het belastingbeleid kom - we zouden het zo kunnen maken dat een dergelijke conversie geen belastbare gebeurtenis is.

Of het krantenbedrijf kan een extra belastingvermindering krijgen als ze verkopen aan een B-bedrijf of andere missiegerichte winstoogmerk.

Ten derde moeten we die en andere lokale nieuwsorganisaties zonder winstoogmerk helpen een reële kans te ontwikkelen om succesvolle bedrijfsmodellen te ontwikkelen. Nieuwsorganisaties zonder winstoogmerk moeten advertenties kunnen accepteren zonder hun non-profitstatus in gevaar te brengen - en consumenten moeten de aankoop van een abonnement als een liefdadigheidsdonatie kunnen meetellen in hun belastingen. En de IRS zou journalistiek voor eens en voor altijd als een legitiem openbaar doel moeten beschouwen - het gemakkelijker maken om een ​​krant om te zetten in een non-profitstatus, of er een helemaal opnieuw te beginnen. Nooit meer zou een organisatie het woord 'journalistiek' moeten schrappen om goedkeuring te krijgen, zoals in het verleden is gebeurd.

Pogingen om overheidsadvertenties in de richting van lokaal nieuws te sturen, wat ik toejuich, moeten een extra beveiliging hebben: een aanzienlijk deel van het lokale aandeel moet naar lokale of non-profitmedia gaan. Dat zou een van de lokale nieuwsinkomsten versterken.

We zouden ook kunnen experimenteren met meer directe, inhoudsneutrale financiering.

Stel je een fonds voor, gemodelleerd naar het succesvolle experiment genaamd NieuwsMatch . Meer dan een dozijn stichtingen verzamelden geld en zorgden voor gematchte dollars die lokale non-profit nieuwsorganisaties uit de gemeenschap hadden opgehaald. De regering zou wat geld in dat fonds kunnen storten, wat het lokale nieuws zou helpen zonder noodzakelijkerwijs politieke inmenging met zich mee te brengen.

Eindelijk iemand - de regering? Een welwillende miljardair? — zou een goed gefinancierd deconsolidatiefonds moeten creëren om, nou ja, al deze herbeplanting te helpen bemesten. Dit zou de conversie van kranten naar een non-profitstatus vergemakkelijken, faillissementsadvocaten inhuren om het proces te begeleiden, optreden als een houdstermaatschappij voor het kopen en doneren van gebroken redacties en wat overgangskapitaal verschaffen aan de nieuwsorganisaties.

Herbeplanting als non-profitorganisatie lost niet alle problemen op waarmee lokale nieuwsorganisaties worden geconfronteerd. De nieuwe entiteiten moeten nog beslissen of ze gedrukte edities willen blijven publiceren, hoe ze inkomsten van leden of abonnees willen innen, of ze willen overschakelen naar alleen digitaal, en hoe ze hun lokale liefdadigheidsfondsenwerving kunnen versterken. Als non-profitorganisatie kunnen ze een extra inkomstenstroom, donaties, krijgen, maar dat zal waarschijnlijk niet de enige zijn.

Realistisch gezien zijn sommige van de kranten die momenteel in het bezit zijn van megaketens, te ver weg om te worden gered. Hun merken, redacties en bereik zijn te veel gekrompen. In die gevallen is het beter om helemaal opnieuw te beginnen. In andere gevallen doen de lokale kranten die eigendom zijn van ketens misschien nog steeds geweldig werk en moeten ze doorgaan.

We hebben al een handvol succesvolle gevallen gehad waarin kranten zijn overgegaan tot non-profit of onderdeel zijn geworden van een bestaande non-profit, waaronder The Salt Lake Tribune, The Philadelphia Inquirer en de Tampa Bay Times.

Als zelfs, laten we zeggen, 20% van de kranten zou kunnen worden herplant, zou dat betekenen dat honderden meer in hun gemeenschap zouden wortelen en geweldige journalistiek zouden bedrijven.