Lessen van Jerry Mitchell, de cold case reporter

Felix Vail, (screenshot, USA Today)

Jerry Mitchell bracht vier jaar door met het rapporteren van het verhaal van de vermoedelijke seriemoordenaar Felix Vail. Eerder deze maand, 54 jaar na de dood van Vails eerste vrouw (zijn tweede en derde vrouw worden nog steeds vermist), vond een jury in Louisiana Vail schuldig aan moord.

Deze is niet de eerste Cold Case Mitchells onderzoek voor The (Jackson, Mississippi) Clarion-Ledger is nieuw leven ingeblazen. In 1989 begon hij de lang sluimerende moordzaak van Medgar Evers, een NAACP-leider, te onderzoeken. Dat onderzoek leidde tot de veroordeling van Byron de la Beckwith, een lid van de Ku Klux Klan die tot levenslang werd veroordeeld. Zijn onderzoek heeft ook geleid tot veroordelingen van Klan Imperial Wizard Sam Bowers en Bobby Cherry, die verantwoordelijk waren voor een kerkbomaanslag in Birmingham, Alabama.

Hij heeft in de loop van de tijd geleerd dat het rapporteren van cold cases zowel een mentaliteit als een benadering is.

Het is niet de taak van een journalist om iemand te veroordelen voor een misdaad, cold case of niet, maar Mitchell houdt van de manier waarop een collega-onderzoeksreporter het zegt: 'Ik vang ze gewoon. Ik bak ze niet.”

Maar het is de plicht van journalisten om de waarheid aan het licht te brengen, zei Mitchell voordat hij eropuit ging om verslag te doen van de herdenkingsdienst van Vails tweede vrouw. Sharon Hensley . Hier zijn een paar dingen die hij heeft geleerd over hoe hij dat werk moet doen:

Vergeet de basis niet

De eerste stap om een ​​cold case te dekken, is het zoeken naar documenten, zei Mitchell. Probeer er zoveel te krijgen als je kunt vinden.

Die documenten leiden tot namen, en vaak leiden die namen tot andere namen. In zijn onderzoek naar Vail , vroeg Mitchell mensen altijd 'met wie moet ik anders praten?'

'Vooral in dit geval was ik op zoek naar mensen die Felix Vail kenden,' zei Mitchell.

Mitchell vond twee mensen die Vail op deze manier kenden, zei hij. Beide mannen getuigden ook in het proces van Vail.

Mitchell zocht ook naar details die als bewijsmateriaal konden worden gebruikt. Hij ontdekte dat Vail verschillende verhalen aan verschillende mensen vertelde over de verdwijning van zijn derde vrouw. Dat was vanuit juridisch oogpunt net zo belangrijk als de tijdschriften van Vail, zei Mitchell, en het is iets dat hij tijd besteedde aan het verzamelen.

Leer je redacteur kennen

Mitchell begon in 2012 aan het verhaal van Vail te werken en zijn laatste serie liep voor zijn proces. Mitchell werkt al meer dan 20 jaar samen met redacteur Debbie Skipper. En inmiddels weet ze dat het altijd het wachten waard is om hem de tijd te geven om aan een verhaal te werken.

Maar Mitchell heeft advies voor jonge verslaggevers die nog niet zo'n relatie of reputatie hebben ontwikkeld: maak tijd vrij voor ambitieus werk. Het is niet iets dat iedereen graag hoort, maar als je laat zien dat je het kunt, 'koop je wat goodwill voor jezelf en mogelijke kansen om dat in de toekomst te doen.'

Als je redacteur meestal meteen wil waar je aan werkt, geef jezelf dan wat tijd voordat je deelt wat je van plan bent. Wees bereid om ze te verrassen, zei hij. Mitchell raadt ook aan om een ​​'minimum verhaal/maximum verhaal' te kijken naar wat je hebt. Kun je een paar uur per dag lobbyen om eraan te werken?

Nu vraagt ​​Skipper hem meestal of hij meer tijd wil, zei Mitchell.

'Ik weet dat dat ongelooflijk klinkt.'

Wordt georganiseerd

Dropbox is een essentiële tool geworden voor Mitchell.

'Ik gebruik Dropbox nu om al mijn spullen te ordenen', zei hij.

Terwijl hij verslag doet, probeert hij zijn aantekeningen al vroeg in het proces elektronisch uit te schrijven, voordat hij belangrijke details vergeet. Hij neemt interviews op die bijzonder belangrijk kunnen zijn, inclusief tijd met familieleden in het Vail-verhaal. Hij bladerde ook door 2000 pagina's van Vail's tijdschriften.

Mitchell werkte om ongeveer 10 jaar van die tijdschriften digitaal te transcriberen. Het is extreem tijdrovend, maar wanneer namen of details ergens anders opduiken, kan hij een tekstzoekopdracht uitvoeren en de stukjes samenvoegen.

Werk aan emotioneel evenwicht

De eerste keer dat Mitchell emotioneel betrokken raakte bij een verhaal was van hem berichtgeving over Evers' moord.

'Ik raakte echt emotioneel betrokken bij de eerste,' zei Mitchell. “Dat was de eerste cold case waar ik aan werkte. Ik had gewoon het gevoel dat ik de hele tijd in deze achtbaan zat. Ik was.'

Daarna besloot hij zich op de gezinnen te concentreren. Je hoeft je geen zorgen te maken over hoogte- en dieptepunten die bij het werk horen, zei hij. Die zijn onvermijdelijk.

Voor hem toont 'Gone' de kracht van de pers. Meer dan 50 jaar na de dood van een vrouw, nadat nog twee vrouwen vermist waren en er niets aan werd gedaan, leidde zijn verhaal tot een arrestatie, wat uiteindelijk leidde tot een veroordeling.

'Uiteindelijk', zei hij, 'zijn we verslaggevers en proberen we het licht te laten schijnen.'