Nieuws of mening? Online, moeilijk te zeggen

Foto door Boris Schubert via Flickr.

Nieuwsorganisaties doen niet genoeg om lezers te helpen het verschil tussen nieuws, analyse en opinie te begrijpen. Wij van het Duke Reporters' Lab kwamen tot die conclusie na het uitvoeren van een nieuw onderzoek waaruit bleek dat slechts 40 procent van de grote nieuwsorganisaties labels geeft over artikeltypes - en bijna al deze labelen alleen opiniekolommen.

Het Duke Reporters' Lab onderzocht 49 publicaties — 25 lokale kranten en 24 nationale nieuws- en opiniewebsites — om te bepalen hoeveel consistent labels gebruiken om artikeltypes aan te duiden. Een team van Reporters' Lab-studenten onderzocht of de publicaties redactionele artikelen, nieuwsanalyses, columns en recensies bevatten.

Over het algemeen vonden we inconsistente terminologie en een gebrek aan etikettering. Sommige organisaties bieden een mix van labels die artikeltypen, zoals nieuws en opinie, combineren met onderwerplabels zoals lokaal, politiek en sport. Het resultaat voor de lezers is een warrige etiketteringsaanpak die er niet in slaagt om verschillende soorten journalistiek consequent te onderscheiden.

De bevindingen zijn belangrijk omdat journalisten en onderwijzers zich richten op artikellabels als een manier om het afnemende vertrouwen in de nieuwsmedia aan te pakken. Labels helpen lezers onderscheid te maken tussen nieuws en opinie, zodat ze verschillende vormen van journalistiek beter begrijpen en beschuldigingen van vooringenomenheid kunnen beoordelen. Lezers komen vaak naar artikelen van links op sociale media en weten niet of een artikel in een nieuws- of opiniesectie is gepubliceerd, tenzij het is gelabeld.

'Mensen raken in de war, en het is tegenwoordig vooral een uitdaging wanneer we op zoveel verschillende platforms publiceren', zei Washington Post-redacteur Marty Baron toen hij de etiketteringsaanpak van de Post aankondigde op een Knight Foundation-conferentie in februari. 'Onze spullen gaan naar buiten op Facebook, Apple News, Snapchat, dit of dat. De context die (een artikel) in de gedrukte krant had, gaat op die andere platformen volledig verloren. Het is belangrijk dat we stappen ondernemen om ervoor te zorgen dat mensen begrijpen wat het is, met een soort label dat logisch is.”

Uit het onderzoek van Reporters' Lab blijkt dat The Post het meest uitgebreide systeem heeft voor het aangeven van artikeltypen van de 20 organisaties die labels gebruiken. De Post-website gebruikt vier hoofdlabels - mening, analyse, perspectief en recensie - en wanneer lezers met hun cursor over die labels scrollen, verschijnt er een vak met een korte definitie.

Van de 20 organisaties die artikeltypes labelden, gebruikten 16 ze alleen voor de opiniesectie. Die labels omvatten redactioneel (gebruikt op 15 nieuwssites), commentaar (zeven sites), column/columnist (zes sites) en brieven (zeven sites). Tien van de organisaties die labels gebruikten waren lokaal en zes waren nationaal.

Uit ons onderzoek bleek ook hoe lezers een verwarrende mix van labels tegenkomen. Voor het onderzoek onderzocht het Lab de labels van het artikeltype, niet de sectie waar het verscheen. Maar we hebben een aanpak gevonden die aansluit bij de krantentijd: veel publicaties gebruikten labels om aan te geven of verhalen in de lokale nieuws-, entertainment- of sportrubrieken stonden. Dat is handig, maar lezers moeten ook onderscheid maken tussen een nieuwsbericht en een opiniekolom of nieuwsanalyse.

Bijvoorbeeld, Dit artikel in de Star Tribune verschijnt in de Variety-sectie met een muzieklabel. Dat is een goede indicatie van het onderwerp, maar het vertelt de lezers niet wat voor soort verhaal het is. Een beoordeling? Een nieuwsbericht? Een first-person essay van een medewerker?

We ontdekten ook dat onderwerplabels soms te specifiek waren, zoals #TrumpsAmerica in de Forbes-sectie met opinies of marihuana in de nieuwssectie van de Denver Post, die geen van beide het artikeltype aangaven. De labels waren soms grappig, slim of obscuur, maar deze organisaties lieten een kans liggen om te beschrijven wat voor soort content ze produceerden.

We vonden ook veel inconsistenties. Hoewel sommige organisaties het iets beter deden om artikeltypen buiten de opiniesectie te labelen, verschenen de labels nog steeds enigszins willekeurig op de sites, vaak op een handvol artikelen in één categorie, maar niet alle artikelen.

Nog een inconsistentie: zelfs The Post labelt geen nieuwsartikelen. Het ontbreken van een label zou moeten aangeven dat het nieuws is. De Post-benadering gaat ervan uit dat lezers begrijpen dat inhoud zonder label altijd nieuws is. Maar onze studenten vonden het verwarrend, en we vinden dat The Post moet onderzoeken of lezers een nieuwsbericht echt kunnen herkennen als het niet als zodanig wordt bestempeld.

Uit het onderzoek bleek ook dat organisaties die wel labels gebruiken, deze niet zichtbaar of duidelijk genoeg maken voor de lezers. Studenten merkten op dat de labels 'vrij gemakkelijk te missen of verkeerd te interpreteren' waren, 'niet meteen zichtbaar als je er niet naar op zoek bent' of 'erg klein'.

Wat betreft de organisaties die artikelen helemaal niet labelden, vonden we een redelijk gelijkmatige lokaal-nationale verdeling. Dertien van hen waren lokale kranten en 16 waren landelijke organisaties.

Uit ons onderzoek blijkt dat nieuwsorganisaties een aantal eenvoudige oplossingen kunnen maken om lezers beter te begeleiden. Zij zouden moeten:

• Gebruik consistente labels op alle artikelen om analyse, opinie, recensies en nieuws aan te geven. Hoewel The Post een goed model is voor een labelsysteem, kan het ontbreken van labels op nieuwsberichten nog steeds voor verwarring zorgen bij veel lezers.
• Plaats de labels op een prominente plaats bovenaan artikelen.
• Onderzoek met lezers naar de meest effectieve labels en verwerk de lessen in hun publicaties.

Rebecca Iannucci is de manager en redacteur van het Duke Reporters' Lab. Student-onderzoekers Jamie Cohen, Julia Donheiser, Amanda Lewellyn, Lizzy Raben, Asa Royal, Hank Tucker en Sam Turken droegen bij aan dit rapport.