Compensatie Voor Het Sterrenbeeld
Substability C Beroemdheden

Ontdek De Compatibiliteit Door Zodiac Sign

Kranten worden getroffen door een golf van verzoeken om gênante gearchiveerde verhalen te verwijderen

Ethiek En Vertrouwen

Foto door nexusnovum via Flickr.

Oudere nieuwsorganisaties proberen al meer dan tien jaar de code te kraken van wat ze waar en wanneer digitaal moeten publiceren. Nu behandelen ze een ander soort dringend verzoek van lezers - kun je dat 'depubliceren'?

De oorzaak ligt voor de hand: mensen worden routinematig gegoogled door potentiële werkgevers, datingpartners of gewoon nieuwsgierigen. Die 20-jarige dronken en wanordelijke arrestatie heeft een manier om bovenaan de lijst te komen.

Een remedie is minder duidelijk. De meeste kranten hebben al lang de gewoonte om gepubliceerde verhalen alleen onder buitengewone omstandigheden te verwijderen. Maar is dat nog steeds logisch in het digitale tijdperk, aangezien het potentieel toeneemt om de reputatie van mensen te beschadigen met lang geleden of buiten de context gehouden verhalen over hun wandaden?

Hoewel een oordeel om redacteuren vraagt, spelen deze drama's zich af tegen een complexe en veranderende juridische achtergrond. De meeste staten staan ​​een vorm van 'expungement' toe van de veroordelingen — soms zelfs voor misdrijven — als de dader jarenlang clean is gebleven.

In mei 2014 heeft de Hooggerechtshof van de Europese Unie oordeelde dat er een privacyrecht is om te worden vergeten — en dat Google moest reageren op elk redelijk verzoek om informatie 'onnauwkeurig, ontoereikend, irrelevant of buitensporig' te verwijderen. (De zaak is aanhangig gemaakt door een Spaanse zakenman die de publicatie van een eerdere insolventie ongedaan wilde maken).

Het concept van het recht om vergeten te worden is de Atlantische Oceaan nog niet overgestoken , maar het is gemakkelijk voor te stellen dat voorstanders van privacy de zaak op zich nemen in de staatswetgevende macht of het congres.

Ik werd me bewust van de recente toename van dergelijke verzoeken zes weken geleden toen Zach Ryall, digitale hoofdredacteur van de Austin American-Statesman Poynter belde met de vraag of we een ethische code kenden die richtlijnen bood.

'Dit wordt eng,' vertelde Ryall me. 'We reageren op steeds meer van deze ... En toen ik met mijn collega's bij andere Cox-kranten controleerde, ontdekte ik dat zij dat ook zijn.'

Sommige bellers zijn beleefd, anderen strijdlustig, vervolgde Ryall, maar de zorgen houden vast aan een aantal gemeenschappelijke thema's:

Het is verschrikkelijk gênant; Ik kan geen baan vinden. Je verpest mijn relatie met mijn vrouw.

Een typisch geval kan een verhaal zijn waarin melding wordt gemaakt van een arrestatie op beschuldigingen die later zijn ingetrokken. Maakt het toevoegen van een update aan het digitale dossier de schade ongedaan?

Ryall en anderen hebben me gewaarschuwd voor een compromisoplossing: een verhaal kan in de archieven van de krant blijven staan, maar de link naar Google is verbroken. Ryall was het echter met me eens dat het effect in de praktijk driekwart van de weg naar het ongedaan maken van de publicatie kan zijn.

De kwestie van het ontwikkelen van een nieuw beleid blijft bij de Statesman open, vertelde Ryall me later. Ondertussen worden verhalen alleen onder ongebruikelijke omstandigheden verwijderd - 'als we onbewust iemand in gevaar hebben gebracht of geen toestemming hebben gekregen om informatie te gebruiken of deze onjuist hebben ontvangen.'

De kwestie kwam eerder deze maand aan de oppervlakte op de ASNE-APME-conventie in een panel over Freedom Information-kwesties. Nancy Barnes, redacteur van de Houston Chronicle, zei dat zij en andere redacteuren worden 'belegerd' door verzoeken om de link te verwijderen. Haar vuistregel was om te zeggen 'dat doen we niet', maar nu neemt ze beslissingen per geval.

Ik ontdekte ook dat mijn collega's van de Tampa Bay Times, eigendom van Poynter, een nieuwe werkgroep hebben opgericht die elk kwartaal bijeenkomt om individuele gevallen te beoordelen en na verloop van tijd vast te leggen hoe ermee om te gaan.

Hoofdredacteur Jennifer Orsi gaf een nieuw voorbeeld van een beroep dat ze toekende. Enkele jaren geleden had de TBO.com-site (geabsorbeerd toen de Times de Tampa Tribune kocht), een zakelijk artikel over een man die een 'naakte dienstmeisjes'-service begon. De eigenaar werd geprofileerd tijdens het interviewen van een sollicitant die haar naam gaf en vertelde waarom ze bereid was wat geld te verdienen met strippen en vervolgens huizen schoonmaken. 'Nu baant ze haar weg in de zakenwereld,' zei Orsi, 'en het lijkt niet eerlijk om haar te volgen.'

Evenzo vertelde Barnes me dat ze sympathie had voor een verzoek van een jonge vrouw die was gemeld als een weggelopen tiener, maar nu de zaken heeft omgedraaid en naar de universiteit gaat. 'Dit is iets waar redacteuren steeds meer mee te maken zullen krijgen', zei Barnes, en zowel redactionele beoordeling als juridische overwegingen moeten in aanmerking worden genomen.

Ryall zei dat hoewel ontkoppelen 'van nature verplicht lijkt om te doen', hij terughoudend blijft. Een hardnekkige lezer wil dat een verhaal wordt verwijderd waarin wordt gemeld dat hij op een feestje iemand heeft neergestoken (die later is overleden). De man is aangehouden, maar niet veroordeeld. Toch zei Ryall: 'Ik kan het niet zien - dat is heel serieus.'

Geen van de redacteuren met wie ik sprak, had een duidelijk idee van wat er achter de golf van verzoeken zit. Zoeken op internet en Google bestaan ​​immers al een tijdje.

De EU-uitspraak had het bewustzijn kunnen vergroten en de bezorgdheid over privacy lijkt met het jaar toe te nemen. Ook is het gemakkelijk om (met een Google-zoekopdracht) advies of zelfs een dienst tegen betaling om een ​​artikel te laten verwijderen.

Randy Siegel van Advance Local vertelde me dat de onderzoeken nog geen groot probleem zijn. Brent Jones, redacteur van normen en ethiek van het USA Today Network, becommentarieerde per e-mail:

Newsrooms worden begeleid om de lat hoog te houden bij het overwegen van het verwijderen van inhoud van digitale platforms. Onze journalisten streven er dagelijks naar om de integriteit van het gepubliceerde document te behouden, inclusief het publiceren van correcties of verduidelijkingen. We doen dit in het belang van het recht van het publiek om nu - en in de toekomst - te weten. Verwijderingsverzoeken worden van geval tot geval afgewogen met senior redacteuren, en in sommige situaties kan juridische begeleiding nodig zijn.

Vooralsnog lijkt van geval tot geval de norm te zijn. Ik was verrast om te lezen dat sinds de EU-uitspraak, Google heeft letterlijk honderdduizenden oproepen ontvangen om links uit te schakelen , die ongeveer 40 procent toekent, maar de meerderheid afwijst.

Mijn Poynter-collega, ethiekexpert Kelly McBride, is opgenomen in de werkgroep van de Times. De kwestie werd niet onderzocht in het boek uit 2014 dat zij en Tom Rosenstiel, uitvoerend directeur van het American Press Institute, schreven, 'The New Ethics of Journalism: Principles for the 21st Century', maar ze zei dat de trend nu te groot is geworden om te negeren.

Ze heeft ook geen kant-en-klare vuistregel.

'... Ik denk niet dat we reflexmatig moeten zeggen: 'we staan ​​achter onze rapportage'', zei ze. “Dit kan een gelegenheid zijn om de rapportagenormen te onderzoeken en het politierapport met één bron in twijfel te trekken. Sommige daarvan zijn behoorlijk vernietigend. Zelfs al heb je wettelijk recht op dekking, moreel gezien toch?”

Poynter's eerdere 'Guiding Principles for Journalists' bij het nemen van ethische beslissingen, geschreven door McBride's voorganger Bob Steele, had als een van de drie sleutelconcepten om 'schade te minimaliseren' bij gevoelige verhalen of bij het interviewen van iemand die niet bekend is met de heersende journalistieke normen.

Het lijkt duidelijk dat de reputatieschade in de loop van de tijd enorm is toegenomen in het digitale tijdperk, waar een eenvoudige Google-zoekopdracht informatie oplevert waarvoor ooit het graven van een gerechtsgebouw nodig was. Ik heb het idee dat het uitzoeken van goede praktijken een tijdje werk in uitvoering zal blijven - maar ook dat deze specifieke geest niet terug in de fles zal gaan.