NYT stond voor moeilijke keuze over grafische fotoselectie

Veiligheidstroepen helpen burgers het toneel te ontvluchten terwijl auto's branden in een hotelcomplex in Nairobi, Kenia, op dinsdag 15 januari. Terroristen vielen dinsdag een luxe hotelcomplex in de hoofdstad van Kenia aan, waardoor mensen in paniek op de vlucht sloegen toen explosies en zwaar geweervuur ​​weergalmden door de buurt. (AP Foto/Ben Curtis)

De foto is grafisch en ontnuchterend.

Het toont wat lijkt op een man die over een tafel in een restaurant is onderuitgezakt, een opengeklapte laptop naast hem. Met bloed van geweerschoten op zijn rug ligt de man dood. In de verte nog een gevallen lichaam.

Zij zijn dinsdag het slachtoffer geworden van een terroristische aanslag in een luxe hotel in Nairobi, Kenia.

De foto, toegeschreven aan Khalil Senosi van de Associated Press, verscheen op de website van de New York Times in een verhaal over de aanslagen . ( Waarschuwing: de betreffende foto komt in het verhaal voor .) De fotoveroorzaakte een boze reactie op Twitter gericht op de Times van degenen die gestoord werden door het beeld.

Kimiko de Freytas-Tamura , de inkomende Oost-Afrikaanse Bureauchef van de Times, tweette een uitleg waarin stond dat het het beleid van Times was om foto's van slachtoffers te plaatsen zolang de gezichten van de slachtoffers niet worden gezien. Toen tweette de Freytas-Tamura een verontschuldiging die inmiddels is verwijderd. Het leest:

Ik bied mijn excuses aan namens @nytimes en @nytphoto voor het veroorzaken van woede en angst over de foto's die zijn gepubliceerd met onze verslaggever. Dank u.

Terwijl de controverse rond de foto verbleekt in vergelijking met de vreselijke tragedie, roept de beslissing van de Times om de foto te maken de ethische vraag op waarmee redacteuren overal worstelen als er een gruwelijke gebeurtenis is.

Had de Times de foto moeten draaien?

Er is geen eenvoudig antwoord.

De eerste vraag die een nieuwsorganisatie zich moet stellen bij het besluit om gewelddadige beelden te publiceren, is: WAAROM laten zien?

Met andere woorden: wat is de nieuwswaarde? Moet het publiek zo'n beeld zien om volledig te begrijpen wat er is gebeurd? Moet het publiek zo'n foto zien om het officiële verslag van de gebeurtenissen te bevestigen of te weerleggen?

Er zou een argument kunnen worden aangevoerd dat de woorden van een schrijver de scène nauwkeurig zouden kunnen beschrijven zonder zo verontrustend te zijn als het beeld. Bovendien, als het gaat om een ​​terroristische daad, zou het publiceren van zo'n foto de zaak van de terroristen kunnen bevorderen, door de schade te laten zien die ze hebben aangericht, en zo angst en paniek aan te wakkeren?

Ook dit: De foto op de Times-website kwam zonder waarschuwing. Als lezer wist je niet dat je een foto van dode mensen zou zien totdat je hem daadwerkelijk zag.

Dat zijn argumenten om zo'n foto niet te plaatsen of in ieder geval lezers te waarschuwen voor de grafische inhoud ervan.

Maar de Times verdedigde zijn beslissing in een verklaring:

We hebben gehoord van sommige lezers die boos zijn over onze publicatie van een foto waarop de slachtoffers te zien zijn na een brute aanval in Nairobi.

We begrijpen hoe pijnlijk deze berichtgeving kan zijn en we proberen zeer gevoelig te zijn in hoe we in deze situaties met zowel woorden als beelden omgaan.

We willen respect hebben voor de slachtoffers en voor anderen die door de aanval zijn getroffen.

Maar we vinden het ook belangrijk om onze lezers een duidelijk beeld te geven van de gruwel van een aanslag als deze. Dit omvat het tonen van foto's die niet sensationeel zijn, maar die een echt beeld geven van de situatie.

We hanteren dezelfde aanpak waar ook ter wereld zoiets gebeurt: we balanceren de behoefte aan gevoeligheid en respect met onze missie om de realiteit van deze gebeurtenissen te laten zien.

The Times heeft gelijk dat het de plicht heeft om zijn lezers een duidelijk beeld van de gruwel te geven. Deze foto toonde absoluut de verwoesting die door deze aanval was aangericht en hoewel de gezichten van de overledenen niet te zien waren, maakten de beelden van twee mensen wiens leven eindigde terwijl ze in een restaurant zaten, de tragedie menselijk op een manier die geen woorden kunnen. Dat is het sterkste geval om de foto te maken.

Het was de vraag of de Times zo'n foto zou hebben gemaakt als de scène zich had afgespeeld in het centrum van Manhattan, in plaats van halverwege de wereld. Dat is zeker een terechte vraag. Je kon alleen maar hopen, maar weet het niet zeker, dat de beslissing van de Times hetzelfde zou zijn geweest.

Nieuwsorganisaties kunnen geen algemeen beleid hebben voor het plaatsen van gewelddadige inhoud. Beslissingen moeten per geval worden genomen. Hoewel lezers niet het slachtoffer mogen worden van onnodig geweld, zijn er gelegenheden waarin we allemaal de realiteit van de wereld onder ogen moeten zien, zelfs als die realiteiten ons van streek maken. Als we nieuws gaan consumeren, moeten we accepteren dat er momenten zullen zijn waarop het nieuws en hoe het wordt verteld, verontrustend is. Helaas is dit een van die momenten. The Times moet zijn lezers respecteren - niet door informatie achter te houden, maar door deze aan hen te presenteren.

Is dit een stoer beeld? Ja-nee-vraag. Maar had de Times het moeten doen? Ja-nee-vraag.

Verduidelijking: de @nytphoto Twitter-handle waarnaar wordt verwezen in de tweet van Kimiko de Frevtas-Tamura is voor drie jaar opgeschort en is nooit in verband gebracht met de New York Times.