Recent anti-Aziatisch geweld maakt deel uit van een grotere trend die meer media-aandacht verdient

'Ik denk dat we bij een aantal van de wortels komen van het anders-zijn waaraan Aziatische Amerikanen al tientallen jaren onderhevig zijn', zei Juju Chang.

Mensen houden een portret vast van wijlen Vichar Ratanapakdee, links, een 84-jarige immigrant uit Thailand, die met geweld tegen de grond werd geduwd bij een dodelijke aanval in San Francisco, tijdens een gemeenschapsbijeenkomst om het bewustzijn van anti-Aziatisch geweld en racistische houding, als reactie op de reeks gewelddadige racistische aanvallen op Aziaten tijdens de pandemie, gehouden in Los Angeles Historic Park nabij het Chinatown-district in Los Angeles, zaterdag 20 februari 2021. (AP Photo/Damian Dovarganes)

De recente piek in aanvallen op Aziatische Amerikanen maakt deel uit van een grotere trend die meer media-aandacht verdient, zei 'Nightline'-co-anker Juju Chang en CBS News Witte Huis-correspondent Weijia Jiang.

De uitgezonden journalisten voegden zich donderdag bij Poynter senior adviseur en faculteitslid Joie Chen om de recente berichtgeving in de media over geweld tegen Aziatische Amerikanen te bespreken. Het gesprek maakte deel uit van Poynter's On Poynt-serie, waarin interviews met journalisten staan ​​voor het verhaal achter het verhaal van de actualiteit.

Een aantal spraakmakende aanvallen op Aziatische Amerikanen in de afgelopen weken – waaronder de moorden van een 84-jarige man – hebben de aandacht getrokken van nationale media, activisten en beroemdheden. Alleen al in de afgelopen maand was een Filipijnse man gesneden in het gezicht met een stanleymes en twee oudere vrouwen waren geslagen in het hoofd.

Velen wijzen op deze misdaden als voorbeelden van anti-Aziatisch racisme dat verband houdt met de pandemie. Beroemdheden, waaronder Daniel Dae Kim, Olivia Munn en Awkwafina, hebben deze aanvallen verworpen en zelfs sociale media om beloningen uit te loven voor informatie over specifieke aanvallen.

Hoewel veel van de aanvallen die veel media-aandacht hebben gekregen, hebben plaatsgevonden aan de kusten - met name de Bay Area en New York City - zei Chang dat het probleem veel wijdverbreid is.

'Ik denk dat we bij een aantal van de wortels komen van het anders-zijn waaraan Aziatische Amerikanen al tientallen jaren onderhevig zijn', zei Chang. 'Dit is iets dat zich over het hele spectrum verspreidt, zowel geografisch, sociaaleconomisch als etnisch over ons land.'

Chang wees erop dat er voor elk geregistreerd incident waarschijnlijk veel meer niet-gemelde gevallen zijn. Stop AAPI-haat , een project van de San Francisco State University en verschillende belangengroepen in Azië-Amerika en de Stille Oceaan, heeft sinds het begin van de pandemie bijna 3.000 incidenten gedocumenteerd.

Een factor die waarschijnlijk heeft bijgedragen aan de aanslagen, was de anti-Aziatische retoriek die voormalig president Donald Trump vorig jaar gebruikte om over de pandemie te praten, volgens beide panelleden. Jiang zelf was vertelde door Trump om ‘China te vragen’ nadat ze hem had ondervraagd over zijn aanpak van de pandemie.

“Racisme tegen Aziatische Amerikanen is niet nieuw. Maar wanneer de leider van de vrije wereld retoriek gebruikt die daarop wijst, geeft het mensen bijna de vrijheid om het in het openbaar te zeggen en ernaar te handelen', zei Jiang. “Het was moeilijk om deze recente piek te zien en je voortdurend af te vragen: waar zouden we zijn als president Trump iets anders had gedaan, als hij het tegenovergestelde had gedaan, als hij de retoriek had veroordeeld en deze niet vanaf het begin had gebruikt?”

Veel van de berichtgeving over anti-Aziatisch geweld is gedreven door Aziatisch-Amerikaanse journalisten, wat volgens Jiang wijst op het belang van verschillende perspectieven in een redactiekamer. Die perspectieven vormen de basis voor de berichtgeving van journalisten en maken hen niet noodzakelijkerwijs tot 'activisten', zei ze.

Terwijl het land zijn focus op racisme hernieuwde na de moord op George Floyd afgelopen zomer, onderging de media-industrie haar eigen raciale afrekening, waarbij traditionele noties van journalistiek en objectiviteit opnieuw werden onderzocht. Chang zei dat 'zielen zoeken' haar eigen netwerk, ABC, bereikte, waar verslaggevers een verhaal samenstelden over hun eigen ervaringen.

'Dat werd gezien als iets dat we eindelijk een beetje konden delen en niet het gevoel hadden dat we ons moesten opsplitsen in een andere kamer,' zei Chang. 'Je wilt je objectiviteit behouden, maar je objectiviteit en je perspectief zijn twee verschillende dingen.'

Voor Aziatisch-Amerikaanse journalisten kunnen verhalen over het recente geweld persoonlijk aanvoelen. Jiang adviseerde verslaggevers om zich te concentreren op hun doel en hun doelen voor hun rapportage in plaats van te proberen zichzelf volledig uit het verhaal te verwijderen.

“Het ding over de pandemie en dit verhaal is dat we ons er niet van kunnen verwijderen omdat we er tegelijkertijd doorheen leven”, zei Jiang. 'Je moet je realiseren dat het je echt kan helpen en je rapportage nog meer kan informeren, omdat je leeft met dit perspectief en begrip van wat mensen doormaken.'

Maar journalisten hoeven geen Aziatisch-Amerikaans te zijn om over anti-Aziatisch geweld te berichten. Een goede verslaggever zou elk onderwerp moeten kunnen behandelen, zei Chang. Voor een artikel dat ze deed over de recente golf van aanvallen, werkte ze met een team van verslaggevers met verschillende achtergronden - niet alleen Aziatisch-Amerikaans - die zich allemaal inzetten om het verhaal te krijgen.

Om ervoor te zorgen dat er voortdurend aandacht wordt besteed aan kwesties die Aziatische Amerikanen aangaan, is een toewijding nodig om die verhalen te vertellen, zei Jiang. Die toewijding kan bijvoorbeeld betrekking hebben op het opbouwen van relaties met leiders in de AAPI-gemeenschap of het proberen te begrijpen van trends in lokale haatmisdrijven.

'De verhalen die aan bod komen, zijn de verhalen die je pitcht en die het meest grondig en doordacht zijn', zei Jiang. 'Dat vereist een echte toewijding aan de gemeenschap en aan welk onderwerp je ook probeert te rapporteren.'

Een van de grootste lessen die Chang naar eigen zeggen uit 2020 heeft getrokken, was de kracht van coalitievorming. Terwijl ze verslag deed van de protesten van George Floyd, merkte ze dat de deelnemers verschillende achtergronden hadden. Die coalitievorming kan ook gelden voor de journalistiek.

'Als een gekleurde journalist heb ik altijd het gevoel gehad... dat bondgenootschap belangrijk is', zei Chang. “Ik ben opgekomen voor andere gekleurde mensen en hun verhalen omdat ik me op die manier tot hen kan verhouden. En ik denk dat dit nu het moment van solidariteit is.”

Een opname van de discussie zal hier beschikbaar worden gesteld.