De haast om verslag uit te brengen over schietpartijen in de omgeving van Atlanta versterkte de vooringenomenheid in de berichtgeving

Journalisten moeten de tijd nemen om sceptischer te zijn tegenover politiebronnen, vooral in zaken met racecomponenten

(schermafbeeldingen)

De koppen kwamen dinsdag laat binnen. '7 doden bij 2 afzonderlijke schietpartijen in de spa's van Metro Atlanta.' “7 doden bij schietpartijen in 3 massagesalons in metro Atlanta.”

Voordat ik de links opende, had ik al een vermoeden dat het verhaal zou gaan over een element van Aziaten die bij de bedrijven werken of deze runnen. En dat vermoeden komt van jarenlang nieuwsconsument te zijn geweest, aangezien met name 'massagesalon' codetaal is geworden voor een site die sekswerkers in dienst heeft.

Woensdag was het dodental opgelopen tot acht en was er een blanke gearresteerd in verband met de moorden.

Nieuwsorganisaties worstelden met het presenteren van nieuws dat nog in ontwikkeling was. Veel organisaties noemden de slachtoffers vrouwen van 'Aziatische afkomst'. Deze zin werd niet toegeschreven aan de politie, maar het is niet precies. Het leidde ook tot de actiegroep Stop AAPI Hate een verklaring afgeven noemde de misdaden 'een onuitsprekelijke tragedie - in de eerste plaats voor de families van de slachtoffers, maar ook voor de' Aziatisch-Amerikaanse Pacific Islander-gemeenschap.

De Asian American Journalists Association zojuist vrijgegeven begeleiding over hoe u over de zaak kunt rapporteren. De topaanbeveling is om 'taal in de berichtgeving te vermijden die hyperseksualisering van Aziatische vrouwen zou kunnen aanwakkeren.' (In het geval dat u problemen ondervindt bij het openen van de website van AAJA, hier is een: document met de begeleiding en een Twitter-thread .)

Lang niet zoveel nieuwsorganisaties noemden het ras van de verdachte. Sommige berichtgeving bevatte zijn boekingsfoto, maar als het relevant is om het ras van de slachtoffers op te nemen, is het even relevant om het ras van de verdachte op te nemen.

Sommige nieuwsorganisaties versterkten ook de opmerkingen van de verdachte. Meerdere redacties hebben een waarschuwing uitgestuurd waarin staat dat de verdachte niet had aangegeven dat de schietpartij racistisch gemotiveerd was. Voor mensen die deze zaak misschien niet op de voet volgen, zou dat ertoe kunnen leiden dat ze de verdachte op zijn woord geloven. Zeggen dat dit is wat hij de politie vertelde, biedt niet veel meer context.

Ik heb vele jaren in breaking-new situaties gewerkt. Ik ken de intense druk die verslaggevers, redacteuren en engagementteams ondergaan om het publiek op de hoogte te houden en ook om verkeer naar uw inhoud te leiden. Ik ben de persoon geweest die het nieuwsbericht schreef en vervolgens op de knop drukte die het laatste nieuws naar miljoenen apparaten stuurde.

Maar we moeten het beter doen.

Journalisten moeten stoppen en ons afvragen:

• Napraten we andere nieuwsorganisaties omdat we denken dat dat ons dekking geeft?
• Citeren we de politie omdat we denken dat dat ons beschermt?
• Krijgen we zoveel mogelijk kanten van het verhaal, zelfs als het verhaal evolueert?

De tragedie in metro Atlanta wordt verergerd door de haast om de eerste te zijn zonder rekening te houden met de vooroordelen die we zouden kunnen versterken. Journalisten hebben de macht om de publieke perceptie vorm te geven, dus het is onze taak om dieper in te gaan op de motieven van de verdachte, om ons publiek meer te laten weten over de slachtoffers en hun leven, om te praten met andere mensen die getroffen zijn – inclusief getuigen en families van slachtoffers. Het is ook belangrijk om na te denken over de negatieve connotatie van 'massagesalons' wanneer de burgemeester van Atlanta zei dat ze 'legaal opererende bedrijven' waren.

We zullen de komende dagen nog veel meer leren, maar we kunnen meteen beginnen met het verbeteren van onze berichtgeving over dit verhaal.

• Een regel voor goede journalistiek: wat ontbreekt er in dit verhaal?