De printstem van Teen Vogue is verdwenen, maar conservatieven moeten het nog niet vieren

Sen. John McCain en Anthony Scaramucci, de nu-je-zie-hem-nu-hij is weg-communicatiedirecteur van het Witte Huis, zullen niet bedroefd zijn door het bericht over de teloorgang van de gedrukte editie van Teen Vogue.

Het heeft tenslotte een enigszins onwaarschijnlijke indruk gemaakt met scherp nieuws en politieke berichtgeving in de afgelopen jaren, waaronder een recent ' 5 problematische dingen die senator John McCain heeft gedaan tijdens zijn 35-jarige carrière in de politiek ' en die van Rebecca Chamaa ' Waarom de belediging van paranoïde schizofrenie van Anthony Scaramucci aanstootgevend was? ' (ze lijdt aan paranoïde schizofrenie). Het is dus een geworden zwart beest voor sommige conservatieven, die het hebben gezien als een symbool van een 'liberale mainstream' die zij, en president Donald Trump, graag karikaturaal en aan de schandpaal houden.

Maar Conde Nast is van plan een pijnlijke en langdurige trend in de sector te volgen door de gedrukte versie van een tijdschrift te elimineren dat strategisch was ontworpen als een provocerende manier om uiteindelijk een jongere generatie te verleiden om op een dag de iconische Vogue van het bedrijf te lezen. De digitale versie blijft, maar er zullen ontslagen vallen bij Teen Vogue en in het hele high-end Conde Nast-imperium (waarmee Poynter samenwerkt in mijn dagelijkse media-nieuwsbrief)

De mediabusiness is niets anders dan reactief, en de frequentie- en personeelsbesparingen geschetst door WWD voor Conde Nast lopen precies synchroon met recente publicaties bij een echt onrustig printimperium, Time Inc., dat onlangs bezuinigingen aankondigde in zowel de oplage als de frequentie van handelsmerkpublicaties, waaronder Time, Sports Illustrated, Fortune en Entertainment Weekly. Zo zal de eenmalige wekelijkse S.I., die ondanks de slechte concurrentie in de sportjournalistiek nog steeds een indrukwekkend product is, volgend jaar dalen tot 27 nummers, tegen 38 dit jaar.

Er komt dus geen Teen Vogue in print, alleen digitaal. En hoewel de bastions van Vanity Fair, Vogue, Wired, Brides en The New Yorker naar verwachting geen frequentieveranderingen zullen ondergaan, zullen anderen dat wel doen. Ze omvatten GQ, Glamour, W, Allure, Architectural Digest en Conde Nast Traveler. WWD meldde ongeveer 80 ontslagen, wat nog steeds relatief bescheiden is, of ongeveer 2,5 procent, op een personeelsbestand van ongeveer 3.000.

Veel van de veranderingen verrasten de leiders van Conde Nast, maar het kan geen schok zijn, gezien de daling van de printoplage en de advertentie-inkomsten wereldwijd. De langetermijnweddenschap voor veel van de titels, zoals het geval is met de krantenindustrie, moet de overstap naar digitale platforms zijn.

De druk is vooral groot bij Conde Nast, waar de substantiële investering in hoogwaardige redactionele inhoud en redactie vanzelfsprekend is. Het werd over het algemeen binnen de industrie gezien als een late-adopter op het digitale gebied, maar heeft zich agressief ontwikkeld. Publicaties zoals Vanity Fair en The New Yorker hebben aantoonbaar opmerkelijke, zij het late, verhuizingen naar die ruimte gemaakt en zichzelf in het proces omgevormd tot zelfs meeslepende dagelijkse kost.

Teen Vogue wordt een interessante case study. Kan het bedrijf een doelgroep behouden en vergroten die een bovennatuurlijke neiging heeft om online content te consumeren? En zal Elaine Welteroth, de redacteur die wordt gecrediteerd voor veel van de provocerende verschuivingen bij Teen Vogue, bij de publicatie blijven of naar andere taken gaan bij Conde Nast?