Wat is maritiem polymeer en waarom is auteur Colleen Hoover er zo door geobsedeerd?

Boeken

Zo nu en dan produceert het internet een trend waar we allemaal echt achter kunnen staan. Soms is een trend iets waar ongeveer 50 procent van de bevolking achter kan staan. We weten nooit hoe ze beginnen, maar meestal profiteren we van de verspreiding ervan.

Weet je nog dat vrouwen de spot dreven met de manier waarop mannelijke schrijvers vrouwelijke karakters schreven? Er werd veel gepraat over wat borsten wel en niet kunnen. Veel mannen zeggen bijvoorbeeld graag dat borsten trillen van verwachting.

Artikel gaat verder onder advertentie

En hoewel dat leuk was, is het alleen maar eerlijk dat we kijken naar wat vrouwelijke auteurs doen. Sociale media hebben iets vreemds ontdekt Colleen Hoover doet in haar razend populaire boek: ‘ Het eindigt bij ons '

Als je een miljoen jaar de tijd zou krijgen om te raden waar ze in deze roman meerdere keren naar heeft verwezen. je zou er nooit op landen. Wat is de deal van Colleen Hoover met polymeer van maritieme kwaliteit?

Artikel gaat verder onder advertentie

Hoe zit het met Colleen Hoover en polymeer van maritieme kwaliteit?

Het vreemde fenomeen Colleens obsessie met polymeer van maritieme kwaliteit werd voor het eerst onder de aandacht van sociale media gebracht door Gabrielle Drolet.

‘Mijn vriend en ik hebben ooit samen ‘It Ends With Us’ geprobeerd te lezen, en het is in veel opzichten erg slecht,’ tweette Gabriël . De vele manieren waar het om gaat, zijn alle keren dat Colleen polymeer van maritieme kwaliteit in het boek opneemt.

Vervolgens werden we getrakteerd op vier schermafbeeldingen van vier verschillende momenten in het boek, waarin Colleen polymeer van maritieme kwaliteit gebruikte. Voordat we hierop ingaan, willen we over één ding duidelijk zijn: we maken de gevoelige onderwerpen in 'This Ends With Us' niet belachelijk.

Waar we de spot mee drijven is het idee dat er in de wereld van Colleen Hoover geen ander materiaal lijkt te bestaan.

Artikel gaat verder onder advertentie

De eerste screenshots beginnen met iemand die herhaaldelijk probeert een stoel omver te trappen. Ondanks de inspanningen van deze persoon schuift de stoel alleen maar over de vloer. Het valt niet om. 'Die stoel moet gemaakt zijn van polymeer van maritieme kwaliteit', schreef Colleen. Het komt opnieuw ter sprake in de volgende zin, waarin de verteller verwijst naar een buitenterras gemaakt van, je raadt het al, polymeer van maritieme kwaliteit.

Artikel gaat verder onder advertentie

De volgende schermafbeelding lijkt een terugroepactie te zijn van de vorige man die tegen een stoel schopte alsof hij hoopte dat er elk moment snoep uit zou kunnen barsten. De verteller noemt de stoel opnieuw en zegt dat deze kerel niet wist dat polymeer van maritieme kwaliteit vrijwel onverwoestbaar is.

Dit roept natuurlijk de vraag op: waarom kan niet alles gemaakt worden van polymeer van maritieme kwaliteit? Oh nee, nu gebruiken we te veel polymeer van maritieme kwaliteit. Het gebeurde gewoon weer.

De laatste twee schermafbeeldingen bespreken beide stoelen gemaakt van polymeer van maritieme kwaliteit. Het enige wat deze fragmenten allemaal gemeen hebben, afgezien van het polymeergedeelte van maritieme kwaliteit, is hun fascinatie voor kracht.

Een duurzaam materiaal lijkt het middelpunt te zijn. Is dit een metafoor voor innerlijke kracht, of misschien een soort onbreekbare band? Misschien zullen we het nooit weten.

Artikel gaat verder onder advertentie

Wat is polymeer van maritieme kwaliteit?

Volgens de Amerikaanse website voor tuinmeubilair polymeer van maritieme kwaliteit is een 'niet-poreus materiaal dat perfect past in een zoutwaterklimaat dat doorgaans metalen meubels corrodeert en verzwakt door jarenlange blootstelling.' Blijkbaar is het ook behoorlijk goed bestand tegen wind en, in sommige fictieve gevallen, tegen trappen. Blijkbaar is dit inderdaad een zeer sterk materiaal.

Artikel gaat verder onder advertentie

Ter verdediging van Colleen Hoover: zij is niet de enige auteur die werd bekritiseerd wegens overmatig gebruik van een woord of zinsnede. Twitter-gebruiker @fatimaokhuosami plaatste een afwijzingsbrief naar William Faulkner met betrekking tot 'The Sound and the Fury.'

Harcourt, Brace & Company koos ervoor om zijn binnenkort productieve roman niet te publiceren vanwege zijn voorliefde voor Yuengling, een bier.

Volgens hun telling rekende Faulkner Yuengling meer dan 100 keer mee. Het lijkt alsof elk personage ooit van een Yuengling heeft genoten. Dit gebeurde zo vaak dat de uitgeverij de brief beëindigde met de suggestie dat Faulkner dacht dat zijn boek door Yuengling werd gesponsord.