Waarom we terugkijken op Nelson Poynter en zijn uitzonderlijke visie

In 1975 schreef Nelson Poynter, de eigenaar van de St. Petersburg Times, een memo met expliciete instructies over hoe de krant zijn dood zou moeten dekken wanneer de dag kwam.

'De meeste kranten overdrijven de meeste sterfgevallen van krantenmensen', schreef Poynter. “Laten we dit in mijn geval niet doen. Een hoofd met één kolom, geen commentaar of een stel dwaze eerbetonen. En het is een verhaal van één dag... Je zou kunnen zeggen dat ik heb gemerkt dat niemand er echt van houdt om naar een begrafenis te gaan. Ik probeer rekening te houden met mijn vrienden die misschien naar mijn begrafenis komen als ze er geen hebben.'

Drie jaar later stierf meneer Poynter aan een beroerte. Hij was 74. Times Editor en president Eugene Patterson schreef de doodsbrief van de heer Poynter (hij nam geen naamregel, en Poynter's weduwe Marion honoreerde het verzoek om geen begrafenis te houden). Maar het verhaal van Patterson citeerde wel de memo van meneer Poynter.

“Belangrijk in het verhaal is om te benadrukken dat er als gevolg van mijn overlijden niets zal veranderen aan de Times Publishing Company. Ik zal je achtervolgen als de duivel als het bovenstaande niet wordt uitgevoerd. Daarna gewoon voldoen aan de Standards of Ownership.”

Vrijdag is het 40 jaar geleden dat de heer Poynter stierf. Met het risico het overlijden van een journalist te laat te overdrijven, zal Poynter deze week verschillende verhalen publiceren waarin hij terugkijkt op de man en zijn uitzonderlijke visie.

Die visie leidde ertoe dat hij het huidige Poynter Institute oprichtte. Na zijn dood liet hij zijn krant, de St. Petersburg Times - nu de Tampa Bay Times - na aan het Instituut als middel om zijn onafhankelijkheid te behouden. Sinds zijn dood is het bereik en de invloed van de school enorm uitgebreid; we leiden jaarlijks 100.000 mensen persoonlijk en online op met trainingen en programma's die erop gericht zijn de kwaliteit van de journalistiek te verhogen om de democratie te verbeteren.

De kern van de visie van dhr. Poynter is een document dat hij op 6 augustus 1947 schreef, getiteld 'The Standards of Ownership'. De eerste van de 15 normen is de meest geciteerde: 'Eigendom van of deelname aan eigendom van een publicatie of omroepbezit is een heilig vertrouwen en een groot voorrecht.'

Gerelateerd: 10 citaten van Nelson Poynter die 40 jaar na zijn dood standhouden

Van daaruit schetst het document de belangrijkste principes van de heer Poynter - zijn geloften om het eigendom van het papier niet te laten vallen op ketenbedrijven; de noodzaak om financiële stabiliteit te bereiken om de nieuws- en redactionele onafhankelijkheid te waarborgen; om eerlijk voor zijn werknemers te zorgen; en om de lokale nieuwsorganisatie onder controle te houden.

Was hij een ziener die wist dat latere generaties krantenfamilies hun interesse zouden verliezen of er de voorkeur aan gaven hun belang te verzilveren en zo de controle over het nieuws in handen te geven van een paar grote bedrijven? Norm nr. 6: “Een keteneigenaar kan geen recht doen aan lokale publicaties of radiostations. Zijn toewijding en loyaliteit aan een bepaald gebied zal zeker worden verwaterd of verdeeld als hij andere eigendommen en belangen heeft.”

Hoe kon hij in de jaren veertig weten dat diepgaande technologische vooruitgang de manier waarop nieuws en advertenties worden geproduceerd en geleverd zo drastisch zou veranderen?

Maar hij wist het wel. “Als bewakers van een van de essentiële vrijheden van de democratie maken we ons schuldig aan technologische achterstand. We zijn nalatig geweest bij het ontdekken van nieuwe tools om die vrijheid te implementeren”, zei hij een jaar voordat hij de normen afrondde. 'Als industrie moeten we verbeteren en uitbreiden, anders krimpen we en sterven we.'

Vermoedde hij dat 'nepnieuws' deel zou uitmaken van ons medialexicon? Standaard nr. 3: 'De eigenaren ... kunnen geen compromis sluiten met de integriteit van het nieuws en de informatie die wordt verkocht of aan het publiek wordt gegeven.'

Nelson Poynter geloofde in alles wat journalistiek kon doen. Op onze site hoor je deze week meer van zijn gedachten over nieuws en het produceren ervan. Je leert over zijn tweede vrouw, ook een journalist, en haar eigen invloeden op de vrije stroom van informatie. We inventariseren hoe lokale, onafhankelijke nieuwsorganisaties het tegenwoordig doen (spoiler alert: dat zijn er veel minder dan 40 jaar geleden). En we vieren, in ieder geval een beetje, de school die zijn naam draagt ​​en haar werk in de kern van zijn geloof.

De Tweede Wereldoorlog was nog maar twee jaar voorbij toen de heer Poynter zijn normen uitvaardigde. Dagen eerder schreef hij aan zijn vader: 'Vandaag moeten we vechten om het idee van zelfbestuur in de wereld te behouden ...'

Essentieel voor dat ideaal van zelfbestuur is gemakkelijke toegang tot eerlijke, betrouwbare en onafhankelijke informatie. Veertig jaar na de dood van Nelson Poynter is dat even waar en belangrijk als altijd.

Gerelateerde training

• 

  Gegevens gebruiken om het verhaal te vinden: over ras, politiek en meer in Chicago

  Verhalen vertellenTips/Training

• 

  De onvertelde verhalen blootleggen: hoe je betere journalistiek kunt doen in Chicago

  Verhaal vertellen