5 vragen met Jessica Yu

Jessica Yu, voormalig Global Head of Visuals bij The Wall Street Journal, kondigde in december aan dat ze een buy-out gaat doen. (Foto door Juro Osawa)

Dit profiel verscheen in eerste instantie in The Cohort, Poynter's tweemaandelijkse nieuwsbrief over vrouwen die het op een rijtje zetten in digitale media.

Jessica Yu maakte eind vorig jaar bekend dat ze een buy-out zou doen bij The Wall Street Journal. Yu, 36, verlaat haar functie als Global Head of Visuals en gaat naar de westkust om erachter te komen wat de toekomst biedt.

Nu, in een periode van introspectie, gaf Yu advies aan haar vroegere zelf: 'Maak je geen zorgen, je gaat een geweldige tijd hebben! Oh, en pas op voor die snoepkommen op kantoor. Blijkbaar is suiker onze vriend niet meer.” Ze mijmerde ook over haar loopbaanovergang en de lessen die ze had geleerd bij het Journal. Ons gesprek is bewerkt voor lengte en duidelijkheid.

Laten we het hebben over uw buy-out. Was dat een moeilijke beslissing? Wat speelde uiteindelijk mee in je keuze? Heb je advies voor andere journalisten die zich in een soortgelijke situatie zouden kunnen bevinden?

Het kwam eigenlijk allemaal op een voor mij persoonlijk vrij geschikt moment. Mijn familie woont in de Bay Area en ik woon al sinds de universiteit bij hen weg. Mijn nu-man wil daar ook al naartoe verhuizen voordat we zelfs maar met daten begonnen. We wisten dat we het uiteindelijk zouden doen en, nou ja, toen de uitkooppakketten rondkwamen, werkte het qua timing echt goed voor ons dat we allebei op een goede plek waren om ervan te profiteren.

Ik denk dat het altijd een zeer persoonlijke beslissing zal zijn. Ik had het gevoel dat ik behoorlijk wat heb bereikt sinds ik de functie in 2014 op me nam - het team is nu zo sterk en heeft een uitstekende reputatie op de redactiekamer - dus ik voelde me oké om te vertrekken. Natuurlijk zijn er een aantal grote projecten waar ik aan werkte en waar ik graag doorheen had willen kijken, maar dat is het leven. Er zullen in de loop van de tijd altijd andere interessante projecten zijn (of anders heb je misschien de verkeerde baan voor jou), maar je krijgt die jaren met je gezin niet terug.

Wat volgt er voor jou? Waar ga je heen, en hoe voel je je?

We gaan naar de Bay Area, zowel gratis agenten als enthousiast om de mogelijkheden daar te verkennen. Het is zeker een beetje ontmoedigend, maar vooral spannend. Het enige dat ik weet is dat ik niet zal proberen mijn baan daar te recreëren. In de loop van mijn 13-jarige carrière bij WSJ heb ik een pak kaarten aan ervaringen opgedaan: ontwerp, inhoud, management, VR, product, enz. Ik ben opgewonden om de kaarten te schudden en te zien wat ik nog meer ervan kan maken.

Is er iets waar je je persoonlijk op hoopt te concentreren - zoals focussen op nieuwe vaardigheden of ervaringen, of opladen en opnieuw evalueren?

Ik heb altijd een lijst bijgehouden van dingen die ik zou willen onderzoeken, lezen of leren, en het is lang genoeg om me bezig te houden tot aan mijn pensioen! Ik weet niet zeker hoelang ik vrij zal hebben, maar er zijn een paar dingen die ik zeker zal doen: een project uitvoeren met Een kader (een webframework voor het coderen van VR), leer hoe je iets echt heerlijks kunt bereiden in onze slowcooker en maak een reis naar Europa terwijl we nog steeds aan deze kant van het land wonen.

Global Head of Visuals is een grote functie. Kun je iets vertellen over je team en verantwoordelijkheden, en wat je van de baan hebt geleerd?

Ik was in het algemeen verantwoordelijk voor de visuals van WSJ en leidde het team van meer dan 100 artdirectors, datavisualisatie-experts, foto-editors en ontwikkelaars. Omdat de opdracht zo breed is, betekende dit dat geen enkele dag als een andere was, en ik kreeg ongelooflijk veel vrijheid en vertrouwen van het bedrijf om te bepalen welke veranderingen en projecten we moesten aanpakken.

Er zijn zoveel echt interessante verschillen tussen het werken in het middenmanagement en het senior management dat ik misschien 'een blogpost schrijven' moet toevoegen aan mijn takenlijst voor loopbaanonderbreking! In de kern verschoof ik van het bedenken van 'Hoe zorg ik ervoor dat mijn team geweldige X kan maken?' tot “Wat is geweldige X voor dit bedrijf nu en in de toekomst? En als we kijken naar onze bedrijfscultuur, workflow en mensen, hoe kunnen we daar komen?”

Wat vond je het leukste aan werken bij The Journal? Wat vond je frustrerend of uitdagend?

Het leukste aan werken bij WSJ waren de mensen. Iedereen was waanzinnig intelligent, zeer gemotiveerd en erg aardig. Dit is geen bedrijf dat schokken tolereert. Nieuws is van nature al ongelooflijk tijdgevoelig en stressvol. Het heeft gewoon geen zin om mensen toe te voegen die ieders tijd verspillen door stress en spanning aan het milieu toe te voegen. Natuurlijk waren we het soms nog steeds hartstochtelijk met elkaar oneens, maar er zijn constructieve en destructieve manieren om het oneens te zijn.

De reikwijdte van een organisatie van deze omvang kan soms een uitdaging zijn. Een sollicitant vergeleek ons ​​ooit wijs met een cruiseschip versus het meer wendbare speedbootkarakter van sommige van onze kleinere concurrenten. Soms kijken we met jaloezie naar die snelle speedboten, maar dan moeten we ook beseffen dat we eigenlijk een stad op het water zijn en dat er veel vaardigheid voor nodig is om een ​​van deze dingen goed te besturen en te besturen. (De kandidaat kreeg de baan.)