8 schrijflessen van Michelle Obama's DNC-speech

First Lady Michelle Obama spreekt tijdens de eerste dag van de Democratic National Convention in Philadelphia, maandag 25 juli 2016. (AP Foto door Paul Sancya)

Grote welsprekendheid vergroot de lessen van groot schrijven. Geschreven voor het oor, hebben gedenkwaardige toespraken de neiging om bepaalde retorische middelen te gebruiken - zoals parallellisme of nadrukkelijke woordvolgorde - in grotere mate dan minder dramatische vormen van communicatie. De taalstrategieën komen naar de oppervlakte, dus je hebt misschien niet eens een röntgenleesbril nodig om ze te zien.

Gerelateerd: De kracht en overtuiging van het gesproken woord

Gisteravond luisterde ik naar Michelle Obama's toespraak op de Democratische Nationale Conventie. Het is alom geprezen, zelfs door de aartsrivaal van Hillary Clinton, Donald Trump . Sommige commentatoren noemden het een van de beste van zulke congrestoespraken in decennia.

Wat is er met de woorden van de First Lady die voor zovelen hebben gewerkt? Als we die vraag kunnen beantwoorden, kunnen we die schrijfstrategieën opslaan in onze toolbox.

Ik vertrouw op een transcriptie van de toespraak gepubliceerd door Vox. Hier is het als je liever eerst het hele ding leest. Als je wilt, volg dan mijn voorbeeld door enkele van de belangrijkste delen van de toespraak van Michelle Obama, te beginnen met de eerste alinea:

'Het is moeilijk te geloven dat het acht jaar geleden is dat ik voor het eerst naar deze conventie kwam om met je te praten over waarom ik vond dat mijn man president moest worden. Weet je nog hoe ik je vertelde over zijn karakter en zijn overtuiging? Zijn fatsoen en genade? De eigenschappen die we elke dag hebben gezien toen hij ons land diende in het Witte Huis.'

Les één: bevrijd je voornaamwoorden. Gebruik first person, second person en third person om specifieke effecten te creëren. Kijk naar alle voornaamwoorden in die alinea - en door de hele toespraak heen - die elk zijn werk doen. 'Ik' of 'ik' of 'mijn' doet een persoonlijk beroep. 'Wij' of 'ons' verkondigt collectieve macht. 'Jij' laat proza ​​​​praktisch klinken. De derde persoon richt de camera weg van de spreker.

“Ik heb je ook verteld over onze dochters, hoe ze het hart van ons hart zijn, het centrum van onze wereld, en tijdens onze tijd in het Witte Huis hebben we de vreugde gehad om ze te zien opgroeien van bruisende kleine meisjes tot evenwichtige jonge vrouwen. ”

Les twee: ontgrendel je dictie - je woordenschat - om de taal te kiezen die het meest geschikt is voor je onderwerp en missie. De woorden van Michelle Obama lijken gekozen als tegengif voor wat sommigen hebben beschreven als de dystopische visie van Donald Trump op Amerika en de wereld. Als hij spreekt, klappen vleermuizen in grotten met hun vleugels. Als ze praat, fluiten kleine vogels en vallen ze op haar schouders. Elk sleutelwoord hier heeft een positieve connotatie: dochters, harten, centrum, wereld, vreugde, groei, bruisende kleine meisjes, evenwichtige jonge vrouwen.

'Ik zal die winterochtend nooit vergeten toen ik onze meisjes van 7 en 10 jaar oud in die zwarte SUV's zag stappen met al die mannen met geweren.'

Les drie: Zoek een visueel beeld om je te helpen het verhaal te vertellen. Dit anekdotische beeld brengt de toespraak dichter bij het verhaal en drukt zichzelf in het geheugen van het publiek. Het naast elkaar plaatsen van elementen - kleine meisjes met neuzen tegen het glas gedrukt in een enge auto vol mannen met geweren - creëert een spanning die plaatsvervangend kan worden ervaren.

“Hoe we er bij hen op aandrongen om degenen die twijfelen aan het staatsburgerschap of geloof van hun vader te negeren. Hoe we volhouden dat de haatdragende taal die ze horen van publieke figuren op tv niet de ware geest van dit land vertegenwoordigt. Hoe we uitleggen dat wanneer iemand wreed is of zich gedraagt ​​als een pestkop, je je niet tot hun niveau verlaagt.”

Les vier: Ontketen de kracht van drie. Merk op hoe vaak de spreker op een patroon van drie vertrouwt om haar punt te maken. Dit is een van de oudste trucs in het boek van de redenaar. In de literatuur is drie altijd het grootste aantal. “Van het volk, door het volk, voor het volk.” Vier voorbeelden of 40 worden een inventaris. Drie omvat de wereld en creëert de illusie dat we alles weten wat we moeten weten.

“Ons motto is: als zij laag gaan, gaan wij hoog.”

Les vijf: Druk je beste gedachte uit in een korte zin. Dit is om een ​​aantal redenen een van de beste regels in de toespraak. Het is een korte zin, slechts zeven woorden. Elk woord is een enkele lettergreep. Er is een parallel tussen 'ze gaan laag' en 'we gaan hoog', benadrukt door de herhaling van het woord 'gaan'. De zin is complex, dat wil zeggen, hij begint met een bijzin 'When they go low', die de zwakke zet van de tegenstander beschrijft, gevolgd door een hoofdzin die meer gewicht geeft aan de waarden van de spreker.

'Kinderen houden van de kleine zwarte jongen die naar mijn man opkeek, zijn ogen wijd opengesperd van hoop, en hij vroeg zich af: Is mijn haar zoals dat van jou?'

Les zes: Zoek een focus. Blijf erbij. In het verhaal 'The Lottery' van Shirley Jackson wordt de winnaar van de jaarlijkse loterij van de stad gestenigd tot de dood. Het is een verrassend einde, maar er zijn verschillende vermeldingen van het woord 'stenen' als voorafschaduwing - nooit 'rotsen'.

Als ik één woord zou moeten kiezen om de toespraak te beschrijven, zou het 'kinderen' zijn. Het wordt vijf keer herhaald op een enkele pagina. Ze gebruikt ook woorden als kinderen, zonen en dochters, maar de informaliteit van kinderen trekt je naar binnen: 'Dus, hoe gaat het met de kinderen?' Er is veel literatuur in de Afro-Amerikaanse cultuur over het probleem, het probleem, de glorie van haar. Van 'goed' haar en 'slecht' haar. Het voelt bijna gewaagd voor Michelle Obama om naar dit voorval te verwijzen, om van een taboe een parabel en een zegen te maken.

“Iemand die dit vak kent en serieus neemt. Iemand die begrijpt dat de problemen van onze natie niet zwart of wit zijn. Het kan niet worden teruggebracht tot 140 tekens. Want als je de nucleaire codes binnen handbereik hebt en het leger onder je commando, kun je geen snelle beslissingen nemen.”

Les zeven: Laat de haai onder het oppervlak zwemmen. Onthoud 'Jaws?' Weet je nog hoe lang het duurde voordat je de haai uit het water zag springen? Tot dan toe hoorde je alleen enge muziek en zag je de gevolgen van het aangevallen worden van mensen.

In de serie 'Harry Potter' krijgen we niet vaak een directe blik op de Dark Lord, de kwaadaardige Voldemort. Tovenaars zijn bang om zijn naam uit te spreken. De raar gekapte Donald Trump lijkt in niets op de reptielachtige Voldemort, maar er is een beetje 'Hij die niet genoemd wordt' in deze kritiek, alsof zelfs het uitspreken van zijn naam de taal en betekenis van haar redevoering zou vervuilen.

“Dit is het verhaal van dit land. Het verhaal dat me vanavond op het podium heeft gebracht. Het verhaal van generaties mensen die de zweep van slavernij, de schaamte van dienstbaarheid, de angel van segregatie voelden, die bleven streven en hopen en deden wat gedaan moest worden. Zodat ik vandaag elke ochtend wakker word in een huis dat door slaven is gebouwd. En ik kijk hoe mijn dochters – twee mooie intelligente zwarte jonge vrouwen – met de hond spelen op het gazon van het Witte Huis.”

Les acht: Zet de nadrukkelijke woorden aan het einde. Dit was voor mij het dramatische hoogtepunt van de toespraak, een moment van loutering. Ik kreeg tranen in mijn ogen, toen ik de toespraak voor het eerst hoorde, en de volgende ochtend opnieuw toen ik hoogtepunten zag.

Ik voel de mojo in deze paragraaf. De alliteratie. Het drievoudige gebruik van drie voorbeelden: verhaal, verhaal, verhaal; zweep, schaamte, steek; streven, hopen, doen. Er volgen twee krachtige zinnen, waarvan er één eindigt met een grote passieve constructie, 'een huis dat door slaven werd gebouwd'; de volgende plaatst het wonderbaarlijk bekende (meisjes die met honden spelen) tegenover het symbolisch majestueuze (het gazon van het Witte Huis).