Compensatie Voor Het Sterrenbeeld
Substability C Beroemdheden

Ontdek De Compatibiliteit Door Zodiac Sign

Een gewapende bewaker ingehuurd door KUSA in Denver doodde een demonstrant. Waarom hebben journalisten bewakers nodig?

Ethiek En Vertrouwen

Er zijn dit jaar 856+ gedocumenteerde persvrijheidsincidenten geweest. Doorgewinterde journalisten zeggen dat 'de woede jegens journalisten groter is dan ooit'.

Een publiekslid houdt een bord met nepnieuws vast tijdens een campagnebijeenkomst van president Donald Trump in Washington Township, Michigan, zaterdag 28 april 2018. (AP Photo/Paul Sancya)

KUSA-TV in Denver zei dat het dacht dat het een bewaker had ingehuurd van het beveiligingsbedrijf Pinkerton. Maar Pinkerton zei dat de bewaker, die geen vergunning had, was uitbesteed aan een ander bedrijf. Die bewaker, Matthew Dolloff, schoot zaterdag een demonstrant genaamd Lee Keltner dood.

Nieuwsfoto's vanaf het moment van de schietpartij is te zien hoe het slachtoffer een blikje foelie richting Dolloff spuit, die een getrokken pistool in zijn handen heeft.

Dolloff zit nu in de gevangenis en kan worden beschuldigd van moord. Een rechter heeft alle dossiers in de zaak verzegeld, dus aanvullende beveiligingscamerabeelden die het incident mogelijk hebben vastgelegd, zijn nog in de maak.

KUSA, eigendom van Tegna, lokaal gebrandmerkt als 9NEWS, heeft verschillende verhalen over de schietpartij geproduceerd, waaronder een van de onderzoekseenheid. Maandagavond leidde het station zijn nieuwsuitzending met een verslag over de schietpartij en legde uit hoe het zich tot Tegna-journalisten uit andere steden wendde om het verhaal onafhankelijk te onderzoeken.

'9NEWS omvat veel verschillende soorten verhalen, maar het is zeldzaam dat de televisiezender er direct bij betrokken is', een noot van de redactie aan de bovenkant van de dekking van het station leest. “Daarom haalde 9NEWS verslaggever binnen Jason Whitely van ons zusterstation WFAA in Dallas om de eerste stadia van de schietpartij en het onderzoek te dekken.”

De berichtgeving maandagavond inclusief een verklaring van het kantoor van de stadsadvocaat van Denver waarin stond dat het station, evenals de bewaker zonder vergunning en het bedrijf dat hem aan KUSA heeft geleverd, veel juridische problemen kunnen hebben:

(KUSA-TV)

9NEWS algemeen directeur Mark Cornetta heeft een verklaring vrijgegeven over het incident waarin staat: '9NEWS is diep bedroefd door dit verlies van mensenlevens. We hebben en zullen volledig blijven samenwerken met de wetshandhaving.”

Terwijl politie en officieren van justitie onderzoeken wat er is gebeurd en welke strafrechtelijke vervolging eruit kan voortvloeien, vertellen journalisten Poynter dat het van netwerken tot lokale zenders gebruikelijk is geworden om veiligheidsagenten met nieuwsploegen te sturen, en dat het in sommige tv-markten helemaal niet ongebruikelijk is voor die bewakers moeten worden bewapend.

U kunt zien waarom in deze grafiek van: de Amerikaanse Press Freedom Tracker :


Houd er rekening mee dat de grafiek zich voornamelijk richt op aanvallen door de politie. Voeg daarbij de honderden aanvallen van demonstranten.

Camera's trekken overlast en onruststokers aan. Doorgewinterde journalisten met wie ik sprak, vertelden me dat ze veiligheid nodig hebben om met hen mee te reizen, omdat journalisten van alle kanten worden aangevallen.

KUSA meldde: dat het 'sinds een aantal maanden de praktijk van 9NEWS is om particuliere beveiliging te contracteren om personeel te begeleiden bij protesten.'

In San Francisco meldde KPIX-TV dat sinds 2011, toen nieuwsploegen verslag deden van de Occupy Wall Street-protesten, 'tientallen journalisten zijn geslagen, beroofd, onder schot gehouden of met een pistool geslagen.' Alleen dit jaar, op 10 augustus, heeft een beveiligingscamera een man vastgelegd met een pistool een fotojournalist beroven.

Joe Vazquez van KPIX is al bijna 35 jaar verslaggever en zei een paar jaar geleden dat een 'schokkende toename' in Bay Area TV-ploegen die onder schot werden beroofd, stations daar ertoe aanzette routinematig met gewapende beveiliging te reizen.

In februari 2019 , Vazquez, fotograaf John Anglin en een bewaker stonden om 17.00 uur geparkeerd voor een bibliotheek. wachtend op een geïnterviewde toen twee mannen stopten.

'Een man richtte een pistool op onze fotograaf en zei: 'Ik heb die camera nodig.' De andere man schoot onze bewaker in het been,' zei Vazquez. “Terwijl de bewaker bloedend lag, kwam de overvaller terug en richtte het pistool opnieuw. De bewaker, die een 20-jarige veteraan en trainer bij de politie van Berkeley was, pakte zijn telefoon en gaf die aan de man en zei: 'Hier, dit is alles wat ik heb, pak het.' bewaker reikte naar zijn pistool en vuurde.”

De twee overvallers gingen er vandoor. De politie heeft ze 20 minuten later ingehaald toen een van hen met schotwonden in een ziekenhuis verscheen.

Toen tv-stations in San Francisco routinematig bewakers met bemanningen begonnen te sturen, verzetten ervaren journalisten zich.

'Het was een beetje aanpassen', zei Vazquez. 'Als we ergens heen gaan, willen we laten zien dat we bij geen enkele organisatie zijn aangesloten, niet bij de politie of bij wie dan ook.'

Maar, zei hij, bewakers waren de sleutel tot het vermijden van confrontaties.

'We begonnen te leren dat onze bewakers, de meesten van hen met pensioen, ervaren politieagenten, een denkbeeldige perimeter om ons heen trekken en iedereen confronteren die die perimeter overschrijdt,' zei Vazquez. “Dit zijn ervaren officieren, zij zijn degenen die doordrenkt zijn van de-escalatie. We weten niet hoe vaak ze een aanval hebben uitgevoerd. Soms zeggen ze ‘het is tijd om te gaan’ en dan gaan we. Misschien zien ze iemand meer dan eens voorbij rijden.”

Vazquez zei dat de bewakers de manier hebben veranderd waarop verslaggevers sommige verhalen benaderen.

'Wat we hebben besloten, is dat we elke situatie anders gaan benaderen', zei hij. “Als we op een opdracht gaan, hebben we een kleine ontmoeting met de bewaker en spreken af ​​dat als we er middenin komen, we er meteen weer uit gaan. Misschien gaan we naar binnen met onze mobiele camera's om onopvallend te blijven.'

Lynn French werkte 24 jaar als fotojournalist in Raleigh en Phoenix. Ze is stoer en speelde in haar vrije tijd roller derby.

'De woede jegens journalisten is groter dan ooit', zegt French, die nu adjunct-professor is aan de Walter Cronkite School of Journalism and Mass Communications van de Arizona State University. “Als ze zien dat je van een tv-station of een krant komt, of zelfs alleen maar voor een blog, voelen mensen de behoefte om je aan te sporen een kant te kiezen. Ze zoeken een gevecht. Ze willen je mening naar voren brengen, zodat ze de strijd met je kunnen aangaan. Of ze willen weten dat je ineens aan hun kant staat.”

In haar dagen als fotojournalist, zei French, reisde ze soms met een bewaker, maar ze kon zich niet herinneren dat ze ooit had gevraagd of ze gewapend waren.

'Ik heb het gevoel dat het de emotionele temperatuur van de situatie alleen maar zou verhogen als de emoties hoog oplopen', zei ze. “In Arizona komen veel mensen met geweren naar deze protesten. Als de journalist wordt beschermd door iemand met een pistool die een politieke boodschap zou kunnen uitzenden. En als de situatie uit de hand loopt, kunnen er triggers worden getrokken.”

Chris Post, voorzitter van de National Press Photographers Association's Safety and Security Committee, brengt 20 jaar ervaring op het gebied van openbare veiligheid mee in zijn decennium van werken als fotograaf. Hij was een EMT en brandweerman voordat hij journalist werd.

Post zei dat hij begrijpt waarom journalisten, vooral zijn collega-tv-fotojournalisten, vinden dat ze veiligheid nodig hebben, maar hij zei dat hun belangrijkste rol is in wat hij 'verbale de-escalatie' noemt.

'Er is een geloofsstructuur die over meerdere jaren is gecreëerd,' zei Post, 'waar de media de vijand is.'

Mickey Osterreicher, een ervaren fotojournalist en algemeen adviseur van de NPPA, vertelde me dat hij tijdens de NAVO-topprotesten in Chicago in 2012 voor het eerst in aanraking kwam met gewapende veiligheidsreizen met journalisten.

'Ik denk dat dit meer een beslissing is van nieuwsorganisaties dan van journalisten', zei Osterreicher. “Het kan een beslissing zijn die wordt genomen om de organisatie te beschermen tegen aansprakelijkheid (of zelfs een verzekeringsvereiste) als om de journalisten zelf te beschermen. Het kan wel of niet iets zijn waar journalisten het mee eens zijn, maar als werknemers of ingehuurde freelancers moeten ze volgen.

'De grotere vraag,' zei hij, 'is welke opleiding en kwalificaties die bewakers hebben en of ze rechtstreeks worden ingehuurd door de nieuwsorganisatie of via een beveiligingsbedrijf. Een andere kwestie die moet worden onderzocht, is het gebruik van geweld en zelfverdedigingsstatuten in elke staat, evenals de vergunningsvereisten om een ​​vuurwapen (open of verborgen) te kunnen dragen.”

In San Francisco nemen redactiekamers de veiligheid van de bemanning zo serieus dat de twee vakbonden die verslaggevers en fotojournalisten vertegenwoordigen - de Screen Actors Guild-American Federation of Television and Radio Artists en de National Association of Broadcast Employees and Technicians - regelmatig bijeenkomsten organiseren die nieuwsdirecteuren en soms zelfs het management van de bovenste stations van alle stations is aanwezig om veiligheidskwesties te bespreken.

Vazquez is een SAG-AFTRA-winkelsteward bij KPIX en zei dat de vergaderingen 'een collectieve inspanning zijn van de stations die nooit aan iets anders zouden meewerken, maar ze doen dit wel. Het is gebruikelijk dat iemand een waarschuwingsmail stuurt naar alle stations en vakbondsleiders als er iets is dat we allemaal moeten weten om onszelf en onze uitrusting te beschermen.”

Hij zei dat naast het vrij routinematig sturen van beveiliging met bemanningen, managers van tv-redacties zich hebben aangepast aan de gevaren van werken in het veld.

'Vandaag de dag moet het management de bemanningen enige autonomie geven', zei Vazquez. 'Dit is een moment waarop ons management op het idee is gekomen van 'als je een beslissing moet nemen om veilig te zijn, neem dan die beslissing, bel niet, ga eerst weg en bel dan.' Dat is anders in een bedrijf dat vroeger zo top-down was.”