Terwijl het coronavirus zich over de VS blijft verspreiden, mobiliseren weekbladen zich om hun gemeenschappen te ondersteunen

De 7.000 niet-dagelijkse gemeenschapskranten van het land zijn net zo hard getroffen als dagbladen en online nieuwssites terwijl de wereldeconomie tot stilstand komt

Recente voorpagina's van The Lakeville Journal in Connecticut, de Sanpete Messenger in centraal Utah en de Millerton News in Dutchess County, New York. (Beleefdheid)

Redacteuren van gemeenschapskranten, een vaak over het hoofd gezien maar cruciaal belangrijk element van het Amerikaanse media-ecosysteem, zijn eerstelijnshulpverleners in de coronaviruscrisis.

De 7.000 niet-dagelijkse gemeenschapskranten van het land zijn net zo hard getroffen als dagbladen en online nieuwssites, aangezien de wereldeconomie tot stilstand komt en reclame verdampt.

Sommigen hebben hun gedrukte edities stopgezet of hun oplagen fors bijgesneden. Uitgevers hebben met tegenzin oude stafleden ontslagen. Maar de missie, gemeenschappen informeren en veilig houden, is nog nooit zo cruciaal geweest.

'Het is een dubbele klap', zei Bill Reader , de co-auteur van 'Foundations of Community Journalism' en een professor journalistiek aan de Ohio University. Wekelijkse kranten 'hebben het drukker dan ooit tevoren over lokale edicten, lokale sluitingen, het verstrekken van essentiële informatie - en ontvangen tegelijkertijd bijna geen inkomsten.'

Aangezien de dorheid van nieuws verdwijnt - gemeenschappen die volledig ontbreken in lokale berichtgeving - verspreidt zich over het land , zijn weekbladen in toenemende mate de enige bron voor die essentiële informatie geworden, vooral in plattelandsgemeenschappen - gebieden met vaak vlekkerige breedbandtoegang en oudere bevolkingsgroepen, waardoor het idee om kosten te besparen door volledig online te gaan een non-starter is, zei Reader.

In de begindagen van de crisis, toen de mandaten voor sociale afstand zich langzaam verspreidden en lokale overheden probeerden veiligheidsproblemen te rijmen met toegang van het publiek, liepen wekelijkse redacteuren voorop in de strijd om ervoor te zorgen dat functionarissen nieuwsorganisaties zouden definiëren als essentiële bedrijven. Velen waren succesvol.

Missy Layfield, redacteur van de Eilandschuurpapier in Fort Myers, Florida, schreef op 20 maart: “Ik heb via e-mail contact opgenomen met alle 5 raadsleden met het verzoek dat als ze zouden besluiten om 'niet-essentiële' bedrijven te sluiten, ze de krant als essentieel beschouwen en onmiddellijk instemming kregen van drie van hen. Verwacht geen problemen van de andere twee.”

Ze voegde eraan toe: 'We hebben hier veel te doen, want we zijn een van de bestemmingen voor de voorjaarsvakantie in Florida en ze willen gewoon niet weggaan. Daardoor hebben we deze week drie spoedvergaderingen gehad.”

In North Lake Tahoe, Californië, heeft Mayumi Elegado gevochten met gezondheidsafdelingen in de vier provincies die onder Maneschijn Inkt , de krant die ze bezit en beheert, voor gedetailleerde informatie over testen en infectiepercentages.

“De standaard voor het delen van informatie is ongelijk”, zei ze, en de inzet is hoog: “Om het virus te bestrijden, hebben we een leger van geïnformeerde en betrokken burgers nodig.”

De redacteuren en uitgevers van Weeklies hebben hun missie op de eerste plaats gezet, maar ze moesten creatief worden om de lichten aan te houden.

'We zijn volgende week begonnen door alleen abonnementen te nemen en terug te gaan naar één dealer per stad waar we naartoe gaan,' Janet Manko, hoofdredacteur en uitgever van The Lakeville Journal , dat twee artikelen publiceert over het noordwesten van Connecticut en het landelijke Dutchess County, New York, schreef in een e-mail.

Voor kranten in plattelandsgemeenschappen maakt elke dollar een verschil.

In South Carolina, Betsy Finklea, redacteur van de 126-jarige Dillon Herald , hield een actie om gezondheidswerkers te bedanken.

'We hebben 68 plekken verkocht aan bedrijven, politici en gekozen functionarissen, lokale burgers en kerken' voor $ 26 per stuk, zei Finklea. 'We hebben $ 1.768 binnengehaald.'

Staatsnieuwsverenigingen, een essentiële bron voor weekbladen, hebben speciale COVID-19-pagina's op hun websites die verwijzen naar betrouwbare bronnen. Ze bieden Slack-kanalen, eigen advertenties en PSA's, advies over het federale stimuleringspakket en suggesties om adverteerders aan te moedigen bij hun aankopen te blijven, zoals deze presentatie van mediaverkoopexpert Ryan Dohrn op de website van de New York Press Association.

Op Long Island in New York, een voorstedelijk gebied met twee provincies van 3 miljoen mensen dat op een gegeven moment verantwoordelijk was voor meer dan 20% van de COVID-19-gevallen in de belegerde staat, probeerde de wekelijkse krantenuitgever Steven Blank een boei naar lokale bedrijven te werpen. Ongeveer 119 mensen waren omgekomen in de provincie zijn zes kranten serveer net de dag ervoor.

In een e-mail bood hij adverteerders nieuwe marketingmiddelen aan tegen gereduceerde prijzen: een gratis online directory van open bedrijven; sponsoring van de directory, van e-mailexplosies, van de kranten zelf 'om uw toewijding aan onze kranten en de gemeenschappen die zij dienen aan te tonen'; scherp geprijsde display-advertenties, scherp geprijsde website-advertenties.

De inkomsten verdwenen. 'Juridische mededelingen voor schooldistricten, alles met entertainment - promoties, die gingen weg, locaties gingen weg,' zei Blank. En onroerend goed, zijn grootste categorie, werd gedecimeerd: 'Als mensen erover dachten een huis te verkopen, doen ze dat zeker niet in Nassau County.'

Op de lijst van de International Society of Wekelijkse Krantenredacteuren , met 300 leden wereldwijd, vlogen de vragen over strategieën over de kop. Een actieve thread ging over wat te doen als sporten op de middelbare school, een steunpilaar van de wekelijkse berichtgeving, verdwijnt.

Suzanne Dean, redacteur van de Sanpete Messenger in het centrum van Utah, brengt normaal gesproken herfst-, winter- en lentesportsupplementen uit, en een zomersupplement voor afgestudeerden van de middelbare school.

'We factureren het hele jaar vooruit en brengen ongeveer $ 13.000 binnen, wat een opmerkelijk bedrag is voor een klein papiertje,' zei Dean. Nu de lentesporten zijn afgelast en er dus geen voorjaarstoeslag is, 'in plaats van in een positie te zijn dat we 200 adverteerders geld moeten terugbetalen, wat een uitgave is die we nu niet nodig hebben, e-mailen we ze allemaal en vertellen ze dat in plaats van de lente-booster, gaan we de eerstehulpverleners, medische professionals en het personeel van onze lokale gezondheidsafdeling bedanken. We vragen of ze de bedankpublicatie willen steunen in plaats van de lente-booster, en ik weet zeker dat 90% dat zal doen.

'Ik ben eerst een journalist, dan een zakenvrouw', voegde ze eraan toe. “Ik ben het meest trots op het feit dat in de vier nummers van 19 maart tot en met 9 april onze staf van één fulltime en twee parttime verslaggevers, plus vier stringers, 30 items hebben gegenereerd over de impact van het nieuwe coronavirus op onze provincie.”

Barbara Selvin, universitair hoofddocent aan de Stony Brook University School of Journalism, schrijft regelmatig over weekbladen.