Ontdek De Compatibiliteit Door Zodiac Sign
De ouders van Columbine-schutter Eric Harris beseften later dat ze hun zoon nooit echt hebben gekend
Menselijke interesse
Op de 10e verjaardag van de Columbine schieten , NBC-nieuws keek een van de schutters goed aan. Het werd algemeen aanvaard dat Eric Harris de meest dominante persoon was in de vriendschap die hij had met Dylan Klebold, de andere schutter. Tijdens een gesprek met de outlet zei Dr. Frank Ochberg, hoogleraar psychiatrie aan de Michigan State University, dat hij geloofde dat Harris naar alle waarschijnlijkheid een psychopaat was. 'Hij toonde heel weinig geweten', zei Dr. Ochberg.
Artikel gaat verder onder advertentieArtikel gaat verder onder advertentieVolgens de Washington Post Harris was in therapie en gebruikte een antidepressivum genaamd Luvox. Ondanks een paar kleine minpuntjes die Wayne en Kathy Harris toeschreven aan de dwaasheden van de jeugd, leek het goed met Harris te gaan. Later werd ontdekt dat de woede van Harris volledig online leefde, en in het bijzonder op zijn eigen website. Na de schietpartij vroegen mensen zich af hoe Wayne en Kathy de amorfe tekenen van de achteruitgang van hun zoon hadden gemist. Waar zijn de ouders van Eric Harris nu? Dit is wat we weten.
Columbine High School op de dag van de schietpartij
Waar zijn de ouders van Eric Harris nu?
Wayne en Kathy hebben sinds de tragedie hun privéleven behouden. De enige keer dat ze aandacht leken te hebben besteed aan wat er in de jaren sinds het gebeurde was gebeurd, was toen ze in 2010 een ontmoeting hadden met de ouders van een van de slachtoffers. Het dagelijkse beest sprak met Tom en Linda Mauser over de ervaring. Hun zoon Daniel werd door Harris in de hand geschoten. Nadat hij uit zelfverdediging een stoel had gegooid, vuurde Harris nog een kogel in Daniels gezicht af, waardoor hij op slag dood was.
De Harrises spraken niet met de outlet over deze ontmoeting, maar Linda Mauser gaf haar indrukken van de bijeenkomst. Het gesprek werd geleid door Wayne, een gepensioneerde majoor van de luchtmacht. Linda beschreef zijn gedrag als exact, wat een weerspiegeling was van jaren in het leger. Zowel hij als Kathy hadden 'geaccepteerd dat Eric een psychopaat was', en gaven toe dat ze niet begrepen hoe hij zo geworden was. Net als vele anderen werden ook zij voor de gek gehouden door hun zoon.
Artikel gaat verder onder advertentie
Gedenkteken voor de slachtoffers van Columbine op Columbine High School
Ondanks dat ze de ernst van zijn psychische aandoening niet kenden, vertelden de Harrises de Mausers dat ze probeerden hun jongste kind te helpen. Hij werd geëvalueerd door psychologen die geen alarmsignalen zagen in het gedrag van Harris. Nadat hij en Klebold in januari 1998 waren gearresteerd wegens een poging een busje te stelen, werden beide jongens naar een 'jeugdafleidingsprogramma gestuurd, dat nauwlettend toezicht en verschillende vormen van restitutie met zich meebracht'. Dat was de enige keer dat zijn capriolen de Harrises tot nadenken brachten.
Artikel gaat verder onder advertentieOp een gegeven moment zei Wayne voorzichtig dat Kathy een goede moeder was, en dat was ze in alle opzichten ook. Toen Harris achterop raakte met zijn door de rechtbank opgelegde taakstraf, zorgde zij ervoor dat hij het afmaakte. Ze uitte ook haar bezorgdheid over het gebrek aan studieplannen van haar zoon en zijn algehele apathie ten aanzien van zijn eigen toekomst. Toen het onderwerp misbruik ter sprake kwam, zeiden de Harrises dat ze hun zoon nooit hadden geslagen. Aan het einde van het gesprek vertelde Linda Mauser hen dat ze Eric had vergeven en geen kwade wil jegens de Harrises had gevoeld.
Fragment uit het dagboek van Eric Harris
Eric Harris en Dylan Klebold spraken over hun ouders in de beruchte 'kelderbanden'.
In 2015 vernietigden wetshandhavingsfunctionarissen in Colorado wat bekend werd als de ‘kelderbanden’, zo meldde de krant Arkansas Democratische Gazette . Deze banden bestonden uit vier uur aan beeldmateriaal, gefilmd in de weken voorafgaand aan de schietpartij. Daarin legden Klebold en Harris hun plannen uiteen. Ze romantiseerden wat er daarna zou gebeuren en bespraken zelfs welke regisseurs een film over hun misdaden zouden maken. Er bestaan nog steeds transcripties van deze opnames.
Ze bespotten allebei de mogelijke reacties van hun ouders op de schietpartijen. 'Hadden we maar hun kamer doorzocht,' zei Harris. 'Hadden we maar de juiste vragen gesteld.' Dat is precies wat beide zijn de Klebolds en Harrises dacht. Dan verandert de stemming van Harris als hij zich herinnert dat zijn moeder af en toe een tussendoortje voor hem kocht. 'Het spijt me echt,' fluisterde hij in een zeldzaam moment van vriendelijkheid. Vervolgens voegde hij eraan toe dat zijn ouders fouten hadden gemaakt waarvan ze niets wisten.
Op één band zit Harris alleen in zijn kamer en uit zijn bezorgdheid over zijn ouders. Hij is bang dat de wereld hard voor hen zal zijn. 'Mijn ouders zijn de beste ouders die ik ooit heb gekend', zei hij. 'Mijn vader is geweldig. Ik wou dat ik een verdomde sociopaat was, dus ik had geen spijt, maar dat heb ik wel. Dit zal ze uit elkaar drijven. Ze zullen het nooit vergeten... Niemand is de schuldige, behalve ik en Vodka [Dylans bijnaam]. Onze acties zijn een tweemansoorlog tegen alle anderen.' Wie weet of dat sentiment zijn ouders meer vrede of verdriet bracht.