Toegewijde verslaggevers in de gezondheidszorg brengen de nodige achtergrondkennis mee in de berichtgeving over de pandemie van het coronavirus op redacties

De pandemie heeft een licht geworpen op de soorten achtergrondkennis en bronnenpotentieel die dergelijke journalisten bezitten.

Een lid van de Emergency Army Unit die een beschermend pak draagt ​​om te beschermen tegen coronavirus, desinfecteert gebieden in een verpleeghuis in Madrid, Spanje, dinsdag 31 maart 2020. (AP Photo/Manu Fernandez)

Aangezien de hele staat en lokale redacties het afgelopen decennium te maken hebben gehad met financiële problemen, hebben ontslagen een onbedoelde aanval op gespecialiseerde beats veroorzaakt. Rapportage in de gezondheidszorg is niet immuun geweest.

COVID-19 heeft een licht geworpen op het soort achtergrondkennis en bronpotentieel dat toegewijde zorgverslaggevers in hun arsenaal hebben en hun collega's niet. Ervaring met lokale gezondheidszorgsystemen en gezondheidsbeleid stelt verslaggevers in staat om hun lezers meer context te geven terwijl ze de pandemie behandelen en leiders verantwoordelijk te houden als ze erop reageren.

Kim Walsh-Childers is een professor aan de University of Florida's College of Journalism and Communications. Haar onderzoek richt zich op de relatie tussen nieuwsmedia en hun communicatie van gezondheidsinformatie - hoe rapportage de volksgezondheidsbeslissingen en het effect ervan op het volksgezondheidsbeleid beïnvloedt. Ze zei dat op nationaal niveau, in publicaties zoals ProPublica en Kaiser Health News, de COVID-19-dekking uitstekend was. Maar ze hebben niet het soort verliezen van toegewijde gezondheidsverslaggevers gehad die lokale verkooppunten hebben.

Degenen met toegewijde verslaggevers hebben de middelen om een ​​betere berichtgeving te produceren.

'De achtergrondkennis is de basis en de bronnen zijn wat je in staat stelt om het werk te doen', zei Walsh-Childers.

Die achtergrondkennis omvat een goed begrip van het Amerikaanse gezondheidszorgsysteem, de problemen waarmee het de afgelopen jaren en zelfs decennia te maken heeft gehad, en hoe dat een gemeenschap beïnvloedt.

'Als je geen achtergrond hebt in het behandelen van het gezondheidszorgsysteem, realiseer je je waarschijnlijk niet vanaf het begin dat onze ziekenhuiscapaciteit in feite net genoeg is om te gaan met het normale leven, normale behoeften,' zei ze.

Het systeem is niet ontworpen om met deze massale toestroom om te gaan, vooral degenen die zo wijdverbreid zijn. Meestal komt een sterke stijging van de vraag na een orkaan of een meer plaatselijke epidemie.

'Dan zouden we ze gewoon ergens anders naartoe sturen', zei ze. “Maar dat werkt hier natuurlijk niet.”

Als ziekenhuizen het hebben over capaciteit, hebben ze het niet alleen over de letterlijke ruimte en het aantal bedden. Ze hebben het over het aantal mensen waarvoor ze de middelen hebben om voor te zorgen. Dat omvat voorraden en, belangrijker nog, personeel.

'Als je geen achtergrond hebt in de gezondheidszorg, ben je je waarschijnlijk niet bewust van het feit dat we al heel lang een dokterstekort hebben', zei Walsh-Childers. 'We hebben al minstens 10 jaar een tekort aan verpleegsters - waarschijnlijk 15. We lopen hopeloos ver achter. Dan hebben we het nog niet eens over het platteland en de binnensteden die nog meer achtergesteld zijn.”

Die context is cruciaal om lezers, luisteraars en kijkers te helpen begrijpen welke druk de COVID-19-pandemie zal veroorzaken voor hun gemeenschappen.

Reporters die alleen of voornamelijk gezondheidszorg behandelen, hebben meer kans op een netwerk van andere gezondheidsreporters die ze kunnen inhuren voor advies. Ze zijn eerder lid van organisaties zoals de Vereniging van Zorgjournalisten , die verhalen en tipbladen van leden heeft gedeeld.

Naast het begrijpen van de druk van de ziekenhuizen, zou ervaring in het behandelen van gezondheidszorg betekenen dat je bronnen in de medische gemeenschap en met leveranciers hebt, zei Walsh-Childers. Dat zou vooral nuttig zijn in situaties waarin lokale functionarissen de ernst van de pandemie zouden kunnen onderschatten of misleidende informatie zouden aanbieden.

“Het andere dat je zou hebben ontwikkeld … zijn mensen die je vertrouwen, die zich genoeg op hun gemak voelen met je berichtgeving, die bereid zouden zijn om te bellen en te zeggen: ‘Dat wat de gouverneur zei of de provinciecommissaris zei, is verkeerd; laat me duidelijk maken waar we eigenlijk mee te maken hebben', zei ze.

Jessica Seaman deed sinds 2018 verslag van gezondheid voor The Denver Post. Ze zei dat het hebben van bronkennis een van de vele dingen was die hebben geholpen bij de reactie van de Posts op COVID-19, waaronder kritische verhalen zoals de financiële druk op landelijke ziekenhuizen , ontluikende COVID-19-bloedonderzoeken en het gebruik van telegeneeskunde .

'Door eerder met de gezondheidsafdeling en de ziekenhuizen te hebben gewerkt, wist ik hoe iedereen werkte', zei ze. 'Ik had ieders mobiele telefoon (nummer).'

Zij en een andere verslaggever, Meg Wingerter, die ook over gezondheid berichtte, konden samenwerken met een handvol andere verslaggevers om een ​​reactie te coördineren. Het maakte het gemakkelijker om het werk te verdelen en toe te wijzen aan mensen met een relevantere achtergrond. The Post had al een tweemaandelijkse gezondheidsnieuwsbrief, Controle Denver . Seaman en Tynin Fries, lid van het digitale strategieteam, hebben het aangepast in het licht van de COVID-19-dekking. Het is nu dagelijks.

Er zijn een paar manieren waarop redacties de vruchten kunnen plukken van zorgverslaggevers zonder toegewijde medewerkers te hebben. Velen van hen freelancen. Maar Walsh-Childers wijst erop dat dat nu misschien moeilijk is. COVID-19 heeft de financiën van de nieuwsuitzendingen negatief beïnvloed en freelance-budgetten krijgen een klap.

Leonard Bruzzese, uitvoerend directeur van AHCJ, merkte op dat redacties beats kunnen creëren waarin verslaggevers zowel gezondheidszorg als andere onderwerpen behandelen, maar er zijn nadelen.

'Natuurlijk, als je elke verslaggever dwingt om meerdere beats te verslaan - als een soort superalgemene opdrachtverslaggevers - verminder je natuurlijk hun vermogen om expertise op één gebied te ontwikkelen. Expertise die het publiek geruststelt”, aldus Bruzzese in een e-mail. 'Ik weet niet zeker of dat zal veranderen met het economische model dat nu aan nieuwszenders wordt opgedrongen, maar als dat het geval is, moeten nieuwsleiders hun verantwoordelijkheid erkennen om hun stafmedewerkers voortdurend onderwerpgerichte opleidingsmogelijkheden te bieden.'

Catherine Sweeney is een freelance verslaggever die verslag doet van de reactie van redacties op COVID-19. Je kunt haar bereiken op catherinejsweeney@gmail.com of @cathjsweeney op Twitter.