Doc Broadus: Herinnering aan de coach van George Foreman

Amusement

Het leven van de beroemde bokser George Foreman is het onderwerp van de biografische sportdramafilm ‘Big George Foreman’. De film toont zijn ups en downs en hoe hij doorgaat, zelfs als alles om hem heen hopeloos lijkt. Zijn succesverhaal dient als motivatie, maar benadrukt ook de waarde van het feit dat anderen voor je pleiten. Charles ‘Doc’ Broadus, die het leven van Foreman verandert door hem kennis te laten maken met boksen, is een van die personen.

In de film ontmoet Broadus Foreman als deze nog een tiener is en zo vervuld van woede dat hij regelmatig ruzie begint. Broadus moedigt Foreman aan om zijn droom na te streven om een ​​van de grootste boksers uit de geschiedenis te worden, in plaats van hem weg te duwen in een leven van onbeduidendheid. Hij assisteert Foreman tweemaal bij het bereiken van zijn volledige potentieel en het winnen van de zwaargewichttitel. Als u meer wilt weten over Broadus, staan ​​wij voor u klaar.

Hoe stierf Doc Broadus?

Op 14 oktober 2008 overleed Charles ‘Doc’ Broadus. Hoewel de doodsoorzaak niet is vastgesteld, was hij eind jaren 80 en is hij hoogstwaarschijnlijk een natuurlijke dood gestorven. Als een van de beste bokstrainers heeft Broadus een reputatie opgebouwd omdat hij Foreman, Sugar Ray Leonard, Leon Spinks en Michael Spinks heeft getraind. Hij zou de bijnaam ‘Doc’ hebben gekregen nadat hij met een scalpel een blaar op de duimen van een van zijn vechters had opengesneden. Het is interessant dat hij geen officiële opleiding in de geneeskunde heeft gehad.

Broadus, geboren in Raleigh, North Carolina, in 1919, begon op jonge leeftijd met boksen. Naar verluidt ging hij op achtjarige leeftijd naar een sportschool in de hoek om te oefenen met het bestrijden van zijn pestkoppen. Als weltergewicht vergaarde Broadus een record van 19-1 nadat hij als volwassene prof werd. Hij stopte met vechten na zijn eerste nederlaag en wendde zich tot coaching. Hij bracht hulde aan Chappy Blackmon en Eddie Futch als zijn rolmodellen en leraren, van wie hij allebei veel leerde.

Broadus, een sergeant van de luchtmacht, nam deel aan het conflict. Hij was in dienst van het Job Corps en leidde in 1965 een sportschool in het Pleasanton-complex. Op een avond werd er contact met hem opgenomen nadat Foreman ervan werd beschuldigd 'iedereen in elkaar te slaan'. Broadus beweerde dat laatstgenoemde, die toen 16 was, ‘de deur uit de scharnieren haalde, een kind in elkaar sloeg en hem uit het raam gooide.’

Broadus merkte op: 'Hij was een grote kerel, maar het leek hem niets te kunnen schelen.' Hij zat vaak in de problemen en werd óf naar huis gestuurd, naar Texas, óf naar de gevangenis aan de overkant van de straat. De bokstrainer voegde eraan toe: 'Ik zei tegen hem: 'Waarom kies je niet iemand van je eigen formaat?'' De adviseurs van het Job Corps waren van plan Foreman na zijn uitbarsting naar de gevangenis te sturen, maar Broadus herkende zijn potentieel en stuurde hem naar het boksen. Wat volgt is geschiedenis.

De rest van zijn leven bracht hij door met het trainen van boksers in het Las Vegas Boxing Center. Daarnaast richtte hij Doc Broadus Sports & Entertainment op, een non-profitorganisatie die tot doel heeft “de levenskwaliteit van lokale kinderen te verbeteren door hen de kans te geven om te concurreren en op te treden.” Zijn hele leven stond in het teken van ‘het gebruiken van sport als middel om kinderen uit de problemen te houden’. Broadus werd in 1998 toegelaten tot de World Boxing Hall of Fame vanwege zijn prestaties in de sport. The Godfather of Boxing: Legend of Doc Broadus, een film van Nathan Hill over zijn leven en prestaties, werd uitgebracht in 2005.

“In dit stadium is het mijn belangrijkste doel om kinderen van de straat te krijgen. Ik probeer ze het gevoel te geven dat ze gewild zijn, ook al doen veel van hen dat om verschillende redenen niet. Ik moedig ze aan om persoonlijke doelstellingen te stellen. Ik help ze terwijl ze hun best doen om te slagen. Ze zijn van mij als ze door de deur lopen”, aldus Broadus. Hij erkende dat zijn betrokkenheid bij het boksen hem de kans gaf om de levens van jonge mensen te beïnvloeden. De legendarische bokscoach zag het als zijn roeping en zette door tot het einde.