Trainers van George Foreman: de verhalen van Sadler en Moore

Amusement

Een biografisch sportdrama genaamd “Big George Foreman” behandelt het leven en de carrière van de beroemde bokser. Het programma begint bij het begin en beschrijft de vreselijke opvoeding van Foreman en hoe hij boksen gebruikte om zijn woede te kanaliseren en een Olympische gouden medaille en de titel van wereldkampioen zwaargewicht te winnen. Dankzij zijn doorzettingsvermogen en harde werk bereikte hij nieuwe hoogten, waardoor hij al vroeg in zijn carrière een voorproefje van succes kreeg. Maar hij was niet de enige die hielp.

Doc Broadus, die het potentieel van Foreman herkent wanneer alle anderen een bedreiging zien, laat hem kennismaken met boksen. Broadus nodigt Foreman uit bij Archie Moore en Dick Sadler zodra Foreman zich beter begint te voelen, zodat ze hem kunnen helpen zijn volledige potentieel te bereiken en de beste vechter ter wereld te worden. Dit is wat u moet weten als u zich afvraagt ​​wat er met hen is gebeurd.

Hoe stierf Dick Sadler?

In 2003 overleed Dick Sadler op 88-jarige leeftijd. Hoewel de oorzaak van zijn overlijden onbekend is, was dit hoogstwaarschijnlijk een natuurlijke doodsoorzaak. Vóór Foreman's eerste professionele wedstrijd, in juni 1969, begon Sadler met hem samen te werken. Nadat Foreman verloor van Muhammad Ali in het beroemde “Rumble in the Jungle” en zijn zwaargewichtkampioenstitel verspeelde, gingen ze in 1973 uit elkaar. In het boek “By George”, dat hij samen met Joel Engle schreef, beschuldigde Foreman Sadler ervan $ 25.000, die hij naar verluidt gebruikte als omkoping voor scheidsrechter Zack Clayton voorafgaand aan zijn gevecht met Ali.

De bokser beweerde verder dat Sadler hem verkeerde vechttactieken voorzag en hem uitdroogde om zijn nederlaag te verzekeren. Niettemin beweerde Sadler dat de beschuldigingen van Foreman niet waar waren en dat hij de wedstrijd had laten vallen vanwege ‘zijn domheid’. Ali zou Foreman een rematch hebben aangeboden in ruil voor een nieuw contract bij Sadler, maar Foreman zou hebben geweigerd.

Hoe stierf Archie Moore?

Archie Moore overleed op 9 december 1998 in San Diego, Californië, op 84-jarige leeftijd. Een week voor zijn overlijden was hij opgenomen in een hospice. Uit zijn vijf huwelijken kreeg hij vier jongens en drie dochters. Moore, geboren in 1913, geboren in Mississippi, bekleedde negen jaar lang de titel van wereldkampioen licht-zwaargewicht, van 1952 tot 1962. Rachel was de naam van zijn oudere zus. Hij was een baby toen zijn ouders scheidden. Cleveland en Willie Pearl Moore, zijn oom en tante, stuurden hem naar St. Louis, waar hij hun achternaam aannam.

Moore had een moeilijke adolescentie, vooral na het overlijden van zijn oom. Nadat hij bij diefstal was betrapt, kreeg hij een gevangenisstraf van drie jaar, maar hij werd al na 22 maanden vrijgelaten. Eind jaren dertig verhuisde hij naar San Diego en begon met boksen. Er wordt aangenomen dat hij tussen 1935 en 1963 aan 229 gevechten heeft deelgenomen, hoewel de statistieken nog steeds niet zijn bevestigd omdat de gegevens wankel zijn. Hij verhuisde in 1940 naar Australië vanwege een geperforeerde maagzweer, en daar beweerde hij een Aboriginal-dieet te hebben aangenomen.

Moore won het middengewichtkampioenschap van de staat Californië in 1943, maar verloor het datzelfde jaar ook. Moore richtte zijn aandacht vervolgens op licht-zwaargewicht en werd op 39-jarige leeftijd wereldkampioen. Vanwege geschillen met de autoriteiten in 1962 werden zijn kampioenschappen van hem afgenomen. In Phoenix, Arizona, nam hij deel aan zijn laatste wedstrijd en won via knock-out. Hij wendde zich tot het coachen en lesgeven van andere boksers nadat hij zijn carrière als professionele vechter had opgegeven, waaronder onder meer George Foreman, Muhammad Ali, Bob Foster en James Tillis. Hij was coach van het amateurteam tijdens de Olympische Spelen van 1976 in Nigeria.

Moore heeft naar verluidt nooit genoeg geld verdiend om in zijn levensonderhoud te voorzien, ondanks dat hij een succesvolle bokscarrière had gehad, aangezien zwarte boksers destijds niet betaald kregen wat ze waard waren, en zelfs als ze dat wel deden, ging het geld naar managers en andere derde partijen. Moore zou een bedrijf voor gebakken kip hebben gerund om in zijn levensonderhoud te voorzien. Hij verscheen ook als Jim in de film 'The Adventures of Huckleberry Finn' uit 1960. Hij deed een bewuste poging om niet in de stijlfiguren te vervallen, omdat hij wilde breken met de traditionele representaties van zwarte karakters. Zijn gezondheid verslechterde na een drievoudige hartbypass in 1995, en ruim drie jaar later overleed hij.