Hoe National Geographic Traveler problematische inzendingen blootlegt in zijn fotowedstrijd

Dit is een geweldige foto :

De surfer bevindt zich onder water en toch is alles aan het beeld haarscherp en duidelijk - bijna alsof het boven water is genomen, waar natuurlijk licht in overvloed aanwezig is.

De foto is gemaakt op een rif in Fiji door fotograaf Lucia Griggi en was uitgeroepen tot Merit Winner in dit jaar National Geographic-fotowedstrijd voor reizigers , die mensen uitnodigt om foto's in te dienen die 'de schoonheid weergeven van de plaatsen en mensen die reizen onvergetelijk maken'.

Er waren ongeveer 12.000 inzendingen ingediend door 6.615 mensen uit 152 landen dit jaar, de 24e van de wedstrijd. (Zowel amateurs als professionals zijn welkom om in te dienen.)

Dan Westergren, de senior foto-editor van Traveler, beoordeelt de wedstrijd al vele jaren. Ik vroeg hem hoe ze gemanipuleerde of anderszins ontoelaatbare inzendingen detecteren tussen het enorme aantal inzendingen.

'Onze grootste problemen komen omdat mensen een beetje te hardhandig zijn geweest in branden en ontwijken', zegt Westergren, en hij merkt op dat regelrechte manipulatie zeldzaam is. 'Veel zal de foto oververzadigen, of sommigen houden echt van de onverzadigde look, wat de Fransen 'sub-verzadigd' noemen. Het is gemakkelijk om verliefd te worden op die foto's omdat ze er cool uitzien.'

De Regels voor reizigerswedstrijd laat enkele fotoverwerkingstechnieken toe die verboden zijn in nieuwsfoto's. Daardoor komt het vaak neer op een oordeel of een foto overbewerkt is.

Dit is wat de regels zeggen over wat is toegestaan:

Slechts een kleine verbranding, ontwijking en/of kleurcorrectie is acceptabel, net als bijsnijden. Afbeeldingen met een hoog dynamisch bereik (HDR) en samengevoegde panorama's zijn NIET acceptabel. Alle wijzigingen aan de originele Foto die hier niet worden vermeld, zijn onaanvaardbaar en maken de Foto niet in aanmerking voor een prijs.

Westergren zegt dat een fundamentele vraag die juryleden bij elke inzending stellen, is: 'Laat deze foto zien hoe het voelde om daar op dat moment te zijn, om de menselijke elementen met de plaats te combineren?'

Het is aan de jury om te bepalen of een inzending de grens overschrijdt door te veel kleurcorrectie op te nemen of te branden en te ontwijken. Ze vertrouwen op getrainde ogen om een ​​nep- of een overbewerkte inzending te herkennen. Het tijdschrift neemt ook contact op met de fotograaf als een foto te mooi lijkt om waar te zijn of in de race is voor de winnaarscirkel.

Er zijn maar weinig mensen die gemanipuleerde beelden of composieten insturen, maar volgens Westergren gebeurt het wel. Hij herinnert zich er één in het bijzonder.

'Het was als perfect licht op een ijsberg en daar stond een pinguïn', zegt hij. 'Mensen in de kamer vonden de foto leuk en ik keek ernaar en zei:' Kijk naar die rand - iemand heeft die pinguïn erop geplakt. Het is te perfect.’ “

Westergren zegt dat het zo gemakkelijk is om afbeeldingen te manipuleren en over te verwerken dat: 'Je kunt eigenlijk nergens meer van geloven.'

'Als je een raar gevoel hebt, dan is het jouw taak om daar naar te kijken', vervolgt hij. 'Mensen zijn erg geavanceerd en ze kunnen dingen bij je krijgen.'

in de rauwe

Als een inzending te gaar of op de rand van acceptabel lijkt, neemt het tijdschrift contact op met de fotograaf om het onbewerkte bestand te vragen. Dit is het beeld zoals het werd vastgelegd door de camera, en voordat het werd geopend in een stukje software zoals Photoshop, of gecomprimeerd tot een jpeg.

'Een andere reden waarom we het onbewerkte bestand willen, is om te kijken of mensen het willen verzenden', zegt Westergren.

Door het onbewerkte bestand te vergelijken met de inzending, kunnen de juryleden beter bepalen of een inzending binnen het geaccepteerde bereik voor de wedstrijd valt.

Een andere techniek die bij het beoordelen wordt gebruikt, is om het onbewerkte bestand te nemen, of een jpeg als dat alles is dat beschikbaar is, en de EXIF-gegevens van het bestand te onderzoeken. (In dit vorige bericht heb ik EXIF-gegevens en andere tips voor het spotten van gemanipuleerde afbeeldingen beschreven.)

''[Met EXIF-gegevens] kan ik zien of het een geloofwaardige belichtingstijd heeft', zegt Westergren. 'Bovendien, als iets een echte composiet is, zijn er vaak geen cameragegevens ... Als er cameragegevens zijn, voel ik me een beetje veiliger.'

Wat betreft de bovenstaande winnende surfer-opname, zegt Westergren dat veel mensen ernaar kunnen kijken en denken dat er iets niet klopt.

'Het ziet er niet uit vanwege hoe onderwaterfoto's er op film uitzagen', zegt hij.

We zijn gewend om onderwaterfoto's te zien met een overvloed aan blauw. Toch is de foto van Griggi goed in balans qua kleur.

Westergren zegt dat je bovenaan de afbeelding rode tinten kunt zien, wat het resultaat is van een kleurcorrectieproces dat wordt gebruikt om de natuurlijke huidskleur van de surfer te herstellen. Hij en de juryleden zagen dat, maar stelden vast dat de foto nog steeds 'een redelijk nauwkeurige weergave van het tafereel' was.

'Kan ik rechtvaardigen dat het niet zo dramatisch is omdat het gekookt is?', Zegt hij.

Via de telefoon opent Westergren het originele onbewerkte bestand om de vergelijking te illustreren die ze hebben gebruikt om hun beslissing te nemen.

'Wauw, dat is best mooi', zegt hij.

Met toestemming van Griggi maakte Westergren een vergelijking van de wedstrijdinzending (links) en het onbewerkte bestand (rechts):

Volgens Westergren ligt het onbewerkte bestand heel dicht bij de ingediende jpeg. De verwerking werd gebruikt om te verbeteren wat er al was, in plaats van het beeld te veranderen.

Het resultaat is een opvallend - en winnend - beeld.