Knoxville's alt-weekblad sluit na 2 jaar. 'Misschien komen we er niet uit.'

Uit Knoxville Mercury's laatste editie, die donderdag uitkwam. (Schermopname)

Het personeel van de Knoxville (Tennessee) Mercury ging heen en weer over hoe deprimerend hun laatste probleem zou moeten zijn.

De twee jaar oude publicatie verspreidde donderdag de laatste editie.

'Natuurlijk beschouwen veel mensen het als meer bewijs van de dood van de gedrukte krant', zegt Jack Neely, een bijdragende redacteur. 'Ik ben niet zo overtuigd.'

de Mercurius begon enkele maanden na E.W. Scripps sloot de alt-wekelijkse Metro Pulse in de herfst van 2014. Voormalige Metro Pulse-journalisten Neely, Coury Turczyn en Matthew Everett hebben destijds ontslagvergoedingen afgewezen, die een niet-concurrentiebeding bevatten, om iets te lanceren waarvan de gemeenschap hen vertelde dat ze het nog steeds wilden.

Ze dachten dat de advertenties van Metro Pulse alleen al genoeg zouden zijn om vandoor te gaan - zelfs als ze minder verdienden.

'Het probleem was dat Metro Pulse een 23-jarige instelling was, en ik denk dat veel van de adverteerders daar misschien uit traagheid waren', zei Turczyn.

In de periode van ongeveer zes maanden vanaf het moment waarop de oude publicatie werd gesloten en de nieuwe begon, ontdekten die adverteerders dat ze het goed deden met Facebook en online advertenties, die werden geleverd met een handig analyserapport.

De eerste uitgave van de Knoxville Mercury was winstgevend, zei Turczyn, de redacteur van Mercury.

'En daarna gingen we van een klif af.'

Advertenties waren niet de enige manier waarop Mercury van plan was geld te verdienen. Het weekblad was eigendom van de Geschiedenisproject van Knoxville , een non-profitorganisatie gelanceerd door Neely. Ze waren van plan om via het geschiedenisproject directe donaties te accepteren, traditionele advertenties en fiscaal aftrekbare donaties aan te bieden. Dat laatste was echter behoorlijk ingewikkeld.

Het geld dat in eerste instantie is opgehaald van de gemeenschap hield ze een tijdje aan de gang, maar na ongeveer vier maanden, met een skeletpersoneel, was het duidelijk dat de adverteerders niet terug zouden komen. Ze probeerden evenementen. Ze werkten grote donoren. Ze maakten advertorial-producten en speciale rubrieken, die wel geld opbrachten.

Maar niets daarvan werkte echt consistent.

'Na twee jaar, nadat we elk idee hadden geprobeerd dat we konden bedenken om ondernemers aan te sporen terug te komen, hadden we geen ideeën meer en waren de trends gewoon tegen ons', zei Turczyn. 'We konden niet blijven teruggaan naar donoren en zeggen: nou, we komen er deze keer wel uit. Na twee jaar hadden we het gevoel, nou ja, misschien komen we er niet uit.'

Meer weten over de transformatie van lokaal nieuws? Praat mee in onze wekelijkse nieuwsbrief, Local Edition.

Medewerkers werden fondsenwervers en eventmanagers, maar het was niet hun kracht en ze hadden niet de connecties of tijd om de mensen te bereiken die ze moesten bereiken terwijl ze een alt-weekblad uitbrachten. Het is ook gemakkelijk om mensen te mobiliseren om iets te beginnen, zei Turczyn.

''Hey, stuur ons geld om door te gaan' is een stuk minder dwingend dan 'oh mijn God, we moeten lange journalistiek terugbrengen naar Knoxville.''

Rond het begin van het jaar overwogen ze wel om alleen online te gaan, zei Neely, maar ze hadden niet genoeg online advertentie-inkomsten om het verlies in gedrukte vorm goed te maken.

'Het is een nieuw tijdperk, dingen veranderen en we moeten uitzoeken wat gaat werken', zei Neely, wiens afscheidscolumn is geen vast afscheid . 'Het zou me niet verbazen als zoiets in een iets andere vorm terugkomt.'

The Mercury is niet de eerste lokale publicatie die luisterde naar de kreten van de gemeenschap om lokaal nieuws, en het is niet de eerste publicatie die ondanks die kreten wordt gesloten.

Matt DeRienzo, uitvoerend directeur van Local Independent Online News Publishers, vertelde Poynter in juni dat het ledenaantal van LION in twee jaar tijd met 50 procent is gestegen. Inmiddels maken honderdvijftig leden deel uit van LION en in die twee jaar hebben 15 vestigingen de organisatie verlaten.

'Om echt te slagen, hadden we een grotere staf nodig', zei Turczyn. 'Wat we echt nodig hadden, was een ontwikkelingsdirecteur.'

Hij denkt dat het Mercury-model in andere steden zou kunnen werken, afhankelijk van de markt. En hij is van plan om de site, en het werk eraan, live te houden. Maar Turczyn weet niet zeker wat er daarna voor hem komt - zoals veel journalisten is hij gewoon opgebrand. Hij wil graag iets stabiels en veiligs.

'Maar hier is het belangrijkste', schreef hij in een afscheidsbrief online . 'Samen hebben we een geweldig papier gemaakt.'

De Knoxville Mercury is een echte gemeenschapsinspanning geweest, van de individuen die $ 5 hebben gegooid tot de grote donoren zoals de voormalige Metro Pulse-uitgever Joe Sullivan die geloven dat Knoxville echt lokale, onafhankelijke media nodig heeft, vooral wanneer de dominante nieuwsorganisaties worden geleid door externe -stedelijke corporaties. We hebben laten zien dat zorgvuldig gerapporteerde verhalen - niet alleen clickbait-koppen - een verschil kunnen maken in de plaats waar we wonen. Mensen letten op en willen wel geïnformeerd worden. Er kan vooruitgang worden geboekt als we de feiten kennen.

Niemand zei dat het bedenken van een nieuw businessmodel voor de journalistiek makkelijk zou zijn. En dat was het niet. Maar we hebben ons best gedaan.

Voor hun laatste nummer sloeg de Mercury een enigszins hoopvolle toon. Turczyn herinnerde zich een afbeelding die ze van plan waren te gebruiken rond de tijd dat Metro Pulse werd stopgezet. Het is van Market Square in het centrum van Knoxville, een plaats die ooit een dode zone was en nu een iconisch stadscentrum is. Donkere wolken drijven in de verte. Een man met een paraplu loopt over het tafereel.

'Maar tussen de wolken,' zei Turczyn, 'is er een echte regenboog die naar beneden komt.'