L.A. DCFS stak averechts aan terwijl ouders en providers tegenbevestigingen stationeren over vermeende systemische mislukkingen

Wat begon als een geplande show van kracht van opvallende DCFS -medewerkers, veranderden al snel in een scène van onverwachte terugslag, omdat ouders, voormalige pleegkinderen en kinderopvangaanbieders massaal kwamen, niet ter ondersteuning, maar in protest van het systeem dat de staking bedoeld was om te verdedigen.

In wat werd verondersteld een demonstratie te zijn van de solidariteit van de werknemer om de lonen te verhogen, werd het protest ingehaald door een emotionele uitstorting van gezinnen die zeggen dat het Department of Children and Family Services (DCFS) hen al lang heeft gefaald. In een verbluffende wending domineerden borden van contra-protesters de scène, met berichten die beweerden:

'DCFS discrimineert tegen conservatieven'

'DCFS onderscheidt zwarte mannen'

'DCFS discrimineert tegen blanke mannen'

Ouders die zeggen dat ze valselijk zijn beschuldigd, ten onrechte onderzocht of genegeerd bij het melden van daadwerkelijk misbruik, gingen op straat, vastbesloten om hun kant van het verhaal te vertellen - een die, volgens zij, DCFS jarenlang heeft onderdrukt.

'Nu wil DCFS meer publieke sympathie, meer financiering en geen verantwoordingsplicht? We zijn klaar met zwijgen.'

Leveranciers en opvoeders van kinderopvang namen ook deel aan het protest, hielden tekenen van hun eigen tekenen en het delen van verhalen over het proberen om DCF's te laten ingrijpen in echte gevallen van misbruik, alleen om te worden ontmoet met bureaucratie, vertragingen of onverschilligheid.

'We moeten hen smeken om in dringende situaties op te treden', zei een early childhood -beheerder, die vroeg om anoniem te blijven uit angst voor vergelding. Ondertussen hebben we de fit die hun kinderen verloren hebben gezien door de politiek of veronderstellingen. Het is niet alleen gebroken - het is gevaarlijk. '

Sociale media haalden snel de opvallende visual van twee botsingprotesten op - DCFS -medewerkers aan één kant, die oproepen tot verbeterde werkomstandigheden en meer financiering. Tegelijkertijd, over het trottoir, stonden ouders met tekenen lezen 'Geen gerechtigheid, geen vertrouwen.'

Dit protest-in-een-protest legde een toenemende kloof bloot tussen publieke perceptie en het interne verhaal. Hoewel niemand de uitdagingen ontkent die maatschappelijk werkers worden geconfronteerd in een overweldigd en ondergebracht systeem, zijn velen niet langer bereid om die voorwaarden te accepteren als rechtvaardiging voor wat zij zien als diep systemische mislukkingen, vooringenomenheid en een gebrek aan verantwoordingsplicht.

De ironie was niet verloren bij demonstranten: 'Deze staking werd verondersteld onrecht te onderwerpen - en dat deed het,' zei Marcus T., een vader die zegt dat zijn voogdijrechten werden vertrapt ondanks jaren van schone archieven en stabiel ouderschap. 'Gewoon niet het onrecht dat ze hadden verwacht.'