Licht, camera, journalistiek: de nieuwste manier om geld te verdienen in The Boston Globe is een liveshow

Anush Elbakyan (links), de senior video-editor van de Globe die helpt bij het produceren van de show; en Catie Bernard, een stagiaire van de Northeastern University die samenwerkt met het evenemententeam van The Globe.

De Boston Globe onthult deze week de laatste stap in de richting van het uitzoeken van de toekomst: verhalen vertellen op het podium.

Verwar dit niet, zoals ik deed, met de reeds gevestigde inkomstenstroom die bekend staat als evenementen. De Atlantische Oceaan , De Texas Tribune , The New York Times en trouwens, de wereldbol , verdienen al enkele jaren wat extra geld met conferenties, reisshows en interviews met nieuwsmakers.

Wat The Globe vrijdag voor een uitverkocht publiek zal opvoeren, is iets anders - deels journalistiek, deels performance - een vorm van verhalen vertellen met wortels in de redactiekamer, maar ambities die weinig te maken hebben met de omgekeerde piramide.

Een voorproefje van een deel van wat Wereldbol Live heeft op de tap:

• 'Depth of a Salesman', een segment met plaatsvervangend bureauchef in Washington Matt laat zien en opnames van zijn telefoongesprekken met kandidaat Donald Trump
• 'Printed — Man, Machine and the Final Days of the Globe's Dorchester Presses', een korte documentaire van videoproducent Taylor DeLench en multimedia-editor Scott LaPierre
• 'True Confessions of the Celebrity Beat', een vertelling van columnisten Meredith Goldstein en Mark Shanahan

Scott Helman , een veelzijdige Globe-veteraan die is gecast als redacteur/regisseur van de show, zegt dat er geen 'krantenkopie in de magnetron' zal zijn, en benadrukt in plaats daarvan: 'We willen onze sterke punten als verhalenvertellers en bijeenroepers in deze stad op een geheel nieuwe manier benutten.'

De online blurb voor de show zegt het als volgt: 'Via gesproken woord, video, audio en meer zullen de bekroonde schrijvers, fotografen en producenten van de Globe origineel, niet-gepubliceerd werk in realtime laten zien.'

Alle 581 stoelen in het Paramount Theatre in het centrum van Boston werden meer dan een week voor het gordijn verkocht, sommige voor $ 45 per stuk en de rest tegen een speciaal Globe-abonneetarief van $ 35.

Tim Marks , Chief Growth Officer van Boston Globe Media Partners, beantwoordde vragen over de kosten van de hal en andere financiële bijzonderheden en merkte op: 'Het is veilig om te zeggen dat dit geen grote geldmaker zal zijn.'

In plaats daarvan schetste hij een scenario dat in sommige opzichten het oude krantenmodel weerspiegelt van grote advertentiedollars die de bescheidener inkomsten uit oplage compenseerden. Ervan uitgaande dat het debuut van Globe Live goed verloopt, zei hij, zal de krant het bewijs hebben dat het nodig heeft om sponsoring van volgende producties aan te trekken.

'Als we overgaan op sponsoring', vertelde hij me in een telefonisch interview, 'hebben we een veel grotere kans.'

In plaats van oogbollen te leveren aan een digitale banner of het huishouden aan te trekken voor een gedrukte advertentie, denk maar eens aan peuken: een live publiek dat wordt blootgesteld aan - hopelijk betrokken door - de boodschap van een sponsor, samen met een vermoedelijk vermakelijke show.

Het Storytellers Project van de Arizona Republic heeft laten zien dat het kan en haalde in 2015 meer dan $ 100.000 op voor een sponsoring, volgens Megan Finnerty van de Republiek. Zoals Kristen Hare van Poynter in dat verhaal uit 2015 opmerkte, heeft de Republiek ook een ander doel bereikt dat cruciaal is voor het overleven van nieuwsorganisaties: het bereiken van menigten die aanzienlijk jonger zijn dan het gedrukte publiek.

In de Globe-redactie heeft Helman samengewerkt met stafleden en hun supervisors om tijd vrij te maken voor een nog steeds evoluerend redactioneel proces. Vorige week haalde hij een theaterregisseur binnen om te helpen met een deel van het tempo, de dictie en andere vaardigheden die meer met podia te maken hebben dan met toetsenborden.

De segmenten of acts - Helman gebruikt de termen door elkaar - variëren van serieus tot minder. In 'I Am Not This Box', verslaggever Mark Arsenault zal het verhaal onderzoeken van een gevangene die beslist hoeveel ruimte - fysiek en anderszins - een persoon nodig heeft om te leven. Het inlijsten van een van de zelfspotachtige stukjes over nieuws over beroemdheden zal een grote tekst op een scherm zijn: 'Biggest Interview Fail.'

Geen onbekende in platform-stretching, Helman heeft geproduceerd multimedia projecten en geschreven boeken samen met meer conventionele rapportage en bewerking voor de Globe.

Tijdens repetities in de oude zaal in de kelder van de krant wordt binnenkort het voormalige hoofdkantoor van Morrissey Boulevard , hebben Helman en zijn artiesten opnieuw ontdekt hoe verhalen verschillen wanneer ze worden geschreven of hardop worden uitgesproken.

'We veranderen de manier waarop we denken over een lede, over anekdotes, over het aantal personages dat we moeten opnemen', zei hij vorige week telefonisch.

Het idee van journalisten die verhalen vertellen op het podium bestaat al een tijdje, misschien zo lang als de Russische Revolutie van 1917 maar zeker sinds de Levende krant project gelanceerd tijdens de New Deal in de jaren dertig.

Het verhaleninitiatief van de Republiek Arizona is aan de gang sinds 2011 , en USA Today Network en andere Gannett-verkooppunten zijn geweest voortbouwen op het idee sinds .

Helman wees me op Pop-upmagazine , een productie van live storytelling die voor het eerst werd opgevoerd in San Francisco in 2009, en om Live Magazine , een soortgelijke onderneming die 19 shows heeft gegeven sinds de lancering drie jaar geleden in Parijs.

Live Magazine-oprichter Florence Martin-Kessler, een voormalig documentairemaker en een Nieman Fellow uit 2011, vat de inhoud die ze zoekt als volgt samen: 'Verhalen, echte verhalen, geen exposés, geen blah blah blah.'

( Deze video , van het International Journalism Festival van vorige maand in Perugia, biedt een goede introductie tot het concept van storytelling op het podium of live journalistiek. Het segment van Martin-Kessler begint ongeveer 10 minuten later.)

In een telefoongesprek tijdens het weekend vanuit Parijs zei Martin-Kessler dat de meest boeiende segmenten onderwerpen behandelen die 'heel triest of erg grappig' zijn. Zowel Pop-Up Magazine als Live Magazine benadrukken het eenmalige karakter van hun producties, zonder opnames.

'Het idee is om er aanwezig te zijn ... het zorgt ervoor dat mensen (opdagen)', zei Martin-Kessler, opmerkend dat de afwezigheid van een opname een niveau van openhartigheid aanmoedigt dat niet altijd in de journalistiek te vinden is en dat voor altijd terug te vinden is. 'Het is niet off-the-record,' zei ze, 'maar het is intiemer en mensen zeggen dingen die ze anders misschien niet zouden doen.'

Marken, de man die verantwoordelijk is voor het kweken van de Globe, zegt dat de inspanningen van het bedrijf op het gebied van innovatie geworteld blijven in nieuws. 'Onze grootste drijfveer is de journalistiek die we doen', zei hij. 'Het is de journalistiek die betrokkenheid en relevantie stimuleert - het is de basis van onze relaties met klanten.'

Helman zegt dat 'de meest recente push' om iets als Globe Live te proberen van de zakelijke kant kwam, een duwtje dat volgens hem logisch was voor de redactie: 'We hebben een kamer vol geweldige verhalenvertellers en een gemeenschap die het waardeert. Waarom proberen we dit niet?”