Trailer 'The Post' is uit en laat zien hoe weinig redacties zijn veranderd

De trailer voor 'The Post' is uit, en als je je niet kunt fixeren op Tom Hanks' poging tot Ben Bradlee grom, zul je misschien iets anders opmerken - de fictieve redactiekamer ziet er niet zo onbekend uit.

Er zijn twee redenen. Ten eerste is het meestal vol met blanke mannen. En twee, het is meestal vol met tl-verlichting.

In 'The Post', dat begin volgend jaar op grote schaal uitkomt, speelt Meryl Streep als Katharine Graham, 'de eerste vrouwelijke uitgever van een grote Amerikaanse krant, en speelt Hanks de hoofdredacteur van de krant, Ben Bradlee - die beiden hun carrière op het spel zetten en persoonlijke beveiliging om een ​​doofpotaffaire van regeringsgeheimen van drie decennia en vier presidenten aan het licht te brengen,' volgens Rolling Stone.

In een tijd waarin mensen veel verschillende gevoelens hebben over journalistiek versus de overheid, kan het vertellen van Steven Spielberg over 'The Post' en de Pentagon Papers bevredigend zijn, afhankelijk van die gevoelens.

Maar de gelijkheid van hoeveel redactiekamers er nog steeds uitzien, is helemaal niet bevredigend.

ASNE's laatste diversiteitsenquête, waarbij 598 kranten en 63 alleen-online nieuwssites werden bekeken, ontdekte dat 16,55 procent van de redacties bestond uit gekleurde mensen. Bij kranten was 38,9 procent van de werknemers vrouw en bij alleen-online publicaties 47,8 procent.

Zoals Nieman Lab opmerkt, dat laatste nummer is niet veel veranderd sinds de start van het onderzoek in 2001.

U kunt de cijfers verkennen hier , ook bij de Post zelf. Die redactiekamer ziet er heel anders uit dan in de film. Zo is 69 procent van het personeel daar blank en, in tegenstelling tot in de tijd van Graham, is nu de helft van de redactieleden vrouw.

Het andere gevoel van gelijkheid komt van hoe de redactiekamer er fysiek uitziet - doolhoven van hokjes en bovengrondse landingsbanen van tl-verlichting. Veel redactiekamers zien er nog precies hetzelfde uit.

Dat lijkt misschien triviaal om erop te wijzen, maar uit een recent rapport van het American Press Insitute bleek dat oudere redacties zichzelf digitaal opnieuw uitvinden, maar dat ze dat ook fysiek moesten doen.

Ze zijn nu gebouwd voor digitale workflows die samenwerking en communicatie vereisen in plaats van aan de lopende band te denken. Veel bevatten ook natuurlijk licht. Dat licht, zo stelt API's rapport, is iets dat het moreel een boost geeft. Eigenlijk is het iets waar de Post veel van heeft in zijn nieuwe gebouw.

De Washington Post zette een premium op natuurlijk licht en vond het een van de De meest bevredigende kenmerken van de nieuwe locatie De open lay-out en de rijen vensters laten zonlicht filteren Via loopbruggen met glazen wanden naar de centrale hub van de redactiekamer.

Journalisten en redacties in tv en films voelen soms als een vertekening (soms een grappige verdraaiing) van wat daar werkelijk gebeurt. 'Spotlight' maakte gebruik van de kracht van lokale journalistiek en het basisuniform veel journalisten adopteren. Er zijn ongetwijfeld veel geweldige lessen voor journalisten en journalistiek nu van journalisten en journalistiek toen.

Maar een ding dat opvalt aan dit stukje 'The Post' is dat de Post zelf er in ieder geval niet meer zo uitziet als vroeger.