Vraag en antwoord: hij is een fotojournalist, pastoor, medewerker van de politie en mentor van jonge zwarte en latino-mannen

Een interview met dominee Kenny Irby over ras, religie, politie en goede journalistiek

(Kenny Irby)

Ik kan maar weinig mensen bedenken die meer bereid zijn te spreken over het huidige moment in de Amerikaanse geschiedenis dan ds. Kenny Irby.

Meer dan twee decennia werkten we zij aan zij bij het Poynter Institute, waar Kenny, als ik hem in dit geval zo mag noemen, de reeks fotojournalistiek creëerde en diversiteit en ethiek doceerde. Hij creëerde een programma - waarin we vaak samen lesgaven - genaamd The Write Field, dat jonge mannen van kleur op zaterdagochtend samenbracht om hun geletterdheid en levensvaardigheden te verrijken.

Irby kwam naar Poynter tijdens een indrukwekkende carrière in de fotojournalistiek. Hij is een geëerde leider van de National Press Photographers Association en heeft de meest prestigieuze onderscheidingen ontvangen, waaronder voor ethiek en voor levenslange prestaties. Hij is de oprichter van het programma Men in the Making: Right Choices, dat positieve rolmodellen biedt en academische prestaties aanmoedigt voor jonge zwarte en latino-mannen.

Kenny is predikant in de Historic Bethel AME Church, de oudste kerk in de stad St. Petersburg, Florida. Tegenwoordig dient hij de stad als de eerste directeur van gemeenschapsinterventie en jeugdhulpverlening voor de politie van St. Petersburg.

In de geest van transparantie, die dominee Irby eert, onthul ik dat hij een van mijn beste vrienden is.

Als prominent journalist, predikant en nu medewerker van een politieafdeling met zijn eigen pijnlijke geschiedenis met de zwarte inwoners van de stad, zou het duidelijk moeten zijn waarom ik me tot dominee Irby heb gewend om het huidige moment te begrijpen.

Dit interview is bewerkt voor beknoptheid en duidelijkheid.

Roy Peter Clark: Wat heb je als voorganger, prediker en predikant, ds. Irby, tegen je gemeente gezegd over wat er in het hele land gaande is?

(Kenny Irby)

Kenny Irby: Individueel en collectief vertel ik mijn mensen consequent om veilig te zijn, op GOD te vertrouwen en dit moment van dienstbaarheid te grijpen. Liefdevolle dienstbaarheid aan de mensheid is het meest essentieel tijdens deze meerlagige pandemie van ellende waarmee we worden geconfronteerd. Mijn preken gaan meer over liefde, verzoening en triomf, dan over het oordeel, de verdeeldheid en de vernedering die komen van de persoon die momenteel op 1600 Black Lives Matter Plaza woont.

De laatste 12 weken aan berichten zijn te vinden online .

Clark: U behoorde vele jaren tot de leiders van de fotojournalistiek in het hele land en over de hele wereld. Bij Poynter doceerde je niet alleen visuele journalistiek, maar ook ethiek en diversiteit. Je bent op straat geweest om de realiteit vast te leggen op een aantal moeilijke momenten in onze geschiedenis. Welk advies zou je je broer en zus fotojournalisten kunnen geven als ze hun veiligheid op het spel zetten om vast te leggen wat er gebeurt?

Irby: Mijn aanbevelingen aan journalisten over conflicten zijn op dit moment enorm bevestigd, dus ik zie geen reden om dat advies aan te passen. Ik zeg nog steeds: doe je onderzoek, wees je bewust van je omgeving, reis met een verantwoordelijke partner - iemand die achter je staat - parkeer je voertuig weg van het epicentrum van het protest en reis licht.

Ik moet zeggen dat ik de moed eer van degenen die proberen te getuigen van het nieuws voor het grotere goed van het informeren van anderen.

Clark: Geen gerechtigheid geen vrede. Is er iets dat journalisten beter kunnen doen om zowel gerechtigheid als vrede tot stand te brengen?

Irby: Terwijl ik de berichtgeving consumeer - lezen, luisteren, kijken en ervaren - valt het me op dat er ontzettend veel meningen zijn. Ik ben nog steeds van de denkrichting die wil dat je de authentieke feiten rapporteert en context biedt en je mening transparant openbaart.

We hebben tegenwoordig zulke polariserende opvattingen in ons land en moeten onze weg vinden naar een gemeenschappelijke plaats van beleefdheid, fatsoen en wederzijds respect. Ik denk dat eerlijke en evenwichtige verslaglegging een van de manieren is om dat kruispunt te bereiken.

Clark: Beelden van politiegeweld - inclusief moord - worden zelden vastgelegd door professionele fotojournalisten. Ze worden betrapt door burgers op hun mobiele telefoons. Heeft u advies voor burgers die zich in een openbare ruimte bevinden waar mogelijk geweld of andere overlast is?

Irby: Die projectie is de absolute orde van de dag geworden. In de begintijd van het onderzoek naar digitale camera's zag ik dit aankomen - het tijdperk van de alomtegenwoordige cameralens. Nu zijn de mobiele telefoon en bewakingseenheden overal. Iedereen met een apparaat is een cameraman, geen fotograaf en zeker geen fotojournalist. Desalniettemin heeft de vastgelegde visuele informatie een grote kracht om gebeurtenissen te informeren en te contextualiseren.

Mijn advies aan burgers met camera's is om deze wapenkeuze eerlijk en integer te gebruiken.

Clark: Als iemand die zo nauw heeft samengewerkt met jonge zwarte mannen in programma's als Men in the Making, wat zou je tegen hen zeggen op zo'n moment van chaos, verwarring en geweld?

Irby: Grappig dat je het vraagt, want we zijn nu constant in gesprek met onze jeugd Mannen en vrouwen in de maak . We vertellen ze dat ze uitstekend zijn toegerust om deze uitdagingen aan te gaan en ons naar de toekomst te leiden. Onze boodschap aan onze jeugd is dat: samen zijn we sterker .

Een van onze jeugdbroeders belde me vorige week om te zeggen: 'Eerwaarde, ik ga protesteren tegen de moord op George Floyd en vrede eisen en ik ben bereid alles te gebruiken wat u me hebt geleerd, mijnheer.'

Dat zegt alles. Omdat we respect, verantwoordelijkheid, terughoudendheid en teamwerk leren als onze waarden.

Clark: Hoe zou u, als iemand die nauw samenwerkt met de gemeente en de politie, wetshandhavers adviseren over hun verantwoordelijkheden?

Irby: Voor mij is dit wat ik zou doen. Ik heb het voorrecht om op het kantoor van het hoofd van de politie te werken en heb uit de eerste hand het soort hervorming en cultuurverandering gezien dat Anthony Holloway heeft doorgevoerd. We hebben een afdeling opgericht die zich bezighoudt met openbare veiligheid en relationele politie. We zetten ons in voor diversiteit die intern verweven is met de algemene orders van het bureau en extern gemanifesteerd 'in onze' Parkeer, loop en praat filosofie.

We verbinden ons ertoe relaties met de hele gemeenschap op te bouwen in tijden van rust en onze praktijken zijn eerlijk, transparant en verantwoordelijk.

Clark: Door de jaren heen heb je me voorgesteld aan een aantal politieagenten, waaronder politiechefs en leiders die vanuit de Afro-Amerikaanse gemeenschap naar de politie kwamen. Wat kunnen we van hen leren over hoe we vrede kunnen vinden op de grens waar zwart blauw kruist?

Irby: Erken dat politieagenten in de eerste plaats mensen zijn. De pijn, het verdriet en de wanhoop van dichtbij meemaken is zowel hartverscheurend als frustrerend, moet ik toegeven. Als 25-jarige inwoner van deze gemeenschap ken ik de grote vooruitgang die we hebben geboekt en het is pijnlijk om te zien dat veel ervan is vernietigd in de afgelopen 12 dagen.

En toch heb ik meer dan goede hoop dat we zullen doorgaan met het zuiveren van de mensen en praktijken die onze toewijding om vredeshandhavers en agenten van verandering te zijn, hebben geschaad.

Clark: We bevinden ons in een ongekende tijd, zo lijkt het, in de Amerikaanse geschiedenis, waarin we lijden onder een pandemie, een economische ramp en nu verschrikkelijk geweld in het hele land. Als u een gebed zou kunnen uitspreken, Eerwaarde Irby, wat zou dat dan zijn?

Irby: Mijn constante gebed is voor gerechtigheid en ijver om de oneerlijke race-gelijkheidskwesties in Amerika die 401-plus jaar oud zijn, aan te pakken. Ik bid dat het nu de tijd is dat Amerika zijn knie van de nekken van Afro-Amerikanen haalt en dat het potentieel in ons land wordt gelyncht.

Ik bid dat we het vertrouwen in de mensheid herstellen en van de wakes naar het waakzame werk van gerechtigheid voor ALLEN gaan.

Roy Peter Clark doceert schrijven aan Poynter. Hij is bereikbaar via e-mail op e-mail of op Twitter op @RoyPeterClark.