Robert Pierpoint droeg berucht tijdens een uitzending van het Witte Huis een korte broek onder een jas. Tegenwoordig zijn veel journalisten ‘Pierpointing’

Onze kleermakerssnelkoppelingen in het zoomtijdperk laten ons er bovenaan normaal uitzien, maar vaak een beetje meer zichtbaar beneden.

(Shutterstock)

Ik maakte me klaar voor een Zoom-schrijfworkshop toen mijn vrouw me vroeg: 'Uh, ga je dat T-shirt dragen?' Het is mijn favoriete shirt, donkergroen met de merknaam Converse op de borst. Ik had het de dag ervoor gedragen, naar bed gedragen en droeg het nog steeds na het ontbijt.

Ik stapte onze kast binnen en koos een stijlvol aquagolfshirt uit, een dat ik bijna overal in Florida onder een sportjas kon dragen. 'Hoe is dit?' Ik heb gevraagd. 'En daar beneden?' Ze staarde naar mijn grijze gymbroek. “Het maakt niet uit. Ze kunnen het niet zien.”

Hé, het is een pandemie.

We leven in een Zoom-wereld, een wereld gedeeld door twee zones. Hierboven - of boven de evenaar als je dat liever hebt. En, ten zuiden van de grens, daar beneden.

Deze illusie - dat je volledig gekleed bent als je maar half gekleed bent - is zo oud als de televisiejournalistiek zelf. Naarmate meer en meer journalisten vanuit hun quarantaine thuis verslag uitbrengen, is de verleiding groter dan ooit om niet alleen nonchalant te kleden, maar ook boven op te ruimen en vervolgens beneden te ontspannen.

Ik heb mijn leven, niet altijd gemakkelijk, als rooms-katholiek geleefd, en we hebben patroonheiligen voor alles. St. Lucy is de beschermheilige van een goed gezichtsvermogen. St. Blaise, de beschermheilige van een gezonde keel. Jarenlang droegen wij katholieken St. Christopher-medailles. Hij was de patroonheilige van veilig reizen.

Ik stel voor dat wij Zoomers verklaren dat de patroonheilige van de split-level dresscode Robert Pierpoint is, een van de grote televisiejournalisten van de 20e eeuw. (Hij was ook de eerste grote journalist die ik ontmoette in 1979 toen het Poynter Institute nog het Modern Media Institute heette.)

Pierpoint zou niet alleen onze patroonheilige moeten worden, maar hij zou ook zijn naam moeten geven aan wat we doen. Ja, vrienden, we doen het, doen het, doen het. Maar niet altijd goed. We doen het vanuit onze kelders, onze holen, onze achterportieken, zelfs onze slaapkamers, zelfs terwijl we in de lotushouding zitten vanuit het comfort van onze bedden - zolang er maar een mooie achtergrond achter ons is.

Een vroege kandidaat voor de Pierpoint Half and Half-prijs van dit jaar is ABC News-verslaggever Will Reeve, die in een recente editie van 'Good Morning America' ​​goedgeklede Up Top verscheen, maar toen de camera zich terugtrok, met vrij blote benen Down Below . (Hé, Will, de jaren 80 hebben net gebeld. Ze willen hun korte broek terug.)

Ik ben gearriveerd*

*op de meest hilarisch vernederende manier mogelijk https://t.co/2NQ85QEJVr

— Zal Reeve (@ReeveWill) 28 april 2020

Vanuit een discipline van actualiteit en feitelijkheid scheppen wij journalisten een illusie. Het is een dualiteit die inherent is aan het woord 'klieven' - wat tegelijkertijd kan betekenen aan elkaar plakken of uit elkaar gaan.

Vanaf de begindagen van het CBS-televisienieuws werkte Bob Pierpoint met giganten van de Amerikaanse journalistiek, van Edward R. Murrow tot Walter Cronkite. Hij deed verslag van de grootste verhalen, van de Koreaanse oorlog tot de moord op John F. Kennedy. Vanaf 1957 was hij correspondent van het CBS voor het Witte Huis en deed hij verslag van elke president, van Eisenhower tot Carter.

Volgens zijn overlijdensadvertentie uit 2011 in The New York Times, was het vanaf de voortuin van het Witte Huis dat Pierpoint het aandurfde zijn vak halfverkleed uit te werken:

Pierpoint was een fervent tennisser, iets wat op een zaterdag in het begin van de jaren zeventig voor een gemengd modestatement zorgde toen hij verslag uitbracht vanaf het gazon van het Witte Huis.

De heer Pierpoint droeg een colbert, een overhemd en een stropdas, maar, zoals de New York Times later meldde in een artikel over herenmode in Washington, wat de televisiecamera niet onthulde, was dat de juiste kleding van de heer Pierpoint boven een tennisshort stond. , tennissneakers en blote benen.

Dit is geen stadslegende, lezers. we hebben de foto gezien ! In zijn memoires legde Pierpoint uit dat 'hij haastig een verhaalopdracht had gekregen, maar op het punt stond te gaan tennissen met Ron Ziegler, de communicatiemedewerker van president Nixon. Hij trok een tennistenue aan dat hij in afwachting van de wedstrijd in zijn kluisje in het Witte Huis bewaarde, terwijl hij het colbert aanhield.'

Volgens de overlijdensbericht , 'Hij schreef dat toen een foto van zijn volledige frame later in een boek en kranten verscheen, 'mijn superieuren verre van tevreden waren, blijkbaar van mening dat een tennisshort, een jasje en een stropdas geen waardig beeld gaven.''

Maar wacht, er is meer!

Zijn dochter Marta Pierpoint zei: 'haar vader genoot van die aflevering en zou worden begraven in een colbert en een tennisshort.'

Begraven in een colbert en tennisshort.

Laatst ontmoette ik tijdens een Zoom-cursus een jonge man van de Vanderbilt University die met succes zijn afstudeerscriptie had verdedigd. Toen hij voor zijn leraren op het videoscherm verscheen, was hij mooi gekleed in colbert en stropdas. Een professor vroeg zich af of hij Pierpointing was. Hij stond op om te onthullen dat de Up Here in perfecte coördinatie was met de Down There.

Hij slaagde met bijpassende kleuren - en stoffen.

Oké, journalisten en Zoomers, jullie zijn aan de beurt. Alsjeblieft stuur ons uw foto's van hoe u eruitziet op het computerscherm - dat wil zeggen, hoe anderen u zien - en vervolgens hoe u staand kijkt. Tot ziens in de Full Pierpoint.

Roy Peter Clark doceert schrijven aan Poynter. Hij is bereikbaar via e-mail op e-mail of op Twitter op @RoyPeterClark.