Zin en onzin over de toekomst van nieuws

Shutterstock

Dit was een drukke week voor grote rapporten op digitale platforms en hoe de dure onderneming van journalistiek ondersteunende inkomsten kan vinden. Hier zijn enkele korte samenvattingen en mijn rapport over de onderzoeken.

Een pijnlijke misfire op de impact van Google. De News Media Alliance, een lobbygroep voor de krantenindustrie, trapte de week af met een rapport van een adviseur, dat zondagavond werd vrijgegeven. Google schatte dat Google $ 4,7 miljard per jaar aan nieuwsinkomsten verdiende. The New York Times kocht in met een goedgelovig verhaal dat het grote aantal benadrukt.

Maandagochtend hadden deskundige commentatoren zoals Emily Bell en Bill Grueskin van de Columbia University en Josh Benton van het Nieman Lab van Harvard de bewering verscheurd. Blijkt dat het was gebaseerd op een dubbelzinnige opmerking in 2008 van toenmalig Google-directeur Melissa Mayer dat Google News '100 miljoen dollar waard was' voor het bedrijf. De NMA en haar adviseurs probeerden dat te projecteren op het veel grotere en sterk veranderde Google/Alphabet van 2019. Garbage in, garbage out.

Dus wat beter werk in de studie over hoe belangrijk nieuwsverhalen spelen bij het leiden van verkeer naar de zoekfunctie van Google en zoekadvertenties verloren gaan in de shuffle.

Ik sprak donderdag met NMA-president en CEO David Chavern, en hij hield zich niet bepaald aan het aantal.

“We hebben een paar slimme mensen ingehuurd die hard hun best deden en het probeerden. Maar ja, het kan meer of minder zijn', zei hij.

Google weet waarschijnlijk dat het inkomstennieuws bijdraagt, maar zegt het niet, voegde Chavern eraan toe, en hij zou graag een alternatieve schatting of een alternatieve methode voor het optellen van de schade verwelkomen (gecompenseerd door de opbrengst van het verkeer dat Google de uitgevers terugstuurt).

Het probleem is dat het ernstig gebrekkige nummer een afleiding was van het maken van de overigens sterke zaak dat gigantische en licht gereguleerde platformbedrijven zoals Google en Facebook digitale advertenties monopoliseren, en slechts een klein stukje van die taart overlaten aan anderen, inclusief nieuwszenders.

RANG: D-

Een dag in het congres . Dinsdag nam de alliantie het voortouw in een hoorzitting in het Congres over de benarde situatie van kranten en hoe weinig invloed ze hebben om te proberen te onderhandelen met de platformbedrijven.

Dat ging beter. Een wetsvoorstel om de 2.000 leden van de NMA een antitrustverklaring toe te staan, zodat ze gezamenlijk hun zaak voor compensatie kunnen aanvechten, wordt door twee partijen gesteund. Dat wil niet zeggen dat het gemakkelijk voorbij zal gaan, maar het is een begin.

Als de alliantie de onderhandelingsmachtiging krijgt die ze wil, vraag ik me af hoe een onderhandeling zou verlopen. Toen krantenuitgevers de toenmalige president van Google confronteerdenEric Schmidt op hun jaarlijkse conferentie in 2009 in San Diego, had hij een klaar antwoord:Als u denkt dat Google u meer kwaad dan goed doet, stop dan met het verstrekken van uw journalistiek voor de nieuwsoverzichten en zoekresultaten van het bedrijf.

Die grondgedachte blijft de kern van de positie van Google - like us or leave us. Maar, stelt Chavern, 'het is nu een andere omgeving. De toestand van de industrie is een existentiële crisis geworden. Ik zie het niet als rationeel dat zij (Google en Facebook) de industrie zouden bewapenen en de schuld op zich zouden nemen als het niet duurzaam is.”

GRAAD B

Een gezaghebbend wereldwijd beeld vanuit Groot-Brittannië. Het Reuters Institute in Oxford produceert een jaarverslag dat je moet lezen over de digitale arena en nieuws.

De inleiding de achtste editie van dit jaar , die dinsdag werd vrijgegeven, gaat in op de vooruitzichten voor betaalde digitale abonnementsinkomsten. Voor het Reuters-team, geleid door Rasmus Kleis Nielsen en zijn collega Nic Newman, is het potentieel misschien lang niet zo helder als velen in de branche een jaar geleden dachten.

Zoals ik en anderen hebben geschreven,'abonnementsmoeheid'Is aan het bouwen. Als consumenten bereid zijn te betalen voor nieuws (en velen zeggen dat ze dat niet zijn), kiezen ze misschien één nieuwsabonnement in plaats van meerdere – vaak een nationaal verkooppunt zoals The New York Times of Wall Street Journal. Of ze kunnen ervoor kiezen om te betalen voor Hulu en Spotify en hun nieuwshonger volledig te stillen uit bronnen die gemakkelijk gratis toegankelijk zijn.

'Veel van het publiek is echt vervreemd van veel van de journalistiek die ze zien,' zei Nielsen. 'Ze vinden het niet bijzonder betrouwbaar, ze vinden het niet bijzonder relevant en ze vinden niet dat het hen op een betere plek achterlaat.'

Mijn afhaalmaaltijd voor lokale kranten - ga voorzichtig te werk wanneer u rekent op een enorme opkomst van volledig geprijsde digitale abonnementen. Het opbouwen van dat betalende publiek vormt een gedeeltelijk antwoord, maar niet het volledige antwoord op het vervangen van aanhoudende verliezen aan advertentie-inkomsten.

KLASSE A

Mary Meeker en die enge glijbaan . Invloedrijke analist Mary Meeker vrijgelaten haar uitgebreide jaarlijkse overzicht van technische trends deze week ook. Het bevat nu 333 dia's, de moeite waard om te lezen als je de tijd hebt. Een van die dia's heeft door de jaren heen een bijzondere impact gehad op de nieuwsindustrie.

Haar proefschrift: De kloof wordt kleiner, maar gedrukte media krijgen nog steeds een dubbel deel van de advertentie-uitgaven in vergelijking met het nu veel grotere en nog steeds groeiende aandeel van de tijd die gebruikers op internet doorbrengen.

Nieman's Benton is een fan van haar studie en heeft een update gepubliceerd op de editie van dit jaar van Meeker's 'engste dia'. ik ben geweestsceptisch over het gelijkstellen van aandachtstijd aan waarde voor adverteerders.Des te meer nu nepnieuws en andere onveilige inhoud het territorium vormen van tijd doorgebracht op YouTube of Facebook en de atmosfeer daar voor adverteerders vervuilen.

Meekers vergelijking ging altijd over advertentieaandelen, maar nu zie ik ook een echo van de bevindingen van Reuters over abonnementsmoeheid. Als consumenten besluiten dat ze maar een beperkt budget hebben, zullen ze dan niet geneigd zijn te betalen voor waar ze de meeste tijd doorbrengen? En dat zal waarschijnlijk geen nieuws zijn.

GRADE: C+ (Meeker's slide over advertentie-uitgaven, niet het hele rapport)

Op een positieve noot — merkinhoud gaat lokaal. Een meer bescheiden onderzoek kwam deze week naar buiten van het Local Media Consortium (een intermediair voor het plaatsen van digitale advertenties) en de Local Media Association (een andere branchevereniging).

Ze identificeerden 40 verkooppunten waar gesponsorde inhoud wortel schiet - rendement in de $ 500.000 tot $ 1.000.000 of meer - en heeft goede vooruitzichten om snel te blijven groeien.

Conventionele wijsheid is van mening dat gesponsorde inhoud werkt voor grote nationale spelers zoals The New York Times of The Atlantic, die studio's hebben opgericht om de betaalde verhalen te helpen creëren, maar dat het niet lokaal schaalt. Niet noodzakelijk zo, zo bleek uit de studie - en dit zou kunnen materialiseren als een van de vele opkomende bronnen van inkomsten die kranten en andere lokale nieuwsondernemingen dringend nodig hebben.

RANG: B+

Dat is meer dan genoeg industrie-informatie om in slechts één week te consumeren, maar ook een toetssteen voor de netelige kwestie, zoals Reuters het uitdrukte, van 'wie zal betalen voor nieuws', ervan uitgaande, zoals bijna elke lezer van deze site het erover eens zou zijn, dat het is de moeite waard om te sparen.