Wat persoonlijk nieuws: Haar krant is gesloten. Ze bleef verslag doen.

Marchel Espina was haar baan kwijt. Ze was niet klaar om de journalistiek te verliezen.

Marchel Espina houdt een bord omhoog ter verdediging van de persvrijheid als onderdeel van een campagne van de National Union of Journalists of the Philippines. (Met dank aan: Marchel Espina)

Dit verhaal maakt deel uit van een serie. Jij kan lees hier andere verhalen uit wat persoonlijk nieuws .

Wanneer Marchel Thorn het briefje ontving waarin haar werd opgedragen terug te keren naar de redactiekamer van de Visayan Daily Star voor een vergadering in juli, wist ze dat het slecht nieuws zou zijn. Het gehele personeel werkte tot dan toe vanwege de pandemie op afstand.

Ze had gelijk. Managers daar informeerden het personeel dat de? Dagelijkse ster , een van de oudste en meest gelezen kranten op het eiland Negros, Filipijnen, zou na 38 jaar sluiten. Ongeveer 30 mensen zouden binnen een week hun baan verliezen.

De kamer was stil. Terwijl Espina de aankondiging verwerkte, wierp ze een blik op haar collega's, van wie sommigen er al 10, 20, zelfs 30 jaar waren. Als het nieuws slecht voor haar was - een relatief nieuwe verslaggever die het jaar ervoor bij de krant was gekomen - moest het slechter voor hen zijn.

Ze wilde haar collega's bereiken, omhelzen, in hun schouders huilen. Maar door de pandemie moest ze het nieuws alleen aan haar bureau in zich opnemen.

'Mijn wereld stortte gewoon in', zei Espina. 'Het was het donkerste moment van mijn leven als journalist.'

De pandemie heeft hit Filippijnse nieuwsuitzendingen hard, opdrogen hun inkomstenstromen. Door lockdowns zijn kiosken gedwongen te sluiten en bedrijven zijn gestopt met het kopen van advertenties. Minimaal 11 publicaties tijdelijk gestopt afdrukken, volgens het Philippine Press Institute.

Espina zag tekenen van achteruitgang van de industrie in Bacolod City. Vóór de aankondiging van juli sneed The Daily Star zijn pagina's van 15 naar acht. Medianetwerk ABS-CBN sloot de lokale zenders. Toen Espina op zoek was naar banen in de journalistiek, vond ze er geen.

Op dat moment bereikte Espina het dieptepunt en begon ze een hulpverlener te bezoeken. Het was niet de baan waar ze geen afscheid van wilde nemen, maar 'het leven' - ze was niet klaar om journalist te worden. Bovendien had ze andere, meer praktische zorgen. Als bedrijfs- en economieverslaggever had Espina veel mensen geïnterviewd die hun baan waren kwijtgeraakt en zich zorgen maakten over de vraag of ze in staat zouden zijn om hun gezin te voeden. Nu had ze dezelfde zorgen.

Na de bijeenkomst in juli vroeg het personeel van de Daily Star het management nog een maand om hen meer tijd te geven om werk te zoeken. Managers hadden hen verteld dat de krant op 31 augustus zou sluiten, en de officiële beëindigingsberichten zouden elke dag arriveren.

Soms vroeg Espina zich af of het zin had om aan het werk te gaan, aangezien de krant binnenkort zou sluiten. Maar ze ging toch, wetende dat mensen op de Daily Star vertrouwden voor nieuws.

“Je moet opzij zetten wat je voelt en gewoon werken omdat de gemeenschap ons nodig heeft. Ze hebben informatie nodig.” zei Espina.

Augustus ging voorbij, maar de beëindigingsbrief is nooit verschenen. Sommige medewerkers dachten dat de krant misschien toch open zou blijven. Maar medio september verzond het management de brieven en liet iedereen weten dat hun laatste dag 16 oktober zou zijn.

“Toen ik eindelijk de brief ontving, had ik het gevoel van: dit is het. We moeten verder. Het heeft geen zin om ertegen te vechten', zei Espina. 'Ik kan me niets meer herinneren omdat ik al verder ga.'

Slechts een paar dagen eerder had Espina een telefoontje gekregen van enkele voormalige ABS-CBN Bacolod-journalisten. Ze waren hun eigen nieuwsuitzending, Digicast Negros, op Facebook begonnen nadat hun station was gesloten, en ze wilden dat Espina zich bij hun team voegde. 'Planloos' op dat moment, zei ze ja.

De eerste taak van Espina was om voor de outlet een officiële website te bouwen. Ze had er nog nooit een helemaal opnieuw gebouwd, maar met de hulp van Google en enkele YouTube-video's kreeg ze het aan de gang.

Vervolgens moest ze de website vullen. Facebook van Digicast nieuwsuitzending wordt uitgevoerd in het lokale dialect, Hiligaynon, maar de website had Engelse artikelen nodig om een ​​breder publiek aan te trekken. Dus begon Espina verhalen te vertalen, schrijven en redigeren voor Digicast. Haar voormalige redacteur van de Daily Star voegde zich ook bij het team en samen begonnen de twee een nieuwsbrief.

“Ik denk dat mensen in eerste instantie zeiden dat het niet gaat lukken omdat we heel diverse achtergronden hebben. Maar de omroepmensen doen hun ding. Wij, wij doen ons ding. Daar is dat respect', zei Espina.

Naast de reguliere rapportage voor de website , produceert het achtkoppige team een ​​dagelijks journaal, een wekelijkse lifestyle-show en een dagelijkse nieuwsbrief. Ze zijn constant aan het multitasken, maar het helpt dat ze workaholics zijn die van hun werk houden, zei Espina. Ze hebben berichten ontvangen van leden van de gemeenschap die dankbaar zijn dat Digicast heeft geholpen de leegte te vullen die is achtergelaten door ABS-CBN Bacolod en de Daily Star.

Eind vorig jaar hervatte de Daily Star haar activiteiten. Enkele oud-collega's van Espina keerden terug, maar ze zet zich in voor haar werk bij Digicast. De verslaggevers die de outlet hebben opgericht, waren nog niet klaar om afscheid te nemen van 'het leven' en ze is dankbaar dat ze het ook nog niet heeft hoeven opgeven.

Journalisten, zei Espina, hebben vaak te maken met 'veel arbeidsproblemen'. Maar ze blijven bij de industrie omdat hun werk betekenis heeft.

“We bleven aan het werk, niet vanwege de magere verdiensten, niet vanwege de brute uren. We zijn aan het werk gebleven omdat dit is wat we willen doen. We willen de stem zijn van de stemlozen en de hoop van de hopelozen en één verhaal tegelijk een impact maken in de gemeenschap', zei Espina. “Dat is het leven dat we willen.”

Deze nieuwe journaliste vond isolement, niet haar droombaan

Na een ontslag is David Clinch nog niet klaar met journalistiek