Wat persoonlijk nieuws: deze nieuwe journalist vond isolement, niet haar droombaan

Dynahlee Star Padilla kreeg eindelijk de kans waarop ze had gehoopt. Maar toen kwam er een achtergrond van meerdere spanningen aangewakkerd door de pandemie.

Dynahlee Star Padilla op de eerste dag van haar nieuwe baan. Met dank aan Dynahlee Star Padilla

Dit verhaal maakt deel uit van een serie. Jij kan lees hier andere verhalen uit Some Personal News .

Afgelopen oktober kwamen drie van Dynahlee Star Padilla's oude vrienden uit New York City om haar te bezoeken in Virginia. Ze hadden een leuk Halloween-weekend gepland om samen tijd door te brengen en bij te praten. Padilla, een nieuwe transplantatie naar Virginia, was opgewonden om haar vrienden te zien.

Ze keken naar de survivalthriller 'Crawl' en genoten van candy corn, Sour Patch Kids en pompoenscones. Ze verkleedden zich. Ze bezochten een boerderij. En, zoals goede vrienden doen, haalden ze hun leven en ontluikende carrières en dromen in.

Tegen het einde van het weekend wezen Padilla's vrienden op het voor de hand liggende: ze klonk erg ongelukkig in haar nieuwe baan. Het was haar eerste fulltime baan in de journalistiek, een vakgebied waar ze al gecharmeerd van was sinds ze ongeveer 7 jaar oud was, terwijl ze PIX11 News met haar ouders keek.

'Ik realiseerde me 'Ja, dat is niet goed'', herinnert Padilla, nu 24, zich waarschijnlijk. 'Ze zijn het waarschijnlijk zat om mij hierover te horen praten, en ik moet er echt iets aan doen.'

***

Afgelopen lente – slechts enkele maanden nadat de pandemie van het coronavirus zich door de VS begon te verspreiden – werd Padilla’s verloofde toegelaten tot een federale politieacademie. Het paar liet alles wat ze wisten achter en verhuisde naar Alexandria, Virginia.

Padilla was meer dan ooit vastbesloten om een ​​fulltime journalistenbaan te vinden sinds ze in mei 2019 afstudeerde met een journalistiek diploma aan de State University van New York in New Paltz. Thuisgekomen zei de inwoner van South Bronx dat ze bij het zoeken naar werk alleen afwijzing na afwijzing vond, en belandde in een freelance schrijf-/marketingfunctie in een gemeenschapsziekenhuis in Brooklyn.

In Virginia vond ze een bericht over een functie als redacteur bij Divers: problemen in het hoger onderwijs , een op Fairfax gebaseerd tweewekelijks nieuwsmagazine gewijd aan diversiteitskwesties in het hoger onderwijs, en een communicatiemedewerker bij GoFundMe. Het aanbod van Diverse kwam eerst en Padilla zei dat haar werd gevraagd of ze geïnteresseerd zou zijn in een andere rol die ook openging: assistent-editor. Een opgewonden Padilla accepteerde het.

'Ik kon echt niet geloven dat ik na al die tijd een fulltime baan in de journalistiek kreeg in een andere staat - zelfs niet in mijn geboorteplaats', zei ze. “Dat was, nogmaals, aangenaam verrassend en ook een zegen gezien het feit dat we in een pandemie zaten en ik kansen kon grijpen en toch journalistiek kon vinden, zelfs na, in sommige gevallen, alle ‘problemen’.”

Medio september 2020 begon ze met haar nieuwe baan. Padilla kreeg een werklaptop en andere apparatuur om thuis te werken omdat de pandemie haar tijdschrift op afstand had gedwongen. Padilla zei lange tijd op Zoom dat haar nieuwe baas haar de achterkant van de website van het tijdschrift leerde, hoe ze in hun stijl moest schrijven en meer.

'Ik denk dat het gewoon een overdaad aan informatie was voor mijn eerste dag, en daarom voelde ik me overweldigd', zei ze.

In de komende weken zei Padilla dat ze steeds meer gestrest raakte. Ze begon problemen te krijgen met slapen. Ze was alleen in haar appartement omdat haar verloofde naar Georgië moest vertrekken om drie maanden te trainen. Haar geest was ook in New York, denkend aan haar ouders die COVID-19 hadden opgelopen. Ze voelde zich geïsoleerd in een onbekende staat, zonder familie of vrienden, en in een baan die – zoals miljoenen in het hele land – gedwongen werd afstand te nemen vanwege de pandemie.

'Vrijwel elke keer dat ik in een verhaal ging, maakte het me meer gestrest en overstuur dan opgewonden om het te doen,' zei ze. 'Ik zei: 'Dit kan niet kloppen.''

Voor Thanksgiving verzamelde Padilla de moed om haar baas te bellen en hem te vertellen dat ze het bedrijf ging verlaten. Ze bedankte hem voor de kans en deelde wat ze de afgelopen maand had meegemaakt, die werd verergerd door de pandemie. Padilla gaf haar geen opzegtermijn van twee weken, waarvan ze zei dat ze zich er vreselijk over voelde. Maar na het telefoontje zei ze dat ze een golf van opluchting voelde.

***

Als student aan de State University van New York in New Paltz klom Padilla hogerop en werd stationmanager bij het door studenten gerunde tv-station WNPC-TV. Ze droomde er eerst van om een ​​omroepreporter te worden, en richtte zich later op een toekomst in de verslaggeving van functies.

'Ik had het hele idee dat mijn eerste baan in de journalistiek degene zou zijn die me zou blijven opbouwen', zei ze. 'En dat was het niet.'

Als de pandemie er niet was geweest, denkt Padilla dat haar ervaring anders zou zijn geweest. Ze zag zichzelf voor zich in een redactiekamer, kloppend op de deuren van collega's om verhaalideeën te bespreken en contacten voor bronnen te delen.

In de maanden sinds Padilla haar functie als assistent-redacteur had verlaten, kreeg ze een andere baan waar ze putte uit de rapportagevaardigheden die ze op de universiteit had geleerd. Ze werkt nu bij de Nationaal immigratieforum , een belangenbehartigingsgroep voor immigranten gevestigd in Washington, D.C. Als communicatiemedewerker helpt ze bij het opstellen van Noorani's Notes, de dagelijkse immigratienieuwsbrief van de organisatie.

Padilla zei dat ze een journalist in hart en nieren blijft omdat ze nog steeds artikelen schrijft en mensen vragen stelt. Deze nieuwe rol verandert niets aan het feit dat ze journalistiek studeerde, voegde ze eraan toe.

'Ik ben dankbaar dat ik in de communicatie zit, want ik kan nog steeds journalist zijn zonder de titel te hebben. Ik doe nog steeds echt impactvol werk. Ik vertel nog steeds de verhalen van mensen. Ik ontmoet de verslaggevers op het gebied van immigratie, 'zei Padilla. “Het is eigenlijk heel goed geweest om te weten dat journalist zijn niet alles is voor mij in mijn carrière. Ik kan altijd teruggaan als ik dat echt zou willen.”

Na een ontslag is David Clinch nog niet klaar met journalistiek

Haar krant ging dicht. Ze bleef verslag doen.