Deze journalist heeft een systeem gemaakt om ervoor te zorgen dat meer vrouwelijke experts in de lucht komen

BBC-anker Ros Atkins vroeg zich af waarom zijn organisatie zulke hoge eisen stelde aan productie, nauwkeurigheid en politiek evenwicht, maar geen opgelegde norm had voor het aantal vrouwen dat in BBC-programma's verscheen.

In 2017 was volgens zijn eigen programma slechts 39 procent van de gasten en experts vrouw. Maar vandaag hebben 346 BBC-contentteams online, op tv en op de radio - met 3.000 BBC-medewerkers - zich ertoe verbonden zeker te zijn dat de helft van alle bijdragers vrouwen zijn.

Anderhalf jaar later leverde elk programma dat zich inzet voor het verhogen van het percentage vrouwen dat optreedt als commentatoren, analisten en experts meetbare resultaten op. De beweging die Atkins begon, heeft zich verspreid van zijn programma over de nieuwsafdeling naar documentaires, kinder- en wetenschapsprogramma's en muziekshows.

En het gebeurde zonder dat een baas erom vroeg, zonder dat diversiteitsconsulenten het aanraadden of zonder een opstand van het publiek.

In plaats daarvan begon het met een roadtrip en een vleugje verontwaardiging.

Moe van 'een constante staat van proberen'

Een paar jaar geleden, toen hij van Londen naar het huis van zijn ouders in Cornwall reed, luisterde Atkins naar een BBC-radioprogramma.

'Het was een programma van een uur en ik bleef maar denken dat er ergens een vrouw in de show zou zijn. Die was er niet', vertelde Atkins in een telefonisch interview aan Poynter. 'Op een bepaald niveau tolereerden we dit. Ik vroeg: 'Waarom zijn we daar niet gevoeliger voor?''

Zijn eigen gevoeligheid voor genderkwesties begon als een tiener.

'Vanaf mijn elfde was ik geobsedeerd door het nieuws en ik vertelde mijn leraren dat ik journalist zou worden', zei hij. Maar de BBC die hij opgroeide, werd gedomineerd door mannelijke presentatoren en gasten. Het was - en is in een groot deel van de mediawereld van vandaag de dag nog steeds - de norm. Het was de moeder van Atkins die suggereerde dat mannelijke dominantie niet de norm hoefde te zijn.

Toen hij 16 was, gaf ze hem een ​​boek dat vorm gaf aan hoe hij over de wereld om hem heen dacht: ' De schoonheidsmythe ' van Naomi Wolf — destijds een feministisch boek.

'Mijn moeder was een feministe.'

Haar invloed vormde zijn keuze voor universiteitsmajors, waaronder de studie van genderkwesties. In 2014 deed hij verslag van de documentaire 'Alles wat in de weg staat' dat vertelde het verhaal van het leven van vier tienermeisjes Jordan, Lesotho, IJsland en het Verenigd Koninkrijk. In de documentaire lijkt Atkins zijn twee dochters naar school te brengen, waarbij hij uitlegt dat het doel van de documentaire is om erachter te komen waarom gender zo'n invloed op ons leven heeft.

Hij zei dat zijn dochters 'dat scherp voor me hebben gemaakt'. Hij zei dat hij wilde weten waarom zijn dochters 'misschien niet dezelfde kans hebben als een jongen'.

Atkins verankert het BBC-tv-programma 'Outside Source', een van de meest populaire in de BBC News-divisie. In het begin van zijn carrière, zei hij, sprak hij met bazen over zijn zorgen dat zo weinig vrouwen als experts of bijdragers in BBC-shows verschenen. Het probleem is geen verrassing aan onderzoekers die jarenlang hebben gedocumenteerd de onbalans van mannen en vrouwen die op BBC-eigendommen verschijnen. Onderzoeker en professor aan de Universiteit van Londen Lis Howell gevonden dat in Britse media: 'De algemene verhouding voor experts blijft rond de drie mannen op elke vrouw. Mannelijke verslaggevers en presentatoren overtreffen beide vrouwen met twee tegen één.' Eigenlijk, Professor Howell vond, de BBC ging achteruit in het opnemen van vrouwen in sommige programma's. Professor Howell zei in 2015: 'Omroepen bedoelen het altijd goed, maar er is iets met de aard van nieuwsuitzendingen, wat betekent dat deskundige vrouwen gewoon niet hun deel van de ether krijgen en we proberen erachter te komen waarom.'

Atkins zei dat die jaren van studies en kritiek de dingen niet snel genoeg leken te veranderen: 'Er was een verhaal dat we aanzienlijke vooruitgang hadden geboekt bij het opnemen van vrouwen in onze programma's. Op een fundamenteel dagelijks niveau dacht ik dat we niet zoveel vooruitgang hadden geboekt als we konden.'

'We waren constant aan het proberen.'

Atkins maakte in 2016 een reis naar Silicon Valley en was gefascineerd door hoe techbedrijven constant data verzamelen.

'Data was alomtegenwoordig in de manier waarop ze werken', zei hij.

Hij zei dat hij zich voorstelde wat er zou gebeuren als hij gegevens zou kunnen verzamelen over het aantal vrouwen in zijn programma. En, zoals hij in Silicon Valley zag, konden die gegevens dagelijks met zijn collega's worden gedeeld. Ross en zijn producers, Jonathan Yerushalmy en Rebecca Bailey, besloten dat ze 50/50 zouden filmen. Hun doel: om de helft van alle showbijdragers vrouwen te laten zijn. De gegevens zouden de waarheid vertellen die het populaire verhaal niet deed.

'Als we het doel niet raken, voelen we het', zei hij.

Potentiële pushback

Atkins zei dat hij een aantal redenen verwachtte waarom collega's niet van dagelijkse tabellen zouden houden van wie in programma's verscheen.

• Tijd: 'Ik dacht dat als we mensen zouden vragen om drie of vier dingen te meten, ze zouden zeggen dat we geen tijd hebben. Ik dacht dat als we om de wereld zouden vragen, we niets zouden krijgen. Dus begonnen we één ding te tellen - genderdiversiteit - iets dat elke dag een minuut of twee zou duren, niet meer.
• Quotumjournalistiek: Atkins verwachtte dat zijn collega's zich zouden verzetten tegen een mandaat dat zou kunnen beperken wie geïnterviewde gastheren zouden zijn. 'We hebben één duidelijke regel opgesteld: de beste gast gaat altijd in de lucht. Dit zou geen journalistiek zijn, het zou een poging zijn om onze contacten te verbeteren en onderwerpen te identificeren waar we bijna altijd met mannen spraken en enkele briljante vrouwen als alternatief te vinden.'
• Forceer het niet: Journalisten verzetten zich tegen de gedwongen naleving van mandaten van bovenaf. Atkins zei: 'Als management, diversiteitsleiders of HR-mensen met journalisten gaan praten, beginnen de journalisten terug te dringen en zeggen: 'Je begrijpt onze ervaring niet, je begrijpt niet onder welke druk we dagelijks staan.' … We hebben het vrijwillig gemaakt.' Geen andere programma's had om deel te nemen, zei hij, maar binnen een paar jaar meer dan 80 programma's deed.

De resultaten
In januari 2017 was 39 procent van de BBC's 'Buiten Bron' ' bijdragers waren vrouwen.

In februari steeg dat aantal naar 44 procent.

In maart was dat nog 47 procent.

In april was 51 procent van de bijdragers van 'Outside Source' vrouw. In slechts vier maanden, simpelweg door de telling bij te houden en zichzelf verantwoordelijk te houden, bereikte het programma zijn doel.

Achttien maanden later, zei hij, is 51 procent van de experts en gasten van zijn programma vrouwen.

'Ik was er zeker van dat als teams zouden meten wie er in elk van hun programma's zat en de resultaten onmiddellijk na uitzending met elkaar zouden delen, het effect krachtig zou zijn', zei hij.

Atkins zegt dat het bijhouden van de score de sleutel is tot de verbeteringen.

'Ons hele leven consumeren we nieuws met veel meer mannen dan vrouwen. Dus als je naar een programma keek dat voor 45 procent uit vrouwen bestond, zei je: 'Wauw, daar waren veel vrouwen', zei hij. 'Op dat moment is het gemakkelijk om een ​​verhaal te vertellen dat we gendergelijkheid hadden, maar de cijfers laten zien dat we een probleem hadden en dat we het hebben opgelost. De cijfers houden je eerlijk.'

En een ander nummer trok ieders aandacht. Het programma van Atkins, dat al hoog aangeschreven stond, groeide nog meer.

'Mijn programma over het VK heeft geweldige kijkcijfers, 20 procent meer dan vier jaar geleden. Ik kan geen causaliteit trekken uit het 50/50-project en waar we nu staan,' zei hij. 'Maar soms is er de nervositeit dat je concessies doet aan het product en je journalistiek.'

Hij zei dat de cijfers laten zien dat de veranderingen die zijn programma heeft aangebracht bij het selecteren van gasten zeker geen kijkers wegstuurden en de programma's waarschijnlijk veel aantrekkelijker maken voor jongere kijkers, die volgens hem veel gevoeliger zijn voor gendergelijkheid.

Hoe hij telde?
Atkins zei dat hij geen nieuwsberichten in zijn maandelijkse telling had opgenomen omdat het programma geen controle heeft over de politici, ooggetuigen en woordvoerders die nieuws maken. Hij telde ook geen BBC-ankers. Hij was meer geïnteresseerd in wat hij en zijn producenten konden controleren: de experts die ze omvatten. Het was een simpele telling aan het einde van elke maand.

'We zouden een maand tellen om rekening te houden met de eb en vloed van verhalen en gasten. Dat was het', zei hij. ''Buiten Bron' is een uur; het duurt een minuut om te meten.'

Coachen van onwillige vrouwelijke experts
Het team van Atkins breidde zijn lijst met contactpersonen uit door eerst de beste experts die vrouwen waren te lokaliseren en vervolgens met die vrouwen samen te werken om hen te helpen zich op hun gemak te voelen voor de camera.

'We zouden vragen: 'Wat zijn de redenen waarom je je misschien niet zo op je gemak voelt?'', zei Ros. 'Het was zelden 'Je gaat me een moeilijke vraag stellen.' Ze waren experts op dit gebied. Het was vaak 'Zijn mijn handen in de juiste positie?' of 'Is deze jas in orde?''

Atkins herinnerde zich dat een 'zeer' senior defensiecommentator die uitstekend is op Twitter en in de krant zei dat ze geen tv maakte omdat ze zich daar ongemakkelijk bij voelde. Atkins zei dat hij haar had uitgenodigd om naar de tv-studio te komen om naast hem te gaan staan ​​terwijl hij repeteerde. Ze stond 45 minuten naast hem op de set voordat ze de lucht in ging.

'Ze was briljant,' zei Atkins. 'Wat we proberen te doen is mensen comfortabel genoeg te maken om toe te geven dat ze zich misschien ergens zorgen over maken. Als je dat binnen twee of drie ervaringen doet, zijn ze net zo thuis als mensen die het al heel lang doen.'

Het idee verspreidt zich
Tegen het einde van 2017 hielden meer BBC-programma's de telling bij, net als het programma van Atkins. De BBC duwde het 50/50-doel ook naar internationale shows op de BBC World Service, waaronder BBC Persian, BBC Russian en BBC Hindi. Binnen twee maanden, zei Atkins, heeft elk programma dat is gemeten vooruitgang geboekt in de richting van het doel.

En de inhoud verschijnt op de website van de show. Online producenten volgen genderdiversiteit in bylines, bronnen en, belangrijker nog, foto's. Op woensdag waren van de 15 afbeeldingen op de voorpagina van 'Outside Source' 11 vrouwen op de foto te zien.

De woensdag-webpagina van Outside Source overschrijdt het 50:50-doel om vrouwen op te nemen.

Het gaat over de journalistiek
Kathleen Culver, assistent-professor en directeur voor journalistieke ethiek aan de Universiteit van Wisconsin, vertelde Poynter dat wat de BBC bereikt gevolgen heeft voor het verbeteren van de journalistiek.

'Journalistiek draait om de mensen die we proberen te dienen', zei ze. 'Onze berichtgeving zou representatief moeten zijn voor die mensen. Wanneer onze verhalen meer mannen bevatten dan we in onze gemeenschappen zien, is die representatie niet in orde. Door representaties meer op één lijn te brengen, kunnen we allemaal onze gemeenschappen zien voor wat ze zijn. De journalistiek is beter omdat er meer stemmen worden gehoord.'

Atkins is het daarmee eens.

'Als je elke dag naar je werk komt en je reden om te werken is om de wereld eerlijk te rapporteren en te analyseren, als je door de mannelijke blik kijkt, ga je maar één versie van de wereld zien.'

Culver zei dat nieuwsorganisaties allerlei excuses verzinnen om hun programma's door mannen te laten domineren.

'Een daarvan is zeker vooringenomenheid, het idee dat mannen meer gezaghebbende, beter gesproken, 'echte' experts zijn', zei Culver. 'Daar moeten we aan werken. Maar er is meer nuance. Ik ben op dit moment aan het onderzoeken waarom verpleegkundigen - een door vrouwen gedomineerd veld - zo dramatisch ondervertegenwoordigd zijn in de gezondheidszorgjournalistiek. Eén onderzoek plaatste verpleegkundigen op slechts 2 procent van de bronnen in deze verhalen. Maar als je iemand vraagt ​​met wie ze vertrouwen en tijd doorbrengen bij het krijgen van zorg, zijn het verpleegkundigen.'

Het Global Media Monitoring Project houdt al jaren de score bij. Gedurende 20 jaar, van 1995 tot 2015, vond er weinig verandering plaats in de manier waarop vrouwen wereldwijd in de media worden geportretteerd. GMMP meldt: 'Slechts 24 procent van de nieuwsonderwerpen - de mensen die worden geïnterviewd of over wie het nieuws gaat - is vrouw. De standpunten van vrouwen worden zelden gehoord in de onderwerpen die de nieuwsagenda domineren; zelfs in verhalen die vrouwen diep raken, zoals gendergerelateerd geweld, is het de mannelijke stem die de overhand heeft.'

GMMP meldt ook:

• Als vrouwen het nieuws halen, is dat in de eerste plaats als 'sterren' of 'gewone mensen', niet als gezagsdragers.
• Als nieuwsmakers zijn vrouwen ondervertegenwoordigd in professionele categorieën. Als autoriteiten en experts komen vrouwen nauwelijks voor in nieuwsberichten.
• Hoewel de studie een paar uitstekende voorbeelden heeft gevonden van voorbeeldige genderevenwichtige en gendergevoelige journalistiek, toont het een algeheel schrijnend tekort aan in de nieuwsmedia wereldwijd, waarbij de helft van de wereldbevolking nauwelijks aanwezig is.

Culver zei dat een van de sleutels tot het vergroten van de aanwezigheid van vrouwen in de media is om vrouwen ervan te overtuigen dat het de moeite waard is om gezien en gehoord te worden.

'We hebben journalisten nodig die de expertise van vrouwen evenzeer respecteren als mannen. Maar we hebben ook vrouwen nodig die inzien dat het belangrijk is om met journalisten te werken en hun expertise te delen', zegt Culver.

Atkins zei dat de reden om te tellen helemaal niet is om een ​​morele positie te creëren of een zorgzaam publiek gezicht te trekken.

'Toen ik eraan begon, was ik geobsedeerd door wat we het publiek gaven', zei hij. Wat er het meest toe deed, is niet hoe hard de BBC probeerde gendergelijkheid te vinden in wat het uitzond, het belangrijkste was wat er daadwerkelijk werd uitgezonden.

Wat als we andere dingen telden?

Culver voegde toe: 'Als mensen worden we het slachtoffer van veel gebrekkig denken. Als we bijvoorbeeld een vrouwelijke bron in ons laatste verhaal hebben gebruikt, kunnen we het slachtoffer worden van recentheidsbias, waarbij we ten onrechte denken dat onze nieuwste bron representatief is voor de algemene berichtgeving. We zouden dus veel meer moeten tellen. Dingen zoals ras, opleidingsniveau, stad-voorstad-landelijk. Onze gemeenschappen zijn divers en we zouden actieve waarnemers moeten zijn van hoe ons personeel, onze bronnen en onze verhalen ook divers kunnen zijn.'

Atkins zei dat andere nieuwsorganisaties in Europa en de Verenigde Staten toetreden als 50/50 partners. In het voorjaar van 2019 zal de BBC jaar-op-jaar vergelijkingen publiceren over hoe programma's de vrouwelijke vertegenwoordiging hebben vergroot. De BBC heeft ook een diepgaand onderzoek laten uitvoeren om te begrijpen of luisteraars en kijkers om de kwestie geven en of ze hebben opgemerkt wat Atkins en zijn collega's zijn begonnen.

'Ik voel een enorm gevoel van trots als ik elke dag bij de BBC kom werken', zei hij. 'Maar als de BBC zich wil verantwoorden tegenover de mensen in het VK die het financieren, moeten de programma's die we produceren goed klinken en er goed uitzien.'

Hij zei dat dat niet mogelijk is, tenzij in de programma's vrouwen even prominent aanwezig zijn als mannen.

'Ik voelde dat ik er iets aan wilde doen en ik ben toevallig een anker … ik denk gewoon niet dat er een excuus is dat goed genoeg is voor ons om dit niet correct te doen.'

Aanvullende lectuur:

Een aantal onderzoekers en journalisten hebben zorgvuldig geschreven over gendervooroordelen in de media.

Een paar voorbeelden:

'Ik heb een jaar van mijn rapportage geanalyseerd op gendervooroordelen (opnieuw), 'Adrienne LaFrance, De Atlantische Oceaan'

Wereldwijd Media Monitoring Project (GMMP), een basisproject voor monitoring, onderzoek en belangenbehartiging, heeft verschillende rapporten over de wereldwijde ongelijkheid van vrouwen die in nieuwsberichten worden geciteerd.

Onderzoekers van McGill University en Stony Brook University onderzoeken: waarom vrouwen minder aandacht krijgen dan mannen en of het geslacht van nieuwsprofessionals een significante invloed heeft op hoe mannen en vrouwen worden behandeld in nieuwsberichten. Die studie verzamelde gegevens over 13 grote kranten in de Verenigde Staten tussen 1983 en 2008 en in ongeveer 2.000 Engelstalige kranten en online nieuwswebsites tussen 2004 en 2009. Het vond:

• 40 procent van alle dekking ging naar 1 procent van de namen. Mensen die duizenden vermeldingen ontvingen, waren bijna alleen mannen.
• Mannelijke namen kregen minstens vier keer zoveel aandacht als vrouwelijke namen in de 13 grote Amerikaanse kranten die werden geanalyseerd.