Trump is weg, Biden is hier. Wat gebeurt er nu?

Trump is niet langer president, dus hij heeft technisch gezien geen macht, geen zeggenschap in enig openbaar beleid, geen autoriteit om te regeren. Waarom zouden de media hem behandelen?

Donald Trump, op weg naar zijn huis in Florida op woensdag. (AP Foto/Lynne Sladky)

De enige vraag die ik sinds de verkiezingen veruit meer dan alle andere heb gekregen, is: hoe zullen de media over Donald Trump berichten als hij niet langer president is?

Eigenlijk stelt die vraag eigenlijk deze vraag: Zou moeten de media over Donald Trump nu hij geen president meer is?

Hij is niet langer president, dus technisch gezien heeft hij geen macht, geen zeggenschap in enig openbaar beleid, geen gezag om te regeren. Waarom zouden de media hem behandelen?

Maar het zou naïef zijn om te denken dat hij geen invloed heeft op de Republikeinse partij. En het zou ook onverantwoord zijn om te denken dat hij in de hoofden en harten van miljoenen Amerikanen is verdwenen, zelfs als hij uit het Oval Office is verdwenen.

Maakt dat uit? Moet dat uitmaken?

Mijn collega Kelly McBride schreef over dit onderwerp voor Poynter en NPR, waar ze de public editor is. Ze somt haar basisregels op voor het verslaan van Trump.

Ze omvatten uitleg aan het publiek waarom Trump kan worden geciteerd of gedekt; geen citaten van Trump in koppen; en, in wat ik denk dat het sterkste punt van McBride is, wees op uw hoede voor berichtgeving op initiatief van Trump.

McBride schrijft: “Als journalisten een verhaal over Trump of zijn familie overwegen, bedenk dan wat de aanleiding was voor de gebeurtenissen die berichtgeving lijken te verdienen. Wordt hij afgezet door een procureur-generaal? Leren we meer acties tijdens zijn ambtsperiode? Of zei Trump iets schandaligs? De lat moet bijzonder hoog liggen voor nieuws dat door Trump zelf is geïnitieerd.”

Voorlopig kan Trump alleen zijn eigen nieuws genereren als de media hem behandelen. Dat komt omdat hij nog steeds wordt verbannen door grote sociale media, met name Twitter en Facebook.

Zijn aanstaande afzettingsprocedure in de Senaat zal zijn naam zeker in het nieuws brengen, evenals vergelijkingen van zijn werk en beleid met de nieuwe president. Anders moet hij misschien een hole-in-one maken om zijn naam in de krant te krijgen.

Denk aan de perssecretarissen van het Witte Huis sinds het begin van de regering-Trump.

Er was Sean Spicer, die op de eerste dag een rommelige start maakte, loog over de opkomst bij de inauguratie. (Kellyanne Conway zei dat hij 'alternatieve feiten' gebruikte.) Spicer kwam zo boos de poort uit dat hij werd veranderd in een sketch van 'Saturday Night Live' met Melissa McCarthy op een podium dat mensen tegen het lijf liep.

Dan was er Sarah Sanders, een andere confronterende perssecretaris die steeds minder persconferenties begon te houden. Toen kwam Stephanie Grisham, die niet eens de moeite nam om een ​​officiële briefing van het Witte Huis te houden in haar acht maanden dat ze aan het werk was.

Toen kwam Kayleigh McEnany, misschien wel de meest incompetente perssecretaris van het Witte Huis ooit. Ze besteedde meer tijd aan het kwispelen met een vinger naar de media dan aan haar werk, namelijk het beantwoorden van vragen over het werk, het beleid en de beslissingen van de president.

Dus toen Jen Psaki woensdag haar eerste persconferentie hield als perssecretaris van het Witte Huis van Joe Biden, voelde het als: zoals Brian Stelter van CNN het perfect verwoordde , een 'terugkeer naar normaal.'

Maar laten we allemaal voorzichtig zijn, schrijft Washington Post media columnist Margaret Sullivan .

Sullivan schreef: “De nationale pers – gehavend door vier jaar misbruik door de president en door de incompetentie en onwaarheden van zijn woordvoerders – bevindt zich in een precaire positie. We lopen het risico verleid te worden door een administratie die in veel gevallen nauw aansluit bij onze waarden: multiculturalisme, een geloof in de principes van de liberale democratie en een soort wankel idealisme. (Cue het thema 'West Wing'.)”

Maar, schrijft Sullivan, er zou een terugkeer naar een ander soort normaal kunnen zijn: dat journalisten, in een poging om taaiheid en objectiviteit te tonen, meer confronterend zullen worden. Het is natuurlijk de taak van de media om de machtigen verantwoordelijk te houden, vooral het hoogste ambt in het land.

'Maar', schrijft Sullivan, 'er is een verschil tussen echt de macht ter verantwoording roepen en grootspraak.'

Volgens Sullivan moet de pers zich verzetten tegen valse gelijkwaardigheid. Ze moeten leugens uitroepen. Ze moeten duidelijke taal gebruiken, zoals racisme en blanke suprematie, in plaats van eufemismen.

En ze moeten weerstand bieden aan de terugkeer naar de oude journalistieke normen.

Perssecretaris Jen Psaki van het Witte Huis spreekt donderdag met Dr. Anthony Fauci in de briefingruimte van het Witte Huis. (AP Foto/Alex Brandon)

Nu we het toch over de persconferenties van het Witte Huis hebben, hield nieuwe perssecretaris Jen Psaki donderdag haar tweede persconferentie. Ze gaf het onmiddellijk door aan Dr. Anthony Fauci, die vragen over COVID-19 beantwoordde, en daarna nam ze het weer over om vragen over verschillende onderwerpen te beantwoorden.

Het duurde ongeveer een uur en nogmaals, het was respectvol, professioneel en productief. En hoewel Psaki haar professionaliteit toonde, waren het de opmerkingen van Fauci die enkele van de vermoedens bevestigden die we hadden over zijn openbare optredens in de regering-Trump.

Op één vraag zei hij dat hij het antwoord niet wist en voegde eraan toe: 'Een van de nieuwe dingen in deze regering is dat als je het antwoord niet weet, niet raden.'

En hij nam ook een eerlijk, maar niet zo subtiel schot op Trump: “Het is heel duidelijk dat er dingen waren die we zeiden, of het nu ging om dingen als hydroxychloroquine en andere dingen, die echt ongemakkelijk waren omdat ze niet waren gebaseerd op wetenschappelijke feiten. Ik kan je zeggen dat ik er totaal geen plezier in heb om in een situatie te verkeren waarin ik de president tegenspreek. Dus het was echt iets waarvan je niet het gevoel had dat je echt iets kon zeggen en er zouden geen gevolgen aan verbonden zijn. Het idee dat je hier kunt komen en praten over wat je weet, wat het bewijs (is), wat de wetenschap is en weet dat dat het is - laat de wetenschap spreken - het is enigszins een bevrijdend gevoel.

Joe Biden is amper in functie geweest. Zijn eerste toespraak riep op tot eenheid. Maar het kostte de rechtse media – de gebruikelijke verdachten (Fox News, Rush Limbaugh, Newsmax, OAN) – geen tijd om de president te bashen. Limbaugh gaat nog steeds door over hoe de verkiezingen zijn gemanipuleerd. En de grootste ster van Fox News, Sean Hannity, ging in de aanvalsmodus op dezelfde dag dat Biden president werd.

Zoals Oliver Darcy van CNN opmerkte: , Hannity noemde Biden 'zwak' en 'cognitief worstelend'.

Deze, volgens de Washington Post-columnist Paul Waldman , is niet verwonderlijk. Hij schrijft: 'Elke dag van dit presidentschap zullen mensen in conservatieve media zeggen dat Biden verschrikkelijk is, dat zijn beleidsideeën rampzalig zijn en dat ze ons naar een helse socialistische dystopie stuwen. Dat zal het geval zijn, wat Biden ook doet of niet doet – en de Democraten snappen het eindelijk. Het gaat erom of hun initiatieven worden aangenomen en vervolgens tastbare voordelen opleveren voor mensen.”

In deze afbeelding uit video treedt John Legend op tijdens het evenement 'Celebrating America' op woensdag. (Inaugurele commissie Biden via AP)

Ik kreeg niet de kans om dit in de nieuwsbrief van donderdag te vermelden, maar de inauguratieviering op woensdagavond was sensationeel. Gehost door een nogal koel uitziende Tom Hanks (vergat hij zijn jas?), De viering bevatte verschillende muzikale nummers van locaties zoals het Lincoln Memorial en Washington Monument.

De hoogtepunten waren Bruce Springsteen die “Land of Hopes and Dreams” zong; Bon Jovi, op een pier in Miami, die de Beatles' 'Here Comes the Sun' behandelt; Demi Lovato en anderen die de klassieker 'Lovely Day' van Bill Withers coveren; en John Legend's adembenemende vertolking van een nummer dat populair is gemaakt door Nina Simone, 'Feeling Good'.

Er waren ook verschillende opbeurende nummers: Foo Fighters met 'Times Like These'; Justin Timberlake en Ant Clemons met 'Better Days', Tim McGraw en Tyler Hubbard van Florida Georgia Line met een nieuw nummer genaamd 'Undivided'; en Broadway-sterren zingen 'Seasons of Love' uit de show 'Rent'. De avond werd afgesloten met een spectaculair vuurwerk waarbij Katy Perry (wat nog meer?) 'Firework' zong.

Tussendoor hield Biden een toespraak, net als Kamala Harris – haar eerste als vice-president en waarschijnlijk de beste toespraak van de 90 minuten durende show. Er was ook een segment met voormalige presidenten Bill Clinton, George W. Bush en Barack Obama.

Dit zwaar geproduceerde en virtuele evenement - op die manier gedaan vanwege COVID-19 en veiligheidsproblemen - zorgde voor een veel leukere en snellere show dan je typische inauguratiegala en het zou de standaard moeten zetten voor toekomstige inauguratievieringen.

Twee dagen later zijn velen van ons nog steeds ontroerd door het gepassioneerde en inspirerende gedicht 'The Hill We Climb', voorgelezen door de auteur, Amanda Gorman, bij de inauguratie van Biden.

Anderson Cooper van CNN deed een uitstekend interview met Gorman , die tegen Anderson zei: 'Ik voel me zo dolgelukkig en zo dankbaar en zo nederig. Ik kwam hier om mijn best te doen met het gedicht dat ik kon. En om de steun te zien die uitstroomt? Ik kan het letterlijk niet allemaal in me opnemen, dus ik zal het nog even verwerken.”

Het gedicht was ontroerend en Gorman praat erover, haar werk en de kracht van woorden met Cooper is een genot.

Jennifer Jacobs van Bloomberg genoteerd op Twitter dat het Witte Huis opnieuw abonnementen krijgt op The New York Times en The Washington Post. De voormalige bewoner – dat zou president Trump zijn – zegde in de herfst van 2019 abonnementen op de kranten op.

Maar bundels van zowel de Times als de Post arriveerden donderdag in het Witte Huis – Bidens eerste volledige dag op kantoor.

Een van de eerste dingen die president Biden bij zijn aantreden wil veranderen, is het buitenlands beleid. Maar wat houdt dat precies in? NBC News-chef buitenlandse zaken Andrea Mitchell vraagt ​​kinderen wat ze denken dat het betekent en waarom het belangrijk is dat de Verenigde Staten zich bekommeren om andere landen over de hele wereld.

Het maakt allemaal deel uit van de toewijding van NBC News om kinderen te bereiken met het nieuws. Mitchell's segment op 'NBC Nightly News: Kids Edition' uitgezonden op zaterdagochtend op NBC. (De meeste NBC-stations zenden het uit om 8.30 uur Eastern, maar controleer de lokale lijsten.)

In een e-mail vertelde Mitchell me: 'Ik ben dol op de 'Nightly News: Kids Edition' en was zo opgewonden om met deze vijfde en zesde klassers te praten over mijn passie, buitenlands beleid. Ze hadden echt tijd besteed aan het nadenken over het belang om vrienden te maken met andere landen, geen ruzie te maken en kinderen te helpen in armere plaatsen die onze hulp nodig hebben. Het leek me precies wat we hopen dat onze regering zou willen doen.”

De vakbondsmedewerkers van de New Yorker hadden donderdag een eendaagse staking. Katie Robertson van de New York Times meldt: dat 'meer dan 100 werknemers vertegenwoordigd door The New Yorker Union, waaronder factcheckers, webproducenten en enkele andere redactiemedewerkers, besloten tot een daglange staking nadat recente onderhandelingsrondes met het management waren mislukt', zei Natalie Meade, de vakbondsvoorzitter.

Robertson meldt dat loon het probleem is. De vakbond wil het minimumsalaris verhogen naar $ 65.000 en dat aantal is niet overeengekomen in de laatste onderhandelingsronde. Meade vertelde Robertson dat het loonsverhogingsaanbod van The New Yorker 'beledigend' was, en voegde eraan toe: 'Ze weten al dat ze ons te weinig betalen.'

De staking van de vakbond zou naar verwachting 24 uur duren.

Een woordvoerder van New Yorker vertelde Robertson in een verklaring: 'We hopen dat de vakbond, in plaats van toevlucht te nemen tot acties als deze, te goeder trouw zal onderhandelen en een tegenvoorstel zal doen, zoals gebruikelijk is bij onderhandelingen. Zo kunnen we productief samenwerken om zo snel mogelijk tot een definitief contract te komen.”

Ik wilde u wijzen op werk van enkele van mijn Poynter-collega's die u zeker eens moet bekijken.

• Kristen Hare praat met verschillende verslaggevers met zeer persoonlijke verhalen voor 'How Journalists in D.C. Made a National Story Local.'
• Woordmeester Roy Peter Clark met 'Wat we kunnen leren van de taal van de inauguratie van president Biden.'
• Amaris Castillo met 'Terwijl Trump DC verlaat, bereidt The Palm Beach Post zich voor om de dekking op te voeren.'
• Doris Truong met “Inauguration Day Front Pages had een kans om terrein te breken. De meesten niet.'

Over Poynter gesproken, het International Fact-Checking Network van het Poynter Institute is genomineerd voor de Nobelprijs voor de Vrede. De aankondiging werd gedaan door de Noorse wetgever van de Venstre-partij en voormalig minister van Cultuur en Onderwijs Trine Skei Grande.

IFCN-directeur Baybars Örsek schreef: ,,Hoewel we erkennen dat deze nominatie nog lang niet op de shortlist staat voor deze ongeëvenaarde prijs, zien we het als een belangrijke validatie van het werk van factcheckers wereldwijd. Simpel gezegd: feiten zijn belangrijk en fact-checking kan levens redden.”

CNN was de grote tv-winnaar voor de inauguratieverslaggeving. CNN telde tussen 11.00 en 16.00 uur gemiddeld 7,73 miljoen kijkers. Oosters. CNN werd gevolgd door ABC (5,37 miljoen), MSNBC (5,32 miljoen), NBC (4,71 miljoen), CBS (4,13 miljoen) en Fox News (2,66 miljoen).

Men kan niet anders dan de niet-verrassende cijfers van Fox News voor de inauguratie opmerken. Mediaschrijver Michael M. Grynbaum van de New York Times merkte op dat het aantal kijkers op Fox News voor de inauguratietoespraak van Biden 77% lager was dan voor de inaugurele rede van Trump in 2017.

• Donie O'Sullivan van CNN praat met een aanhanger van Trump die de QAnon-samenzweringen over de verkiezingen geloofden. Informatief en verontrustend.
• Tim Murphy schrijft voor Mother Jones en profileert Sen. Josh Hawley in 'De stagiar.'
• The Washington Post global opinion editor Karen Attiah met: “De media speelden een rol bij de opkomst van Trump. Het is tijd om onszelf verantwoordelijk te houden.”

Heb je feedback of een tip? E-mail Poynter senior mediaschrijver Tom Jones op e-mail.

• Covid-19 behandelen met Al Tompkins (dagelijkse briefing). — Poynter
• Power Up Leadership in Tough Times (Winter 2021) (Seminar) — Solliciteer vandaag nog! Deadline: 18 januari
• Schrijf je hart uit: The Craft of the Personal Essay (seminar) - 25 januari - februari. 19
• Tijd voor een nieuwe baan ? Je toekomstige werkgever zoekt je op The Media Job Board — Powered by Poynter en Editor & Publisher. Zoek nu

Het Poynter Report is onze dagelijkse medianieuwsbrief. Meld je hier aan om het van maandag tot en met vrijdag in je inbox te krijgen.

Volg ons op Twitter en verder Facebook .