Toen in 2013 twee kleine meisjes werden ontvoerd, ontsnapte er slechts één: wat is er met Kathlynn Shepard gebeurd?

Menselijk belang

Het is vreemd hoe een verhaal niet alleen de betrokken mensen kan veranderen, maar ook de plek waar ze wonen. Dit geldt vooral wanneer een tragedie een klein stadje treft, want hoe banaal het ook klinkt, iedereen kent elkaar. Het is onvermijdelijk dat mensen in een hechte gemeenschap elkaars zaken doen. Dat betekent ook dat als iemand hulp nodig heeft, hij/zij zich altijd zal scharen.

Artikel gaat verder onder advertentie

In mei 2013 werd de stad Dayton, Iowa, getroffen door een verwoesting die zo hevig was dat ze nog steeds niet hersteld zijn. Met een bevolking die nooit de 800 heeft bereikt, is het gemakkelijk te begrijpen waarom de ontvoering van twee kleine meisjes iedereen tot in het hart zou doen schudden. Gelukkig kon een van de kinderen ontsnappen, maar de ander had minder geluk. Wat is er gebeurd met Kathleen Shepard ? Dit is wat we weten.

Artikel gaat verder onder advertentie

Wat is er met Kathlynn Shepard gebeurd?

Kathlynn Shepard en Dezi Hughes groeiden tegenover elkaar op. Ondanks het feit dat Shepard drie jaar ouder was – 15 tot Hughes 12 – waren ze beste vrienden. Ze liepen vaak samen van en naar hun schoolbushalte, wat ze op 20 mei 2013 deden, volgens de Des Moines-register . De bus had de meisjes net afgezet toen ze merkten dat een rode pick-up hen volgde.

Een man stopte en vroeg Shepard en Hughes of ze zijn gazon wilden maaien als hij ze betaalde. Ze zeiden aanvankelijk dat ze toestemming aan hun ouders moesten vragen, dus de man zei dat hij hen eerst een lift naar huis zou geven. Het gedetailleerde verslag van hun ontvoering werd verstrekt door Hughes, die kon ontsnappen. Volgens haar werden zij en Shepard naar een varkensopsluiting op een afgelegen boerderij gebracht.

Artikel gaat verder onder advertentie

De meisjes hadden allebei een ritssluiting en werden gedwongen met hun gezicht naar beneden in de modder te gaan liggen. De man beloofde dat hij ze zou laten gaan als ze meewerkten, maar hij pakte Shepard snel vast en sleepte haar weg. Haar laatste woorden tegen Hughes waren: 'We hebben dit niet verdiend.' Terwijl ze naar het doodsbange geschreeuw van haar beste vriendin luisterde, kon Hughes erheen rennen en belandde op een boerderij in de buurt. Ze belde haar ouders, maar tegen de tijd dat de politie terug kon keren naar de varkensboerderij, was de man verdwenen en was Shepard nergens te bekennen.

Artikel gaat verder onder advertentie

De man heette Michael Klunder en hij had een gewelddadige geschiedenis.

Michael Klunder is de man die verantwoordelijk is voor de ontvoering van beide meisjes en de dood van Shepard. Het is onduidelijk hoe de politie hem als verdachte heeft aangemerkt, maar zijn lichaam werd dezelfde dag van de ontvoering gevonden, een paar kilometer van de plek waar hij de meisjes vasthield. Hij had zelfmoord gepleegd, wat een onbevredigende conclusie was voor de families Shepard en Hughes. Ondanks deze gang van zaken koesterden ze de hoop dat Shepard nog leefde.

Artikel gaat verder onder advertentie

Volgens de Ottumwa koerier Klunder 'ontvoerde in 1991 een 21-jarige vrouw, die ontsnapte, en later twee 3-jarige meisjes, die levend in een vuilnisbak werden gevonden.' Sheriff Dan Pickett uit Bremer County zei tegen de krant: 'Het is jammer, gezien de geschiedenis van deze man, dat hij door de straten kon lopen.' Klunder was ook een geregistreerde zedendelinquent die in 2011 wegens goed gedrag vervroegd uit de gevangenis was vrijgelaten, zo meldt de politie De San Diego Union-Tribune .

Op 7 juni 2013 werd het lichaam van Shepard gevonden in de Des Moines-rivier ten westen van Boone. In de nasleep begon haar favoriete kleur overal in Dayton op te duiken. Paarse linten werden om de bomen gebonden, paarse gedenktekens verrezen op de gazons en paarse lichten verspreidden zich over de stad. Uiteindelijk hielpen de Shepards teken een wetsontwerp waardoor 'degenen die als minderjarige waren veroordeeld voor een gewelddadig seksueel misdrijf, na hun vrijlating uit de gevangenis naar een civiele opvangeenheid voor seksueel gewelddadige roofdieren konden worden gestuurd.'

Sindsdien zijn ze grotendeels uit de schijnwerpers gebleven. Hopelijk hebben ze troost gevonden in de gemeenschap die er voor hen was toen ze die het meest nodig hadden.