Wat 'Earthrise' betekende voor wetenschappers, journalisten, kunstenaars - en een rusteloze tiener zoals ik

Deze beroemde foto van 24 december 1968, later 'Earthrise' genoemd, toont de aarde achter het oppervlak van de maan tijdens de Apollo 8-missie. (William Anders/NASA via AP, Bestand)

Voor mij is 'Earthrise' het icoon van verkenning, een symbool van nieuwsgierigheid en grenzeloze avonturen van onze soort, die verder gaan dan onze dagelijkse fysieke behoeften.

Het viel me voor het eerst op ongeveer 25 jaar nadat het in 1968 werd gefotografeerd door Apollo 8-astronauten. Ik was een rusteloze tiener die geobsedeerd was door sciencefiction en sterrenkijken. Ik zag het op een groot scherm geprojecteerd op de koepel van een planetarium. Ik kan me nog het lange moment herinneren dat ik stopte met ademen. De marmerblauwe aarde is de schoonheid van het tafereel, maar die kleine horizon van de kale maan is het essentiële element dat dromen voor de toekomst en het gevoel van verkenning doet ontbranden.

National Geographic-fotograaf en wetenschapsjournalist Babak Tafreshi. (Zelfportret)

Het was niet de eerste earthrise-foto boven het maanoppervlak. Het gerobotiseerde ruimtevaartuig Lunar Orbiter 1 legde de eerste in 1966 vast met een lagere resolutie in zwart-wit. Wat nog belangrijker is, vanuit journalistiek oogpunt, werd het niet gefotografeerd door een getuige mens, die zo'n 240.000 mijl van huis door de ruimte dwaalde.

De Apollo 8-astronauten hoefden dit tafereel niet te fotograferen, en ze anticipeerden er ook niet op - ze waren gefocust op de uiterst uitdagende missie. Maar op dat moment voelden ze hoe belangrijk het was om het op te nemen.

Als je je huis ziet vanaf de horizon van een andere wereld, begrijp je echt dat de mensheid eindelijk zijn wieg heeft verlaten om andere werelden te verkennen.

Daarom heeft dit beeld velen van ons geïnspireerd. Ik begon met nachtelijke hemelfotografie een beetje na die planetariumshow, en mijn passie en carrière zijn nooit gestopt met groeien.

Vanuit het oogpunt van een astrofotograaf is een opmerkelijk aspect van het beeld de grootte van de aarde.

De foto is gemaakt met een 250 mm Zeiss-telelens op een Hasselblad medium formaat camera, vergelijkbaar met het gezichtsveld van een 135 mm lens op een gewone 35 mm camera. Door dezelfde lens lijkt de maansopkomst aan de aardse hemel bijna vier keer kleiner en veel minder dramatisch. De lucht is pikdonker in de belichting uit de hand, op een op maat gemaakte Ektachrome-film met lage snelheid (1/250ste van een seconde op f11). Een langere belichting van een paar seconden zou enkele sterren kunnen onthullen, maar zou de heldere, door de zon verlichte maan en de aarde grotendeels overbelichten.

Vanuit het oogpunt van fotojournalistiek is een interessant aspect van de afbeelding hoe de wereldwijde publicatie ervan de loop van de ruimtewedloop, die in de jaren vijftig begon, veranderde. De race werd grotendeels gedreven door politieke leiders om een ​​nieuwe supermacht te vestigen. Een enorm budget en publiek zullen zowel Sovjet- als Amerikaanse ruimtewetenschappers ondersteunen om technologieën als nooit tevoren te bevorderen. De Sovjet-Spoetnik-satelliet lanceerde het ruimtetijdperk in 1957. De Verenigde Staten bleven op de tweede plaats, totdat Apollo 8 de baan om de maan bereikte en alle drie de foto's van de aardstijging van invloed bleken op het veranderen van de koers.

Zeven maanden later, in juli 1969, landde Apollo 11 op de maan. Na de Apollo-programma's vervaagde de bemande ruimtewedloop en efficiënte robotverkenning van het zonnestelsel tegen veel lagere kosten werd de belangrijkste focus van steeds toenemende internationale samenwerkingen.

Het wereldwijde bereik van 'Earthrise' werd ook waargenomen door milieuactivisten: de blik op onze verenigde planeet van een afstand, die het unieke maar kwetsbare ruimteschip laat zien dat we allemaal delen.

Dit is een opmerkelijk voorbeeld van fotografie voor verandering. Sommigen beschouwen het als het begin van de wereldwijde milieubeweging.

Vanuit een kunstperspectief is 'Earthrise' een van de vele iconische foto's waarbij de maan is betrokken. De blijvende invloed van de hemelse buur van de aarde is alom duidelijk in kunst en overspant culturen over de hele wereld. 'Maanopkomst boven Hernandez' (1941) en 'De maan en de halve koepel' (1960) door Ansel Adams zijn twee andere voorbeelden. 'The Pond - Moonlight' (1904) door Edward Steichen is een van de vroegste kleurenafbeeldingen waarin de maan is opgenomen.

Het is ook een van de duurste afbeeldingen die ooit zijn verkocht - in een kunstveiling, voor ongeveer $ 3 miljoen.

Babak Tafreshi is een National Geographic-fotograaf die gespecialiseerd is in astronomie en ruimtevaart, de oprichter van het programma The World at Night (TWAN) en een wetenschapsjournalist. Zijn beelden versmelten kunst, cultuur en wetenschap door aarde en lucht te overbruggen.

Lees hier de rest van onze Apollo 11 maanlandingsverslagen