Voorspelling van een expert - Canada zal tegen 2025 weinig of geen gedrukte kranten hebben

Ken Goldstein , een vooraanstaand mediabedrijfsanalist in Canada, heeft zojuist een grimmige voorspelling gepubliceerd voor oude nieuwszenders ten noorden van de grens: 'In 2025 zullen er waarschijnlijk weinig of geen gedrukte dagbladen zijn.'

Voor de goede orde, voegt Goldstein eraan toe, 'misschien zijn er geen lokale zenders in Canada' over 10 jaar.

Terwijl hij constateert dat er minder advertenties zijn, met name geclassificeerd, baseert Goldstein zijn sombere kijk op trends in de oplage van kranten (zie grafiek). De dagelijkse betaalde oplage als percentage van de Canadese huishoudens, schrijft hij, is gedaald van iets minder dan 50 procent in 1995 tot 20 procent in 2014.

Als die dalingen zich voortzetten, zal de oplage in 2025 slechts 5 tot 10 procent van de huishoudens bedragen, te weinig, zegt Goldstein, 'om een ​​levensvatbaar printbedrijfsmodel voor de meeste dagbladen van algemeen belang te ondersteunen.'

In zijn paper van 20 augustus voegt hij eraan toe: 'Canada's digitale kloof',

Zo zijn de Canadese dagbladen nu verwikkeld in een tienjarige race tegen de klok en technologie om een ​​online bedrijfsmodel te ontwikkelen waarmee ze hun merken kunnen behouden zonder gedrukte edities, en – nog moeilijker – om te proberen nieuwe soorten economische bundels (of andere vormen van economische arrangementen) die hun online aanwezigheid in staat zullen stellen hun huidige journalistieke reikwijdte te behouden.

Goldstein heeft Canada elders beschreven als een groot land, maar een kleine mediamarkt. Gebrek aan schaal, een opsplitsing van lezers naar taal en een overwicht van nationale kranten over lokale spannen samen om de kranten van het land bijzonder kwetsbaar te maken voor verstoring.

Hoewel de financiën van de Amerikaanse kranten nauwelijks robuust zijn, hebben ze nog steeds een oplage van meer dan 40 miljoen per dag en op zondag, die dagelijks doordringt tot ongeveer een derde van de huishoudens.

Voor televisie. Goldstein ziet dat de lokale omroepsector er niet in slaagt zich aan te passen, aangezien het traditionele over-the-air-model plaatsmaakte voor kabel en nu internetbezorging. In de VS blijven de enorme meevallers in de politieke reclame-inkomsten en de vergoedingen voor doorgifte de lokale zenders financieel zeer succesvol houden. Canada mist die factoren, en Goldstein zegt dat de stations 'een veel minder winstgevende onderneming zijn geworden - en nu (zich bevinden) in een verliesgevende situatie.'

Goldstein houdt ook rekening met de impact op de journalistiek als kranten en lokale uitzendingen vervagen:

Als de twee grootste bronnen van uitgaven voor journalistiek in Canada in 2025 zouden verdwijnen of veel minder zouden worden, wat zal dan hun plaats innemen? Een klein aantal traditionele media kan misschien de overstap maken naar nationale of internationale online nieuws-'merken', maar wat gebeurt er met de lokale journalistiek?

Krijgen we ons nieuws van Apple, Google of Facebook? Waar zullen Apple, Google en Facebook hun nieuws halen zonder de huidige omvang van journalistieke output? En natuurlijk zijn er talloze online-only start-ups, vaak gespecialiseerd in de natuur, maar weinig of geen journalistieke reikwijdte van onze huidige lokale dagbladen of lokale televisie-uitzendingen.

Hij maakt zich ook zorgen dat het onzeker is of nieuwere journalistieke verkooppunten de normen van fact-checking, nadruk en andere goede praktijken zullen omarmen die zijn ingebed in de oude verkooppunten.

Ik ben niet dicht genoeg bij de Canadese scene om te zeggen of Goldsteins visie op doel of alarmerend is. Maar hij analyseert al tientallen jaren de media van dat land, en zowel zijn cijfers als zijn redenering zijn overtuigend.

Ik heb ook gezien dat Canadese kranten gedurfde en urgente spelen in digitaal hebben gedaan, wat suggereert dat ze een meer afgemeten benadering als een verliezend eindspel zien. De Toronto Star heeft een betaalmuur geïmplementeerd en deze in april verwijderd, veelbelovend om te blijven investeren in video en andere digitale verbeteringen .

La Presse, bij Montreal Daily, heeft de afgelopen jaren een enorme gok gedaan in een hoogwaardige tabletversie met toeters en bellen, en leidinggevenden hebben gezegd dat La Presse haar gedrukte editie binnenkort misschien helemaal stopzet.

De gratis pers van Winnipeg lanceerde in april een experiment met microbetalingen, prijzen van afzonderlijke artikelen op 27 cent (21 cent VS).

Goldstein schrijft dat in Canada de overheidsuitgaven zijn gericht op een door de overheid gefinancierde televisiedienst en het bouwen van breedbandtoegang. Misschien wordt het tijd, concludeert hij, dat de ondersteuning van de journalistiek 'ook een hoge prioriteit zou moeten hebben als een parallelle zorg van publiek en privaat beleid.'