Ben Smith, @crushingbort en @blippoblappo praten over plagiaat

Ander

Ik geef een cursus journalistiek ethiek aan de Duke University die zich richt op vertrouwenskwesties. Ik besteed ongeveer de helft van het semester aan het onderzoeken van de voor- en nadelen van anonieme sourcing, de andere helft aan plagiaat en fabricage.

De plagiaat door Benny Johnson bij BuzzFeed heeft niet alleen geleid tot een nieuwe discussieronde over kopiëren en plakken in het digitale tijdperk, het gaat om een ​​anonieme posse — twee bloggers die zichzelf noemen @bippoblappo en @crushingbort . Nadat BuzzFeed Johnson had ontslagen voor 41 gevallen van plagiaat, waren Blippo en Bort op een meedogenloze kruistocht tegen columnist en CNN-presentator Fareed Zakaria.

Op dinsdag spraken BuzzFeed-hoofdredacteur Ben Smith, Blippo en Bort met mijn klas in twee afzonderlijke gesprekken. Smith sprak eerst via Skype; Blippo en Bort kozen voor een Google-chat om hun identiteit te beschermen.

Smit

Smith was openhartig over het ontslag van Johnson en zei dat het duidelijk plagiaat was. 'De woorden van iemand anders presenteren als de jouwe is zo'n fundamentele vorm van oneerlijkheid', zei hij. Hij zei ook dat BuzzFeed meer open had moeten zijn over het verwijderen van oude berichten (een feit ontdekt door Gawker , die zei dat er ongeveer 4.000 waren die van de site van BuzzFeed verdwenen).

'BuzzFeed was, voordat ik begon, meer een inhoudslab ... een soort van het beheren van de hete gesprekken van internet, met behulp van algoritmen om ze te vinden,' zei Smith. Dat resulteerde in 'ton en tonnen dingen die in die tijd waren lijsten met verbroken links en verbroken afbeeldingen en verbroken video's. En we zeiden nogal slordig tegen redacteuren: 'Hé, we hebben al deze oude dingen. Je kunt het niet meer bewerken omdat we ons CMS hebben gewijzigd, het is een enorme inspanning om het te repareren. ... Als er dingen zijn die u belangrijk vindt, bewaren we die. We gaan door en doen al het andere weg, omdat we geen pagina's willen aanbieden met verbroken links.' ”

De fout, zei Smith, was 'in plaats van te denken: 'Zal het niet raar zijn voor lezers wanneer ze een pagina openen en het verdween?', dachten we als 'Oh, dit is een handige manier om met al deze oude dingen', die ongelooflijk ondoorzichtig en niet erg goed doordacht was. Gawker merkte het op en schreef er een goed verhaal over, en dat is goed. Daar ben ik helemaal voor. Zo leer je.”

Smith vertelde de klas dat BuzzFeed bezig was met het schrijven van een ethische handleiding. 'Omdat we zijn gegroeid en nu we 250 redactieleden hebben, is het soms handig om specifieke regels te hebben', zei hij.

Het beleid 'is niet als een reeks heldere regels, omdat ik denk dat die erg misleidend kunnen zijn, en als je duidelijke heldere regels hebt zonder echte principes, vinden mensen manieren om ze te spelen. Maar om een ​​idee te hebben van wat gepast is rond sourcing, om plagiaat heel duidelijk te definiëren, want we hadden een man die dat niet echt leek te begrijpen. Dat soort dingen.'

Toen ik op details aandrong, weigerde hij veel te zeggen over de handleiding en zei: 'we werken er nog aan. We willen het intern wat meer op de spits drijven.”

@blippoblappo's icoon

Na Smith kwam onze Google-chat met de anonieme bloggers, een ongebruikelijke manier om met gastsprekers te praten. Blippo's avatar was een vis die een pil doorslikte; Bort, die Horton Atonto heette, had een avatar van een gemeen uitziende robot. Hier is een licht bewerkt transcript. Ik heb typefouten opgeruimd en een paar reacties opnieuw gerangschikt toen we over elkaar praatten.

Hé Blippo en, uh, Horton? Ik dacht dat we Bort kregen. Man, deze pseudoniemen zetten me op het verkeerde been.

Weg : Excuses!

Bedankt om dit te doen. Hier bij mij vandaag zijn 30 studenten in mijn journalistieke ethiekklas. Zullen we beginnen met jullie - meiden? – ons te vertellen wat u over uzelf kunt en waarom u hier zoveel tijd aan besteedt. Het is duidelijk dat dit veel onderzoek vergt!

Blippo : Ik neem deze. Dus jullie hebben allemaal de BuzzFeed Benny-saga gelezen.

Onze gastspreker van het afgelopen uur was zelfs Ben Smith.

Weg : Oh jongen.

Blippo : Dat is ongelooflijk... Dus we lazen al een tijdje Benny's 'journalistiek'. En op een gegeven moment begon hij een andere uitlaatklep belachelijk te maken voor het 'plagiaat' van een van zijn berichten op H.W. De sokken van Bush. We dachten dat het grappig zou zijn als Benny ooit plagiaat had gepleegd, want - nou, jongen, zou dat geen overmoed zijn als een serieplagiaat mensen opriep tot plagiaat? Dus boven een grote kom Chinese afhaalmaaltijden begon ik zinnen uit zijn artikelen in Google in te voeren, en voila.

Goede journalistieke instincten. Maar je hebt toch gezegd dat je geen journalisten bent?

Weg : Dat zijn we niet, en dat is het grappige ervan. Ze waren direct beschikbaar op Google.

Blippo : Er is geen J-schoolopleiding voor nodig om een ​​artikel te lezen en te weten dat BuzzFeed Benny geen onvoorbereide kennis heeft van de Noord-Koreaanse mobiele telefoonproductie-industrie.

Waarom anoniem blijven?

Weg : We hebben altijd gezegd dat we niet de focus van het verhaal zijn, buiten een human interest.

Nou, je bevestigt tenminste dat je een mens bent.

Blippo : Waar - we zijn in feite geen drugsnemende vis en een robot.

Weg : Ons werk is openbaar en onafhankelijk verifieerbaar. De reactie die we van sommige verslaggevers hebben gezien, is dat bij afwezigheid van onze identiteit, iemands plagiaat op de een of andere manier niet telt of ertoe doet.

Heb je het gevoel dat je jezelf een deel van het verhaal maakt door anoniem te blijven? Een beetje zoals Batman?

Blippo : Precies. Op dit moment is onze anonimiteit een uitdaging voor verslaggevers - als je een prima facie geval van plagiaat hebt, laat je het feit dat het uit de diepten van Twitter komt je ervan weerhouden om het juiste te doen en het uit te roepen?

Weg : Ik denk dat het voor sommige verslaggevers makkelijker is om te vragen wie we zijn dan om op een paar hele grote tenen in de branche te trappen.

De reactie van hoofdredacteur Jacob Weisberg van de Slate Group was bijzonder sterk tegen u. Wat vind je daarvan? (Hij zei hun ' waakzaamheid pesten is puur J. Edgar Hoover ”)

Blippo : Ik heb er een naamplaatje van gemaakt. 'J. Edgar Hoover” gaat over de beste eretitel die je kunt krijgen.

Het punt van Weisberg - tot op zekere hoogte gedeeld door sommigen in onze klas - was dat je te strikt bent in je definitie van plagiaat.

Weg : Weisberg is een voormalige klasgenoot van Zakaria en het lijkt alsof hij er nogal sterke persoonlijke gevoelens over heeft, maar zoals al vroeg door Elon Green werd opgemerkt, was hij ooit erg meedogenloos tegenover plagiaat als het zijn eigen werk betrof.

Blippo : Mmm, nu is dat punt over 'te streng' zijn een belangrijk punt voor ons om aan te pakken. Kijk, ik denk dat als je leest over 'patch schrijven' en andere 'lage' plagiaatkosten, het een beetje het idee verwart waarom plagiaat zo slecht is. Plagiaat is diefstal - het is het harde werk van iemand anders stelen, zelfs als dat harde werk slechts een rapport samenvat. Hoe moeilijk is het om citaten te gebruiken en correct te citeren? Het enige dat we vragen is om een ​​zeer, zeer basisniveau van attributie: 'Hé, ik heb dit feit gelezen in Bloomberg.'

Weg : We werden gewaarschuwd voor enkele citaten die Zakaria in 2012 gaf over zijn eerste schandaal en hij zei dat hij het niet belangrijk vond om citaten te citeren die anderen hadden gekregen omdat het 'de stroom voor de lezer zou onderbreken' en omdat zijn boek dat niet was een ‘academisch werk’. Dat geeft lezers uiteindelijk het idee dat Zakaria het werk hier heeft gedaan, of dat op de een of andere manier krediet geven iets is dat het beste in medische tijdschriften en dergelijke kan worden achtergelaten.

Blippo : Maar als je het nog steeds niet eens bent met al onze voorbeelden - met betrekking tot Zakaria - moet je naar het bredere plaatje kijken - van de tientallen en tientallen voorbeelden, komt het neer op iemand met een serieus patroon van misattributie ? Te weten - dit is geen geval van iemand die te goeder trouw probeert toe te schrijven.

De consensus hier in de klas is dat er zeker enkele gevallen zijn waarin Zakaria dingen woord voor woord opheft. Maar verschillende studenten vroegen of je je zaak kwetste door voorbeelden toe te voegen die niet zo solide zijn.

Blippo : Als ik het opnieuw moest doen, zou ik 3 maanden hebben besteed aan het onderzoeken van al het werk van Zakaria en dan de sterkste voorbeelden in één keer hebben vrijgegeven, naast de minder voor de hand liggende. Maar we zijn geen professionele journalisten – we zijn twee mensen die dit in onze vrije tijd doen. De echte vraag zou niet moeten zijn: 'Waarom hebben deze twee willekeurige Twitter-mensen het niet beter gedaan om Zakaria te controleren.' Het zou moeten zijn: 'Waarom heeft een redacteur nooit EEN van deze voorbeelden opgevangen?'

Weg : Zelfs wij verschilden van mening over welke slam dunks waren en welke zo-zo, maar de voorbeelden die niet zo overtuigend waren als andere, zouden de grootste overtredingen niet moeten verminderen.

Blippo : Precies. En zelfs de 'zo-zo' gevallen hadden een vlag moeten sturen voor redacteuren. Op z'n minst.

Weg : Als Zakaria twee Ferrari's en vijf driewielers zou stelen, zou hij vanwege dat laatste geen makkelijkere aanklacht krijgen.

Blippo : Hahaha leuk.

Oké, goed punt. In hoeverre zijn redacteuren volgens u verantwoordelijk voor het opsporen van fouten en plagiaat?

Blippo : We kunnen niet verwachten dat redacteuren uren en uren bezig zijn met wat we doen met elk artikel dat op hun bureau komt. We weten hoe tijdrovend het is, en gezien de weinige middelen die redacteuren hebben, is het gewoon geen redelijk verzoek. Dus wat we nodig hebben is een journalistiek die de prikkels correct krijgt door sterke collectieve gevolgen voor degenen die WEL plagiaat plegen. Als Zakaria bijvoorbeeld straffeloos kan wegkomen, wat maakt het dan waarschijnlijker dat de volgende Zakaria niet ongepast wordt opgetild? Als redacteuren zichzelf in de toekomst gedoe willen besparen, moeten ze nu strenge normen opleggen aan slechte acteurs.

Weg : Ik denk dat redacteuren inherent enige verantwoordelijkheid hebben als het gaat om het opvangen van fouten, zoals toen FZ de jaarlijkse handel tussen de VS en Mexico verkeerd deed omdat hij een artikel van een jaar oud ophief. Of het bevestigen dat er daadwerkelijk interviews hebben plaatsgevonden met de geciteerde bronnen.

Het lijkt erop dat de verslaggevers die de media verslaan hier niet veel originele berichtgeving over hebben gedaan; ze rekenen op jou. Wat vind je daarvan?

Blippo : Het is frustrerend.

Weg : Ze spelen op veilig.

Blippo : Dit sluit aan bij de eerdere opmerking dat we 'zo-zo'-voorbeelden presenteerden: we zouden Zakaria niet de gootsteen in hoeven gooien als een echte journalist hier de speling oppikt. Dat gezegd hebbende, een tip voor Dylan Byers en de mensen bij Poynter (die het hebben behandeld).

Het bericht van vandaag op de wijzigingen in de Wikipedia-pagina van Zakaria was slimme journalistiek. Maar ik vroeg me af of er genoeg bewijs was om te zeggen dat het 'blijkbaar Zakaria' was.

Blippo : Een paar dingen. Ten eerste, wie anders op aarde, behalve de zoon van een vrouw, zou een spelfout van de naam van hun moeder op een Wikipedia-item corrigeren?

Weg : Dat was echt de doorslag. Fareed Zakaria heeft niet veel verdedigers gehad die hem niet in dienst hadden.

Blippo : Ik denk dat we hier echt hebben geprobeerd ons in te dekken door niet te zeggen 'het was Zakaria.' Maar als je bedenkt hoe weinig verslaggevers dit verhaal agressief behandelen, denk ik dat het een leuk, push-the-envelope-verhaal verdient. Nogmaals, het bewijs is er voor mensen om zichzelf te beoordelen. Het is niet alsof we vertrouwen op bronnen die niet onafhankelijk kunnen worden geverifieerd.

Ja, die was leuk. Een laatste vraag: waar ga je heen vanaf hier? Wat is jouw doel?

Blippo Bort zal hier een antwoord geven. Maar ik zou graag willen weten wat uw klas vindt dat we moeten doen.

Weg : We begonnen dit voor de lol en het werd uiteindelijk veel groter dan we dachten. Een van de grappigere dingen die we hebben opgemerkt, is dat we verschillende keren hebben vermeld dat we andere gevallen hebben gevonden (die) dubieuze toeschrijving zouden kunnen worden genoemd, maar geen enkele verslaggever heeft op meer informatie aangedrongen. We krijgen de indruk dat mensen bang zijn dat hun uitlaatklep de volgende is.

Blippo : Ja, we hebben letterlijk onze andere verhalen geplaagd en niemand heeft contact opgenomen.

Oké, ik zal vragen: welke andere verkooppunten? Welke schrijvers?

Blippo : Ik ben daar tegenaan gelopen. Uh... wacht, wat waren die interessante ideeën uit de klas?

Weg : We zijn op dit moment aan het beslissen of we die informatie wel of niet naar het betreffende verkooppunt zullen sturen. Omdat we benieuwd zijn wat er gebeurt als er geen publiek wordt gebeld.

(Nu reagerend op Blippo's vraag over wat de leerlingen denken dat ze nu moeten doen) Enkele interessante ideeën uit de klas: 1. Ga door als de anonieme groep plagiaat; 2. Schrijf je eigen interpretatie van plagiaat; 3. Verbreed onze slechte media naar crowdsourcing; 4. Uitbreiden naar andere ethische gebieden zoals anon. bronnen.

Weg : Ik hou van die ideeën, vooral het gebruik van anonieme bronnen

Blippo : Ja, de anonieme bronnen zijn echt overtuigend

Bedankt dat je dit hebt gedaan - hoewel je de vraag over andere nieuwsuitzendingen hebt ontweken!

Weg : We willen zeker weten dat (het bewijs) in orde is!

Blippo : We zijn nu echt in de 22e eeuw, hè. En ja, bedankt dat je ons hebt. ... Tweet gerust naar ons, studenten, we zullen grappen maken over uw avi's.

Het is echter moeilijk om een ​​vis te verslaan die een pil eet.

Bill Adair is de ridderprofessor voor de praktijk van journalistiek en openbaar beleid aan de Duke University.