Een omstreden lokale verkiezing bracht een informatiekloof aan het licht. Verslaggevers van de middelbare school stapten op om het te vullen.

Nadat een ex-journalist terug naar zijn geboorteplaats was verhuisd en ontdekte dat de plaatselijke krant was gesloten, creëerde hij zijn eigen krant, voornamelijk met tieners.

Een luchtfoto van Sammamish, Washington. (Shutterstock)

Afgelopen herfst, toen Facebook zich opmaakte om verkeerde informatie met betrekking tot de verkiezingen van 2020 te bestrijden, realiseerden inwoners van Sammamish, Washington, zich dat ze al een probleem hadden.

Ze bevonden zich midden in een controversieel verkiezingsseizoen voor de gemeenteraad, en verkeerde informatie tierde welig op de sociale-mediasite. Sommige gebruikers verspreidden valse geruchten over de standpunten van kandidaten over actuele onderwerpen zoals ontwikkeling, terwijl anderen onder misleidende namen Facebook-groepen maakten onder het mom van neutraliteit.

'Het werd uiteindelijk een Facebook-verkiezing voor desinformatiefestijn, waarbij in feite de partij die de meeste negativiteit en verkeerde informatie op Facebook kan voeden, won', zei Lin Yang, een voormalige journalist die was opgegroeid in Sammamish en later terugkwam.

Het belangrijkste punt was dat de stad geen onafhankelijke nieuwsbron meer had die informatie kon geven over de kandidaten en hun posities. De vorige lokale krant, de Sammamish-recensie, was de publicatie in 2017 stopgezet vanwege financiële problemen.

De sluiting van The Review liet de stad met 65.000 mensen in een nieuwswoestijn achter. Sammamish, gelegen op 30 minuten rijden ten oosten van Seattle, was niet de enige zoals andere nabijgelegen steden hadden ook hun lokale papieren verloren . Zonder een onafhankelijke en betrouwbare informatiebron wendden bewoners zich voor hun nieuws tot Facebook en lokale blogs.

Pamela Stuart, een gemeenteraadslid die die cyclus niet herkiesbaar was, zag hoe mensen leugens verspreidden over kandidaten op sociale media. Ze zag Yang ook posten - niet om te liegen, maar om het record te corrigeren en het gesprek te leiden. Nadat ze erachter kwam dat Yang een voormalig journalist was en in de communicatie werkte, nam ze contact met hem op met het idee om een ​​lokale krant te beginnen.

'Het werd me zo duidelijk dat er een leegte aan informatie is', zei Stuart. 'Ik realiseerde me net dat - goed, slecht of onverschillig voor mij persoonlijk - we een eerlijke, vrije en objectieve berichtgeving nodig hebben over wat er in onze gemeenschap gebeurt om iedereen verantwoordelijk te houden.'

Yang was zich terdege bewust van de problemen waarmee veel lokale kranten te maken hadden. De afgelopen twee decennia was de natie bloedende kranten omdat de inkomsten uit gedrukte advertenties opdroogden. Als hij voor zichzelf zou beginnen, kon hij niet vertrouwen op het traditionele winstmodel dat afhankelijk was van advertentiedollars.

In plaats daarvan besloot Yang om een ​​non-profit, 'gemeenschapsdienst'-model te gebruiken. Iedereen op de krant zou vrijwillig tijd besteden om hun gemeenschap beter op de hoogte te houden. Hoewel de redacteuren volwassenen zouden zijn, wendde Yang zich tot lokale journalistieke programma's op de middelbare school om zijn verslaggevers te vinden.

The Sammamish Independent publiceerde zijn eerste reeks artikelen in juni. Sindsdien heeft het personeel van tieners dezelfde grote problemen aangepakt als hun volwassen tegenhangers bij nationale kranten - de pandemie , de Black Lives Matter-beweging , de verkiezingen - maar met een lokale twist. Ze hebben ook een podcast gelanceerd, de Indy On Air , om hun schriftelijke verslaglegging te vergezellen.

Hun werk, zeggen de verslaggevers, helpt de Sammamish-gemeenschap bij elkaar te brengen.

'We zijn middelbare scholieren en de meesten van ons maken graag een verschil (door) artikelen te schrijven', zegt Kelly Lin, onderwijsverslaggever van de krant en een tweedejaarsstudent op de middelbare school. 'Dat er mensen in onze gemeenschap zijn die dit lezen, het verbaast me dat ik zo'n verschil maak.'

Het podcast-team van de Sammamish Independent houdt wekelijks een virtuele teamvergadering. Julia Gudis (linksboven), Sehrish Daud (rechtsboven), Aditee Elkunchwar (linksonder) en Mehek Sathe (rechtsonder) zijn allemaal middelbare scholieren uit Sammamish, Washington. (Beleefdheid)

Hoewel de meeste Sammamish Independent-reporters voor hun middelbare schoolkranten hadden gewerkt, begon Yang de krant met een spoedcursus journalistiek van vier weken. Elke keer dat er een ander personeelslid bijkomt, heeft hij een verkorte versie voor de nieuwkomer.

'Na twee artikelen, is wat ze inleveren, wat ik dicht genoeg zou vinden om in een lokale krant in de regio te publiceren,' zei Yang. 'De vooruitgang die de kinderen maken is astronomisch en ongelooflijk snel.'

De staf van vijf redacteuren en negen verslaggevers komt tweewekelijks samen om verhaalopdrachten te beslissen. Door de pandemie hebben veel medewerkers elkaar nog nooit persoonlijk ontmoet.

Ondanks dat ze op afstand werkte, zei Indy On Air-presentatrice Julia Gudis dat haar taken bij de krant haar niet alleen dichter bij de andere podcastteamleden, maar ook bij haar stad hebben gebracht. Gudis was een junior op de middelbare school en sloot zich gedeeltelijk aan bij de krant omdat quarantaine en virtuele school haar het gevoel hadden 'losgekoppeld' te zijn. Ze zei dat ze hoopt dat haar werk luisteraars een mogelijkheid zal bieden om met hun gemeenschap in contact te komen.

“Het is heel goed om deze uitlaatklep te hebben, om over onze leden van de gemeenschap te horen en te weten dat we niet de enige zijn. We hebben andere mensen die in deze tijd soortgelijke dingen doormaken', zei Gudis.

Sportverslaggever Maria Langworthy heeft een soortgelijk verhaal, ze trad toe tot de krant omdat ze zich productief voelde om bij te dragen aan haar gemeenschap. Ze is een junior op de middelbare school en zei dat haar favoriete verhalen zich richten op sporten op de middelbare school, omdat ze daardoor in contact kan komen met kinderen van haar leeftijd.

“Ik vind het leuk om in contact te komen met mensen van alle leeftijden, maar ik denk dat jongere lezers voor de krant in het algemeen iets is dat ik wil helpen promoten, omdat ik weet dat veel jonge mensen kranten niet echt gebruiken of lezen, ' zei Langworth.

Naast het bieden van een betrouwbare bron van lokaal nieuws aan de inwoners van Sammamish, zei Yang dat hij jonge mensen hoopt aan te moedigen betere consumenten van het nieuws te worden. Hij heeft zijn verslaggevers geleerd nieuwsverhalen te onderscheiden van opinieartikelen en bronnen kritisch te beoordelen. Af en toe nodigt hij professionele journalisten uit om over hun werk te vertellen.

Sommige voormalige journalisten van de krant zijn journalistiek gaan studeren of schrijven voor hun universiteitskrant. Bedrijfsverslaggever Maddie Afonso, die momenteel solliciteert naar hogescholen, zei dat haar werk bij de Sammamish Independent haar schrijfvaardigheid heeft geholpen en dat ze waarschijnlijk na de middelbare school journalistiek in een of andere vorm zal nastreven.

'Vroeger was ik niet echt betrokken bij het volgen van het nieuws om mij heen', zei Afonso. 'Nu ik degene ben die het helpt produceren, heb ik de waarde gezien die het heeft binnen gemeenschappen.'

Zes maanden na het publiceren van de eerste verhalen van de Sammamish Independent, heeft Yang geen tekenen van stoppen getoond.

De Sammamish Independent heeft al een 501(c)(3)-status aangevraagd bij de IRS, en Yang verwacht dat de krant deze maand de non-profitstatus krijgt. Op dat moment begint de krant om donaties te vragen. Ondertussen werft hij een raad van bestuur aan.

Yang probeert ook nog twee redacteuren te vinden en begint na te denken over de berichtgeving van volgend jaar. In 2021 komt er weer een ronde gemeenteraadsverkiezingen, maar deze keer komt er een lokale krant om de kandidaten te verslaan.

Community-redacteur Sudeshna Dixit zei dat ze hoopt dat met de tijd mensen de Independent zullen gaan opzoeken voor betrouwbare informatie.

'Ik denk dat mensen zich op de lange termijn zullen realiseren - en dat zijn ze al begonnen te beseffen - dat sommige blogposts of sommige dingen die ze op Facebook zien niet helemaal op feiten zijn gebaseerd', zei Dixit. 'In die zin winnen we momentum om eerlijk en waarheidsgetrouw en echt onafhankelijk te zijn, wat ik een geweldige zaak vind en die ons absoluut zal helpen om op de lange termijn te slagen.'

Door de pandemie zijn tientallen lokale kranten in het hele land gesloten. En de problemen die kranten voor de huidige crisis plaagden – dalende advertentie-inkomsten, minder abonnementen – zijn niet verdwenen.

Soms nemen door studenten geleide publicaties de plaats van deze papers in. Middelbare en middelbare scholieren van de Pelham Examiner in Westchester County in New York voorzien hun gemeenschap bijvoorbeeld sinds 2018 van lokale berichtgeving. Ze hebben niet opgehouden sinds het begin van de pandemie en schreven alleen al in maart 150 verhalen.

In sommige steden zijn universiteitskranten de belangrijkste bron van lokaal nieuws. Nadat Eudora, Kansas, zijn lokale nieuwsbronnen verloor, begonnen studenten van de nabijgelegen Universiteit van Kansas The Eudora Times.

Zijn door vrijwilligers gedreven kranten met tienerverslaggevers zoals de Independent een mogelijk antwoord?

Yang denkt van wel. Met wat training, de juiste beat en een beetje hulp van volwassenen, kunnen middelbare scholieren lokale nieuwsverhalen verslaan, zei hij.

Maar Yang waarschuwde ook dat degenen die een soortgelijk document willen maken, de ervaring moeten omlijsten als een vorm van dienstverlening aan de gemeenschap - als een leer- en leermogelijkheid - en alleen vrijwilligers moeten aannemen.

'Tot nu toe heeft het model gewerkt en de studenten bestrijken (de stad) wonderbaarlijk', zei Yang. 'Ik denk dat dit een duurzaam model is voor micropapier zoals het onze.'