Voor de voormalige uitgever van News & Observer was een raciaal verhitte speciale sectie gewoon zaken

Op deze bestandsfoto uit 2014 leidt voormalig (Raleigh, North Carolina) News & Observer-uitgever Orage Quarles III een panel van ondernemers. (Foto door Ray Black III/The News & Observer)

Voor Orage Quarles, president en uitgever van de (Raleigh, North Carolina) News & Observer, was de confrontatie met de opstand die bekend staat als de Wilmington Race Riot - en de rol van zijn krant daarin - een opleiding.

De grote brand van 1898, aangewakkerd door een hoofdartikel in een lokale krant van zwarte eigenaar, resulteerde in de gewelddadige omverwerping van een gekozen, biraciale gemeenteraad die tot dan toe de vreedzame, welvarende havenstad voorzat. De persen van de gewraakte krant werden opengebroken en de kantoren werden platgebrand door een bende blanke burgerwachten; tientallen Afro-Amerikanen werden afgeslacht en voor altijd uit de stad verdreven.

De krant van Quarles - en de familie Daniels die het bezat en exploiteerde - speelden een sleutelrol in de rellen, een ongemakkelijk feit dat algemeen bekend werd als de historische commissie van de staat die werd voorbereid op het honderdjarig bestaan.

Quarles, die de krant van 2000 tot 2016 leidde, is Afro-Amerikaans. Samen met de redacteuren van News & Observer gaf hij in 2006 opdracht tot een verzengende, 16 pagina's tellende speciale sectie over Wilmington in 1898, waarbij hij niet terugdeinsde voor de bijzonder sinistere rol van de toenmalige eigenaar Josephus Daniels in de opstand.

Quarles, die opgroeide in San Bernardino, Californië, zei dat hij gefascineerd was toen hij het verhaal hoorde.

'Zoiets was nog nooit op mijn radar geweest', zei hij in een recent telefonisch interview. “Totdat we het speciale gedeelte deden, had ik niet de tijd genomen om goed te kijken, een diepe duik. Ik had gewoon geen tijd. Ik had zoiets van: 'Dat is interessant. Laten we er meer over horen.'”

In het begin was hij neutraal, bijna emotieloos.

'Ik had op de een of andere manier geen gevoelens', zei hij. “Het was gewoon iets dat gebeurde. Ik vond het een zeer interessante tijd in de geschiedenis van de krant en het Zuiden en alle mensen die erbij betrokken waren.

'Als ik in het zuiden was geboren en naar gescheiden scholen was gegaan, zou ik meer waardering hebben gehad voor wat er is gebeurd', zei hij. “Dat heb ik niet meegemaakt. Dus de impact op mij als ik hier geboren en getogen was, hier mijn hele leven had gewoond … Ik zou er op een veel diepere basis mee verbonden zijn geweest.”

Maar hoe meer hij over de gebeurtenis nadacht, hoe meer vragen er bij hem opkwamen.

'Ik denk dat je je, net als alles wat deel uitmaakt van de geschiedenis, altijd afvraagt ​​wat er is gebeurd met de Afro-Amerikaanse redacteur die werd gedwongen te vluchten?' hij vroeg zich af van Alexander Manly 1898 Wilmington. 'Wat is er van hem geworden?'

Ook kwam de grotere raciale en historische implicatie naar voren van een zuidelijke, multiraciale democratie die zo brutaal werd verpletterd.

'Hoe was Wilmington echt toen het een bloeiende economie had en mensen samenwerkten?' peinsde hij. “Als (de rellen) nooit hadden plaatsgevonden, hoe zou Wilmington er dan vandaag uitzien? Dat is waar ik aan denk - de wat als. We kunnen niet veranderen wat er is gebeurd – het is gebeurd.”

Quarles, nu 68, en lid van verschillende lokale en nationale besturen, waaronder het Freedom Forum, heeft goede herinneringen aan de 16 jaar dat hij de krant leidde.

'Ik ben een van die mensen die nooit veel over racen hebben nagedacht totdat ik ermee geconfronteerd werd', zei hij. 'Ik ben toevallig Afro-Amerikaans.'

Hij zei dat hij zich geen ongemak of vijandigheid kon herinneren van het personeel van de redactiekamer tijdens de productie van de speciale sectie.

'Er zat geen kleur in', zei hij. “Het ging mij om het maken van een echt goed product dat mensen wilden lezen.

'Laten we eerlijk zijn. We hebben nog steeds racisme - het maakt deel uit van onze samenleving. Dat is een feit. Maar als Afro-Amerikanen hebben we een lange weg afgelegd. We hebben veel obstakels overwonnen. Het feit dat er drie zwarten in het Hooggerechtshof van North Carolina zitten, is op zich al een krachtig statement, ondanks racisme en mensen die niet willen dat het is gebeurd, is het gebeurd. Het is een gevecht.'