Dit is waarom je bereid zou moeten zijn anonieme bronnen te geloven

Nieuwsorganisaties geven er de voorkeur aan dat bronnen openbaar worden gemaakt, maar hebben vaak geen keus als bronnen niet genoemd willen worden uit angst voor vergelding.

President Donald Trump spreekt maandag tijdens een persconferentie. (AP Foto/Patrick Semansky)

Het grootste nieuwsbericht van de afgelopen dagen was gebaseerd op anonieme bronnen.

De hoofdredacteur van de Atlantische Oceaan Jeffrey Goldberg schreef hoe president Donald Trump weinig respect heeft voor veteranen en militaire leden , door ze 'verliezers' en 'sukkels' te noemen omdat ze zijn gedood in de strijd en / of vrijwilligerswerk hebben gedaan voor iets dat groter is dan hun persoonlijk welzijn.

Andere nieuwsuitzendingen, waaronder Associated Press en Fox News, hebben hun eigen berichtgeving gedaan om het verhaal van The Atlantic te bevestigen, terwijl Trump en zijn team het heftig hebben ontkend. Critici van The Atlantic story halen uit naar het gebruik van anonieme bronnen.

“We moeten allemaal anonieme bronnen gebruiken, zeker in een klimaat waarin de president van de Verenigde Staten actief probeert te intimideren”, Goldberg vertelde CNN's Brian Stelter dit weekend over 'Reliable Sources'. 'Dit zijn geen mensen die voor mij anoniem zijn.'

In dezelfde aflevering vertelde de beroemde Washington Post-verslaggever Carl Bernstein, die met Bob Woodward samenwerkte om veel van de Watergate-verhalen te breken, aan Stelter: 'Bijna alle 200 van onze verhalen over Watergate waren gebaseerd op anonieme bronnen.'

En, zei hij, het is van cruciaal belang om anonieme bronnen te gebruiken bij het rapporteren over dit Witte Huis.

'Rapportage is bijna uniform gebaseerd op anonieme sourcing, deels omdat dat de enige manier is om de waarheid te achterhalen,' zei Bernstein.

Laten we hier eerst duidelijk over zijn: nieuwsorganisaties geven er de voorkeur aan dat bronnen openbaar worden gemaakt. Ze gebruiken niet graag anonieme bronnen, maar hebben vaak geen andere keuze. Bronnen willen niet genoemd worden uit angst voor vergelding - hetzij van degenen waar ze het over hebben, hetzij van het grote publiek.

Het probleem met anonieme bronnen is dat het publiek er misschien niet op vertrouwt dat de bron echt bestaat of dat de bron echt betrouwbaar is. Telkens wanneer een nieuwsorganisatie een anonieme bron gebruikt, vertellen ze hun publiek: 'Vertrouw ons. We kunnen je niet vertellen wie deze persoon is, maar we kunnen je wel vertellen dat we geloven dat ze geloofwaardig zijn, dat ze weten waar ze het over hebben, dat we geloven wat ze te zeggen hebben en dat zou jij ook moeten doen.”

Maar vaak wil het publiek dat vertrouwen niet uit handen geven. Vaak is dat omdat ze niet willen dat het verhaal waar is. Als we het voorbeeld van vorige week gebruiken, zouden Trump-aanhangers het verhaal misschien liever afdoen als onwaar in plaats van toe te geven dat het waar zou kunnen zijn. En als niemand publiekelijk zijn naam op de beschuldigingen plaatst, is het gemakkelijker om te ontslaan.

En zelfs publiek dat bereid is toe te geven dat de bronnen bestaan, zou natuurlijk liever willen weten wie die bronnen zijn, zodat ze zelf kunnen beoordelen hoeveel waarde ze in hun informatie moeten steken. (Om een ​​voorbeeld te gebruiken: de term 'bron van het Witte Huis' kan verwijzen naar bijna iedereen, van een senior adviseur tot een lage stafmedewerker - en de een kan meer weten dan de ander.)

Hoewel ik niet voor elke nieuwsorganisatie kan spreken, kan ik je vertellen dat, in mijn ervaring, de drempel om anonieme bronnen te gebruiken erg hoog is. Het is een laatste redmiddel en doorgaans wordt de informatie van een anonieme bron bevestigd door ten minste één andere bron.

Kunnen nieuwsorganisaties een anonieme bron verzinnen? Tuurlijk, alles is mogelijk. Maar het is hoogst onwaarschijnlijk. Niets is belangrijker voor een nieuwsorganisatie dan de betrouwbaarheid ervan, en dat zou voor altijd geruïneerd kunnen worden als het ooit zou worden betrapt op het verzinnen van bronnen. Nieuwsuitzendingen weten dat en zouden niet graag zoiets riskeren. En vanwege het bewerkings- en doorlichtingsproces en het aantal mensen dat bij dat proces betrokken is, is het bijna onmogelijk om bronnen of citaten te verzinnen of een verhaal te vertellen waarvan de nieuwszender niet gelooft dat het waar is.

Hoewel mediacynici dit misschien niet willen geloven, nemen degenen die voor gerenommeerde nieuwsorganisaties werken hun ethische code serieus en moeten ze het voordeel van de twijfel krijgen totdat ze het tegendeel bewijzen. (De sleutelwoorden daar zijn 'gerenommeerde nieuwsorganisaties'.)

Toch moeten nieuwsorganisaties zich realiseren dat zolang ze anonieme bronnen gebruiken, er een deel van de bevolking zal zijn dat de informatie in het verhaal simpelweg niet zal vertrouwen. Dat is de prijs die betaald moet worden als je iemand anoniem citeert.

Het was enigszins merkwaardig om te zien hoe Fox News zich verbond met het Atlantic-verhaal. De experts van Fox News hadden een probleem met het verhaal van The Atlantic, hoewel de nationale veiligheidscorrespondent van Fox News, Jennifer Griffin, de lucht in ging om het gebrek aan respect van Trump voor het leger te bevestigen.

Bijdrager Geraldo Rivera noemde het een 'hit-job'. Pete Hegseth van Fox News getweet ,,Dit Atlantische 'verhaal' is niets anders dan een schoolboek linkse hit-job. Altijd anoniem. Altijd gecoördineerd. En, zoals we bij alle andere anti-Trump-hoaxes hebben gezien, altijd verzonnen. Links weet hoe @realDonaldTrump onze dierenartsen/militairen verdedigt en terugdraait, dus vallen ze zijn kracht aan.”

In de uitzending zei Hegseth: 'Altijd anonieme bronnen. Dit gebeurde zogenaamd twee jaar geleden, nu komen we er 60 dagen voor de verkiezingen achter. Trouwens, de Trump-campagne heeft tientallen mensen die zeggen dat dit natuurlijk niet is wat we hebben gehoord of gezien. Dit verhaal in The Atlantic is kattenkruid geweest voor haters van de president.”

Hegseth moet voorzichtig zijn met deze retoriek van 'anonieme bronnen', aangezien Fox News hun deel van 'bronnen zei' gebruikt om hun verhalen te ondersteunen. Velen merkten zelfs op dat John Roberts van Fox News ‘bronnen’ gebruikte om het idee neer te halen dat Trump ooit iets had gezegd dat het leger niet respecteerde.

Een pluim voor Griffin voor het doen van haar werk en het rapporteren van wat ze heeft geleerd. En ook een pluim voor Bret Baier van Fox News omdat hij opkwam voor Griffin terwijl hij inviel voor Chris Wallace als moderator op 'Fox News Sunday'. Jeremy Barr van de Washington Post wees er ook op: anderen bij Fox News die opkwamen voor Griffin.

Nog een laatste gedachte over het verhaal van The Atlantic. Dit is iets anders dat gebeurt als je een kaskraker hebt: het gaat niet weg. Zoals Goldberg tegen Stelter op CNN zei: 'Ik zou verwachten dat er de komende dagen en weken meer berichtgeving hierover zou komen en meer bevestiging en nieuwe informatie.'

Postmeester-generaal Louis DeJoy getuigt vorige maand tijdens een hoorzitting van het House Oversight and Reform Committee over de Postal Service op Capitol Hill. (Tom Williams/Pool via AP)

De Washington Post had een blockbuster verhaal van het weekend . Aaron C. Davis, Amy Gardner en Jon Swaine van The Post meldden dat postmeester-generaal Louis DeJoy, een belangrijke donor en supporter van president Trump en de Republikeinse partij, een omgeving creëerde in zijn voormalige bedrijf waar werknemers zich onder druk gezet voelden om te doneren aan de campagnes van GOP kandidaten en werden later 'terugbetaald' met bonussen. Dit zou zijn gebeurd bij het voormalige bedrijf van DeJoy, New Breed Logistics.

David Young - een oude human resources-directeur bij het bedrijf van DeJoy die toegang had tot de loonadministratie bij New Breed van eind jaren negentig tot hij met pensioen ging in 2013 - zei: 'Louis was een nationale fondsenwerver voor de Republikeinse Partij. Hij vroeg medewerkers om geld. We gaven hem het geld, en toen beantwoordde hij ons door ons grote bonussen te geven. Toen we onze bonussen kregen, laten we zeggen dat ze groter waren, overtroffen ze de verwachtingen - en dat dekte de belasting en al het andere.'

The Post sprak met andere medewerkers van New Breed die de beschuldigingen bevestigden. Een voormalige werknemer vertelde de Post: 'Hij zou werknemers vragen om bijdragen te leveren op hetzelfde moment dat hij zou zeggen:' Ik zal het later naar u terugsturen.'

Een woordvoerder van DeJoy vertelde de Post dat DeJoy niet wist dat een van zijn voormalige werknemers zich onder druk gezet voelde om te doneren aan politieke campagnes.

The Post's Amber Phillips heeft een nuttig stuk op de juridische grenzen die DeJoy mogelijk heeft overschreden, inclusief het verbergen van de bronnen van politieke donaties, het gebruik van bedrijfsgeld om donaties te verdoezelen en mogelijk werknemers te dwingen om te geven.

Dus waarom vermeld ik dit verhaal hier in een medianieuwsbrief? Twee redenen: één, het is echt goede journalistiek die je moet lezen. Maar, twee, dit is het soort tag-team journalistiek dat zo waardevol is voor lezers. Een groep verslaggevers stelt een uitstekend, goed gerapporteerd stuk samen en dan is er een gemakkelijk te verteren analyse om u te vertellen waarom dit allemaal belangrijk is.

Dit is journalistiek goed gedaan.

ESPN-zender Kirk Herbstreit. (AP Foto/Phelan M. Ebenhack)

ESPN's College GameDay is een van de beste sportstudioshows ooit. Maar dit afgelopen weekend heeft misschien wel het meest emotionele moment in de geschiedenis van de show opgeleverd, die in 1987 debuteerde. Analist Kirk Herbstreit stortte in tijdens het praten over sociaal onrecht .

Hij citeerde Ben Franklin en zei: “‘Er zal geen gerechtigheid geschieden totdat degenen die onaangetast zijn net zo verontwaardigd zijn als degenen die dat wel zijn.’ … Dat is wat ik bedoel als ik denk dat de zwarte gemeenschap pijn heeft. Als je hebt geluisterd – het woord empathie en mededogen in de afgelopen vier maanden – hoe luister je dan naar deze verhalen en voel je geen pijn en wil je niet helpen?”

Je moet het fragment bekijken om te begrijpen hoe emotioneel Herbstreit werd. Krachtig spul. Richard Deitsch van de Athletic heeft meer over hoe het allemaal in elkaar zat. (Let op: het verhaal zit achter een betaalmuur.)

'College GameDay'-producer Jim Gaiero vertelde Deitsch: 'Ik was aan het huilen terwijl ik ons ​​aftelde naar de pauze. Het was een krachtig moment. De hele bemanning was emotioneel uitgeput. Er waren nog negen minuten over in de show, maar ik denk dat de hele crew zich realiseerde dat ze net ergens deel van uitmaakten.”

Ondertussen was dit ook opmerkelijk uit de show van zaterdag: de oude “College GameDay”-analist Lee Corso zei dat universiteitsvoetbal voorzichtig moet zijn en nu niet moet spelen vanwege het coronavirus.

'Ik ben het eens met de Big Ten en de Pac-12 dat ze dit seizoen geen universiteitsvoetbal spelen vanwege de 'wat als?' In feite zijn er een aantal mensen - duizenden mensen die betrokken zijn bij universiteitsvoetbal,' zei Corso. 'Ik zou pas in februari 2021 voetballen.'

Jockey John Velazquez rijdt op Authentic, rechts, komt over de finish en wint zaterdag de 146e editie van de Kentucky Derby. (AP Foto/Jeff Roberson)

Als je een sportfan bent zoals ik, stond deze week de wereld echt op zijn kop. Afgelopen weekend was het volgende te zien: de Kentucky Derby, het US Open-tennistoernooi, de Tour de France, de Stanley Cup hockey-play-offs, de NBA-play-offs, Major League Baseball, NASCAR's play-offs, een PGA-toernooi en universiteitsvoetbal. De NFL begint donderdagavond en dan is er dit weekend een volledige reeks games.

Het meeste hiervan is zonder fans. Geef de netwerken een eer voor het niet alleen jongleren met hun schema's om bij al deze evenementen op tv te passen, maar ook voor het blijven produceren van televisie die het bekijken waard is in deze werkelijk bizarre tijden.

Trouwens, de kijkcijfers van de nacht voor de Kentucky Derby, normaal gesproken de eerste Triple Crown-race in mei, waren goed en slecht. Het slechte: het racegedeelte op NBC had gemiddeld 8,3 miljoen kijkers - het laagste ooit, daterend uit 1988. Het goede: het was het meest bekeken sportevenement op tv sinds de NFL Draft in april. Nogmaals, schrijf het op voor het vreemde sportschema van 2020.

Gannett heeft vanochtend aangekondigd dat Mayur Gupta de nieuwe chief marketing and strategy officer van het bedrijf wordt. Gannett zegt dat hij verantwoordelijk zal zijn voor 'het aansturen van de visie en strategie terwijl het bedrijf transformeert'

tot een op abonnementen gebaseerde contentbusiness. Deze voortdurende evolutie in een digitale economie zal de missie van Gannett versterken om vertrouwde lokale gemeenschappen op te bouwen op het snijvlak van de direct-to-

consumenten- en business-to-business-inspanningen. Hij zal ook de marketing- en groeifuncties leiden, waarbij gegevens, technologie en verhalen worden verbonden om originele inhoud via apps, audio, video, live-evenementen en opkomende technologieën te leveren aan een publiek van bijna 175 miljoen in de VS en het VK.”

Om deze baan op zich te nemen, heeft Gupta ontslag genomen uit de raad van bestuur van Gannett.

Gupta, een ingenieur die marketeer werd, was meest recentelijk de chief marketing officer bij Freshly. Daarvoor werkte hij bij Spotify en andere bedrijven.

• Ik kan niet genoeg benadrukken hoe goed dit is. Uit het laatste nummer van The New Yorker, Jiayang Fan met 'Hoe mijn moeder en ik Chinese propaganda werden.'
• New York Times media columnist Ben Smith's nieuwste column: “Journalisten zijn niet de vijand van het volk. Maar we zijn niet je vrienden.'
• En hier is de nieuwste column van de mediacolumnist Margaret Sullivan van de Washington Post: 'Dit is wat de media moeten doen om een ​​verkiezingsnachtramp af te weren.'

Heb je feedback of een tip? E-mail Poynter senior mediaschrijver Tom Jones op e-mail.

• Abonneer u op Alma Matters - Poynter's nieuwe nieuwsbrief voor docenten journalistiek aan de universiteit
• Armoede en ongelijkheid 2020 — 2 sept. om 12.00 uur Eastern, National Press Foundation
• Overleven en gedijen in freelance en extern werk (zelfgestuurd) - 1 september Poynter
• De raarste verkiezingsnacht ooit: wat journalisten moeten weten over de verkiezingen van 2020 en een werkende democratie (Online Group Seminar) - 9-10 september, Poynter