Hoe The Atlantic zijn 'realtime magazine'-benadering naar politieke berichtgeving brengt

(Screenshot, TheAtlantic.com)

Debatavonden zijn inmiddels een vertrouwd ritueel voor politieke journalisten op The Atlantic. Terwijl de netwerkverlichting ergens in Amerika in een auditorium aangaat, begint het campagnekorps van het tijdschrift weg te typen.

Het resultaat? Duizenden en duizenden woorden samenvatting en analyse van het debat, in realtime gearchiveerd, voorzien van een tijdstempel en gerangschikt in omgekeerde chronologische volgorde.

Het maakt allemaal deel uit van The Atlantic's benadering van politiek, die afhangt van het antwoord op één enkele vraag: hoe werkt een tijdschrift de politiek dekken in een tijdperk van onmiddellijk nieuws wanneer het slechts 10 nummers per jaar publiceert?

'We zijn een realtime tijdschrift', zegt Yoni Appelbaum, hoofd van het bureau van The Atlantic in Washington. “Dat betekent dat we de traditionele kracht van tijdschriftjournalistiek kunnen inzetten op een moment dat lezers ernaar lijken te zoeken.”

Deze vernieuwde benadering van politieke berichtgeving heeft zijn wortels in drie grote stappen van het afgelopen jaar, bedoeld om de redactionele benadering van The Atlantic vorm te geven. In juli schortte Atlantic Media de publicatie van het tijdschrift National Journal op - de op politiek en beleid gerichte titel van het bedrijf - en betaalde uiteindelijk de inhoud op haar website. Atlantic Media verkleinde zijn redactiekamer en verschillende stafleden van National Journal werden aangenomen bij The Atlantic, omdat het bedrijf de positie van het tijdschrift als het consumentgerichte politieke merk wilde versterken.

The Atlantic onderging ook een herontwerp van de website, wat: debuteerde in april 2015 , dat de visuele gevoeligheden van het tijdschrift naar het web bracht en de startpagina veranderde in een merkshowcase. In augustus keerde The Atlantic terug naar zijn blog-roots met Opmerkingen: , een retro-shortformsectie die de snelle aard en informele stijl van online schrijven erkende.

En in januari lanceerde The Atlantic zijn herontworpen politiek- en beleidssectie die gericht was op het leveren van 'intelligentie en ideeëngestuurde journalistiek' met 'hogere snelheid dan we in het verleden waren'.

Als het op snelheid aankomt, heeft The Atlantic zijn doelen zeker waargemaakt. Appelbaum zegt dat The Atlantic 'veel meer verhalen' publiceert dan het vandaag een jaar geleden was, deels omdat het de omvang van zijn politieke team heeft verdrievoudigd. Die grotere berichtgeving, misschien in combinatie met een grotere belangstelling van lezers tijdens de verkiezingen van 2016, heeft The Atlantic geholpen om het verkeer naar zijn politiek en beleidssectie jaar-op-jaar met 170 procent te laten groeien.

'Ik denk dat we, net als andere media, interesse van onze lezers zien in deze cyclus', zei Appelbaum. 'Maar ik denk dat de omvang van de groei spreekt over de manier waarop we aan die interesse tegemoet komen met verhalen die we echt willen lezen. En ik moet ook benadrukken dat als we het hebben over onze politieke berichtgeving, we het hebben over de rol van het geloof en het openbare leven, we het hebben over het strafrechtsysteem, we praten over staats- en lokale verkiezingen. ”

Appelbaum koppelt de toegenomen belangstelling van lezers aan drie factoren: 'Het voorrecht van selectiviteit' - meer begrip van waar lezers in geïnteresseerd zijn en waarom; de kwaliteit van het schrijven van The Atlantic; en een wendbaarder antwoord op de zich ontwikkelende nieuwscyclus.

Appelbaum zei bijvoorbeeld dat zijn medewerkers in de loop van deze verkiezingen “meer dan 30” liveblogs hebben gepubliceerd, waarvan er vele een meerderheid van hun verkeer trekken nadat de evenementen zijn afgelopen. Een liveblog van het primaire GOP-debat van CNN op 16 september, bijvoorbeeld, trok bijna vijf keer zoveel unieke bezoekers in de 24 uur nadat het was afgelopen.

Hij zegt dat deze gebeurtenissen ook hun weg vinden naar het politieke gesprek in D.C een tweet van Hugh Hewitt waarin de GOP-gastheer en debatmoderator zei dat de blog 'erg interessant voor mij' was.

Op het podium heb je geen idee wat mensen zien. @De Atlantische Oceaan tick-tick erg interessant voor mij: http://t.co/PAmlNKPvdS

— Hugh Hewitt (@hughhewitt) 17 september 2015

'Zijn tweet leek te zeggen dat het hem had geholpen te begrijpen wat hij niet van zo dichtbij op het podium had kunnen zien', zei Appelbaum. 'Dat de samenvatting hem had geholpen te begrijpen wat er die nacht eigenlijk was gebeurd.'

De uitdaging is natuurlijk om deze snelle takes in evenwicht te brengen met het meer herkauwende werk waar The Atlantic bekend om staat. Appelbaum zegt dat het tijdschrift dit heeft bereikt door zijn tijdschriftschrijvers op het campagnespoor te sturen en te verwachten dat ze tijdig verzendingen in tijdschriftstijl indienen. In het bijzonder citeerde hij het werk van Molly Ball, die de laatste hand legde aan dit vlees-en-aardappel verslag op Donald Trump de dag nadat hij de GOP-nominatie binnenhaalde.

In veel opzichten, zei Appelbaum, past het tijdige verhalende aanbod van The Atlantic goed bij het huidige mediamoment, waarin uitgevers afstand nemen van de berichtgeving over grondstoffen om zich te onderscheiden van de massale online concurrenten.

'Ik denk dat je het medialandschap breed zou kunnen onderzoeken en zien dat andere nieuwsorganisaties misschien ook experimenteren met verhalende vormen, of experimenteren met verhaalselectie of met hun nadruk op volledigheid', zei Appelbaum. 'We hebben het voordeel een tijdschrift te zijn - dat we onszelf niet opnieuw hoeven uit te vinden om dat te doen, maar gewoon moeten uitbreiden wat we altijd hebben gedaan.'

Correctie : Een eerdere versie van dit verhaal bevatte een extra woord in een van Appelbaums citaten en liet een clausule in een andere weg. Verder zei dit verhaal oorspronkelijk dat de aanwervingen van The Atlantic bij National Journal waren gedaan om 'het tijdschrift uit te bouwen tot zijn op de consument gerichte politieke merk'. In feite was The Atlantic al het op de consument gerichte politieke merk van het bedrijf; die aanwervingen werden gedaan om de dekking van het tijdschrift te verbeteren.