Ontdek De Compatibiliteit Door Zodiac Sign
Het tragische verhaal van Levee in 'Ma Rainey's Black Bottom' heeft parallellen in het echte leven
Amusement
Bron: Netflix 20 december 2020, bijgewerkt om 15:57 uur ET
Als je het nog niet hebt gezien De zwarte onderkant van Ma Rainey , ga hem kijken voordat je dit spoilerige artikel leest! Maar als je de nieuwe Netflix-film hebt gezien, vraag je je misschien af wat de laatste plotwending van de film is - en of Levee vermoordde Toledo in het echte leven, aangezien het verhaal is geïnspireerd op de carrière van de echte Mother of the Blues Ma Rainey, gespeeld door Viola Davis.
Artikel gaat verder onder advertentieHeeft Levee Toledo in het echt vermoord?
Het blijkt dat Toledo en Levee beide fictief zijn; ze zijn gemaakt voor het podium door toneelschrijver August Wilson en op het scherm gespeeld door respectievelijk Glynn Turman en wijlen Chadwick Boseman.
Bron: David Lee/NetflixArtikel gaat verder onder advertentieLevee geeft de film een climax waar geen woorden voor zijn.
Aan het einde van het toneelstuk en de film krijgt Levee, een ambitieuze trompettist in Ma's band, een lowball-aanbod voor zijn liedjes van dezelfde blanke producer die beloofde zijn carrière te helpen. En als Toledo, de pianist van de band, per ongeluk op zijn nieuwe gele schoenen stapt, wordt de kapotte Levee woedend en steekt Toledo dodelijk neer.
De subtekst is echter duidelijk: gefrustreerd en gebroken uit een systeem van raciale ongelijkheid haalt Levee wanhopig uit naar iemand die kwetsbaarder is dan hijzelf, merkt op. ScreenRant 's Sarah Bea Milner. Omdat de jonge trompettist niet bij machte is zijn woede te richten op degenen die het verdienen, de blanke mannen die zwarte Amerikanen vervolgen en uitbuiten. ... Men kan niet anders dan medelijden hebben met Levee, die vooral het slachtoffer is van regelmatige, systemische onderdrukking vanwege zijn huidskleur.
Artikel gaat verder onder advertentieEn Los Angeles Times criticus Justin Chang noemt de climax onbegrijpelijk in een interview met NPR . Levee heeft niet de ervaring van Ma Rainey of haar talent voor zelfbehoud, en het gewicht van zijn trauma uit het verleden blijkt uiteindelijk te veel om te overwinnen, voegt hij eraan toe. We zien een man die in een afgrond tuurt, gespeeld door een acteur die wist dat zijn eigen leven aan het wegglippen was. De laatste momenten van Chadwick Boseman op het scherm behoren tot zijn donkerste en ook zijn beste.
Het verhaal van Levee is gebaseerd op echte culturele toe-eigening en diefstal.
Bron: Netflix/YouTubeIn een interview met de Los Angeles Times , legt de regisseur van de film, George C. Wolfe, uit hoe zwart talent zoals dat van de fictieve Levee zo vaak wordt gecoöpteerd en gestolen door blanke mensen.
Artikel gaat verder onder advertentieWe weten dat dit gebeurt - 'Hound Dog' wordt beschouwd als een nummer van Elvis Presley, niet als een nummer van Big Mama Thornton - dus dit is een kans om die overtreding daadwerkelijk te zien gebeuren, nadat hij zo geïnvesteerd is in de reis van een ongelooflijk begaafde artiest die had zo'n beheersing van dat geluid, zegt George. Het is een heel glibberige helling: wanneer wordt delen culturele toe-eigening diefstal?
Of zoals August in 1987 tegen de krant zei, Ma Rainey gaat niet over 'Dit is wat je van ons hebt afgenomen', maar 'Dit is zo waardevol wat je van ons hebt afgenomen' en het ontdekken van die waarde.
Artikel gaat verder onder advertentieLevee heeft ook een van de krachtigste monologen van de film.
Bron: NetflixEerder in de film vertelt Levee zijn bandleden dat zijn moeder werd verkracht door blanke mannen toen hij 8 jaar oud was. George vertelt de Keer dat Levee het verhaal begon vanuit een plaats van verzet, en vervolgens naar een plaats ging van buitengewone intimiteit en ongelooflijke kwetsbaarheid, vergeleken met het gelach en de opgewektheid die net in die kamer was.
De filmmaker vervolgt: Het is een monster van een monoloog. Mijn belangrijkste taak was het creëren van een ruimte die zo veilig zou zijn dat Chad naar zijn meest kwetsbare, onbewaakte plek kon gaan die hij maar kon, zodat er niets zou zijn dat tussen hem en de diepte van zijn eigen emotionele vaardigheden zou staan.