De reguliere media hebben altijd al een diversiteitsprobleem gehad. Daarom run ik mijn eigen redactiekamer.

Van The Cohort, Poynter's nieuwsbrief voor vrouwen die zich uitleven in digitale media

(Shutterstock/Sara O'Brien)

Dit artikel verscheen voor het eerst in de Cohort-nieuwsbrief van Poynter. Abonneer je op The Cohort om lid te worden van een gemeenschap van vrouwen in de media die niet bang zijn om de regels te overtreden.

De afgelopen week bereikte een omslagpunt voor de reguliere redactiekamers. The New York Times publiceerde een sensationeel opiniestuk dat levens in gevaar dreigde te brengen; de redacteur van de redactionele pagina heeft ontslag genomen. De hoofdredacteur van Variety stapte op nadat leden van haar redactie erop hadden gewezen dat ze niet genoeg deed om diversiteit te promoten. De hoofdredacteur van Philadelphia Inquirer boog zich terug nadat de krant een kop had gepubliceerd die beweerde dat gebouwen belangrijker waren dan zwarte levens. Sommige redacteuren van Pittsburgh Post-Gazette geweigerd om een ​​zwarte verslaggever de protesten te laten verslaan en beweerde dat ze haar mening al in een tweet had geuit.

Hoewel de vooroordelen die door deze incidenten aan het licht kwamen, niet verrassend waren, zou het feit dat veel redacteuren met publieke controle te maken kregen (eindelijk) een teken kunnen zijn van veranderende tijden.

Volgens Pew, Amerikaanse redacties niet reflecteren de VS in het algemeen - 77% van de werknemers is niet-Spaans wit. Ze zijn ook vaker man - 61% is man, vergeleken met 53% van alle Amerikaanse werknemers. De poortwachters van de journalistiek zijn ouder en witter.

Pew meldt ook dat jongere redactiemedewerkers een grotere raciale, etnische en genderdiversiteit hebben dan hun oudere collega's. Toch gaat zelfs deze verandering niet snel genoeg. Bijvoorbeeld Vox.com, een veel jongere publicatie, nog steeds weerspiegelt niet de VS in het algemeen.

Dit is de reden waarom we de opkomst van nieuwe publicaties zien, zoals: Blavity , Remixen , of Sup China - gemaakt door mensen die zich niet bediend voelen door de reguliere media. Het is ook een van de redenen waarom ik mijn eigen redactiekamer heb gebouwd.

Voordat ik begon de juggernaut - een publicatie die verslag doet van Zuid-Azië en zijn mensen over de hele wereld, met een focus op de Zuid-Aziatische diaspora in de VS - ik heb veel onderzoek gedaan. Het eerste wat me opviel toen ik met journalisten sprak, was: hoe graag ze wilden dat zoiets bestond . Ze pitchten voortdurend verhalen over hun gemeenschappen aan redacteuren, maar kregen te horen dat de verhalen te 'niche' waren of dat 'niemand er iets om zou geven'.

Het was duidelijk dat om een ​​redactiekamer van de grond af op te bouwen, deze er zeker niet meer uit zou moeten zien als voorheen.

Groter publiek is niet altijd beter

Enkele van de meest populaire financieringsmodellen voor nieuwe mediabedrijven — durfkapitaal (of Kickstarter) kapitaal, subsidies, advertenties — stimuleren een groter, breder publiek. (Veel van dit kapitaal gaat nog steeds naar oprichters van niet-minderheden.) Verhalen buiten de gebaande paden of over minderheidsgemeenschappen zijn gemakkelijk te negeren.

Bij The Juggernaut wilden we niet dat onze redactionele visie werd opgeofferd in het najagen van universaliteit of clicks. We hebben gekozen voor een abonnementsmodel, dat vaak een duurzamer pad kan zijn om een ​​meer gericht publiek of een specifieke gemeenschap te bedienen.

Om ditzelfde publiek te bedienen, moesten we de stemmen van onze gemeenschap vastleggen, wat ons dwong om vanaf het begin goed na te denken over onze redactiekamer. Het resultaat? Ons redactionele leiderschap is 100% niet-wit. Meer dan 90% van onze freelance journalisten zijn gekleurde mensen; meer dan 80% identificeert zich als vrouw.

Dat wil niet zeggen dat we klaar zijn - het bouwen van een diverse nieuwsorganisatie houdt nooit echt op.

Diversiteit is niet alleen raciale diversiteit

De definitie van diversiteit verandert op basis van de context van het publiek dat je bedient.

Voor een publicatie die zich richt op Zuid-Aziatische verhalen, moeten we ons ook afvragen: zijn onze schrijvers en bronnen divers als het gaat om hun religie? Hun seksuele geaardheid? Hun sociaaleconomische achtergrond? Hun geslacht? Hun politieke opvattingen? Hun land van herkomst? Hun huidige stad?

Om deze vragen te beantwoorden, hebben we meten schrijversstatistieken (rekening houdend met wat onze schrijvers met ons zullen delen). Een belangrijke les in mijn boekhoudles op de business school: 'Je hebt geen controle over wat je niet kunt meten.'

Kan niet huren? Vind nieuwe freelancers (en luister naar hun pitches)

Tijdens recessies hebben publicaties de neiging om hun freelancerbudgetten te verlagen. Maar zelfs een bescheiden freelancer budget (bijvoorbeeld één gastschrijver per maand) helpt bij het diversifiëren van de gebruikelijke lijst met stemmen. Gebruik die gelegenheid om mensen te vragen om verwijzingen voor schrijvers die je niet kent. Wanneer nieuwe schrijvers pitchen en je niet begrijpt waarom een ​​verhaal interessant kan zijn, doe dan meer onderzoek. Vraag voordat u 'nee' zegt: wat zien zij dat ik niet zie? Loop gastredacteuren met frisse ogen binnen als dat nodig is.

Nooit gedaan worden

De resultaten spreken vaak voor zich - het is belangrijk om een ​​hartslag te hebben lezersbetrokkenheid . Voor elk artikel houden we de weergaven, klikken op de abonneerknop en abonnees bij. Dit stelt ons in staat om onze redactionele hypothesen te testen: welke artikelen werkten verrassend goed, verrassend niet, en presteerden precies zoals we dachten? Wanneer je de feedbacklus sluit, geeft het je meer vertrouwen om nieuwe ideeën en nieuwe schrijvers in opdracht te geven.

We spreken ook elke week acht tot tien klanten gedurende 30 minuten (sommigen zijn verbaasd dat we contact opnemen!) om te begrijpen wie ze zijn, wat ze willen lezen, wat we goed deden en waar we ons moeten blijven verbeteren.

Dit werk is vermoeiend. Niet iedereen zal op elk moment blij met je zijn - maar je kunt steeds beter worden, zelfs als het niet meteen zichtbaar is.

Blijf luisteren.

Voor aanvullende inzichten, community en lopende gesprekken over vrouwen in digitale media, meld je aan om The Cohort om de andere dinsdag in je inbox te ontvangen.