De overlevingsroute van een krant in Californië is een innovatief 'lidmaatschapsplan'

'Of de krant gaat met pensioen als we dat doen, of je moet ons helpen.'

(Foto door Ron Reden)

IDYLLWILD, Californië – Het is een moeilijk jaar geweest voor de krantenindustrie, met honderden banen die verloren zijn gegaan bij grote uitgeverijen zoals Buzzfeed , HuffPost en Gannett , wiens bijl bijzonder hard valt op sommige kleinere Amerikaanse markten die al langskomen voor fatsoenlijke berichtgeving. Community-nieuws sterft uit, of zo gaat het verhaal voor velen.

Na tientallen jaren met grote en kleine kranten te hebben gewerkt, kan ik er niets aan doen - mijn aandacht wordt getrokken door lokale kiosken en dozen wanneer ik door het land reis. Zo werd mijn interesse eerder dit jaar gewekt tijdens een vakantie in dit idyllische bergstadje, iets meer dan een uur bergopwaarts vanaf Palm Springs. Bij de kassa van een plaatselijke kruidenier riep de Idyllwild Town Crier naar me, vers van de pers voor de spotprijs van $ 1.

Op 16 broadsheet-pagina's in de week die ik bezocht, leek de krant me gezonder en boeiender dan de Gannett-dagbladen die ik de afgelopen maanden heb opgepikt terwijl ik klanten bezocht die in dezelfde markten publiceren. (De schokkend anemische webbreedte die door de broadsheets van de keten wordt aangenomen, is niet bevorderlijk voor het beoordelen van de gezondheid van de kranten.)

De Stadsomroeper biedt serieus Californisch nieuws dat goed is gedaan, op hyperlokale schaal: residentiële en commerciële groei, bosbranden en bosbeheer, toerisme, de potindustrie, waterbeheerdistricten. In totaal houdt de krant acht openbare bureaus in de gaten. Natuurlijk, het profileert mensen over de stad en somt dingen op die te doen zijn, maar het neemt zijn waakhondrol serieus.

Volgens de volkstelling van 2010 heeft het Idyllwild-Pine Cove-gebied (twee kleine naburige gemeenschappen die gewoonlijk samenkomen) 3.874 inwoners, hoewel dat aantal in de zomer waarschijnlijk met minstens een paar duizend stijgt. De stad ondersteunt tal van toeristen en parttime bewoners - gepensioneerden en mensen in de buitenlucht en anderen die van het bergleven houden.

The Town Crier is lang niet het enige boeiende of stabiele weekblad dat er is. Maar ik was geïntrigeerd toen ik hoorde dat het misschien een van de weinige is die zijn toevlucht heeft genomen tot een innovatief 'lidmaatschap'-model om het hoofd boven water te houden.

Becky Clark is sinds 1996 de redacteur en uitgever van de Town Crier. Zij en haar man Jack kochten de krant in juni 2013 en werden mede-uitgevers (hij is ook de algemeen adviseur, zij blijft de redacteur).

In augustus 2017 realiseerden ze zich dat ze het alleen niet zouden redden met abonnementen en advertentie-inkomsten, en deden een oproep aan de gemeenschap: 'Of de krant gaat met pensioen als we dat doen (en binnenkort), of, je moet help ons een handje.”

Ze begonnen 'lidmaatschappen' in de krant te verkopen - misschien vergelijkbaar met een fonds voor de openbare omroep - en vonden al snel een solide basis. Lidmaatschapsniveaus variëren van $ 100 per jaar voor Sustaining Readers (ter vervanging van de vorige jaarlijkse abonnementskosten van $ 29 voor 52 nummers, inclusief verzendkosten) tot $ 1.000 of meer voor Heroes and Angels-niveaus.

Ik heb via e-mail contact opgenomen met de Clarks om meer te weten te komen over deze strategie, die ze naar eigen zeggen nergens anders in het land kennen, en over hun hoop op de toekomst van de krant. Jack deelde ook waarom hij denkt dat zijn model niet geschikt zou zijn voor elke worstelende krant die er is.

Ron Reden: Je publiceert regelmatig updates over de gestage groei van je ledenaantal, maar kun je me vertellen waar je nu staat?

Jack Clark: We zitten op 744 actieve leden (juli 2019), een stijging van 648 op 1 september 2018, dat was ons eenjarige jubileum van het lidmaatschapsmodel. Natuurlijk hebben sommige van onze oorspronkelijke leden niet verlengd (of hebben ze nog niet verlengd), maar er zijn meer dan dat aantal gloednieuwe leden, vandaar de nettowinst. In plaats van dat het lidmaatschap afneemt, zoals bij het verslijten van een nieuwigheid, zullen we dit jaar een gezonde netto toename van het actieve lidmaatschap ervaren, misschien 17 tot 18 procent.

Geloof het of niet, de meeste van onze leden (ongeveer 55 procent) hebben hier geen primaire woningen. Ze hebben een tweede huis, of WILLEN een tweede huis, of willen hier gewoon een keer met pensioen, of ze komen gewoon graag genoeg om een ​​lidmaatschap af te sluiten.

Kent u veel andere kranten die een dergelijk model hebben nagestreefd?

(Foto door Ron Reden)

Nee. We kennen wel non-profitorganisaties die dit hebben gedaan, en we kennen een krant in een kleine stad die 'naar de beurs is gegaan', maar we kennen geen andere krant in een kleine stad met 'winstoogmerk' die dit heeft geprobeerd. We zijn niet van mening dat een krant zonder winstoogmerk hier goed zou werken - twee vele special interest-facties zouden doen wat ze konden om de Raad van Bestuur te bezetten en te controleren.

Naast het in stand houden van de krant via het lidmaatschapsmodel, zoekt u ook nieuwe eigenaren, die dat model vermoedelijk ook in stand moeten houden. Wat zijn uw verwachtingen en uitdagingen voor die zoektocht? Wie is jouw ideale kandidaat?

Ons eerste doel is om iemand te vinden die serieus een echte krant in stand wil houden voor onze gemeenschap, en die daartoe in staat is. Zoals we al vaker in druk hebben gezegd: “Een krant is een gemeenschapswaakhond die het slechte met het goede publiceert. Het waarschuwt voor gevaar, adviseert over kansen, daagt gezag uit, prijst prestaties, onderzoekt onregelmatigheden, verwondert zich over kunst, viert levens en publiceert de brieven van zijn lezers. Als een publicatie al deze dingen niet doet, is het misschien iets anders, maar het is geen krant.” We hebben hier acht lokale overheidsinstanties die niemand controleert, behalve de Stadsomroeper. We hebben de afgelopen jaren harde, agressieve onderzoeksrapportage moeten doen over twee van hen. De nieuwe eigenaar(s) zouden er klaar voor moeten zijn om dat allemaal op zich te nemen.

Natuurlijk willen we mensen met enige krantenervaring. Te veel mensen die er zijn 'hebben er altijd van gedroomd om hun eigen krant te bezitten.' Wanneer ze er een kopen en ontdekken hoeveel tijd, werk en hoofdpijn ermee gemoeid zijn, hebben ze spijt van de koper en willen ze eruit. We willen dat mensen die het vak kennen en in een positie verkeren het opnemen tegen de Stadsomroeper om het draaiende te houden - we hopen met hun eigen verbeteringen.

Ook zouden nieuwe eigenaren over de middelen moeten beschikken om het tijdens eventuele recessies in bedrijf te kunnen houden. De eerste drie maanden van het jaar zijn vrij traag. Maar we hebben al ongeveer drie en een half jaar geen kapitaal aan de krant hoeven toevoegen - een enorme verbetering ten opzichte van de eerste twee jaar van ons eigendom. En het lidmaatschapsmodel heeft ons bijna twee jaar geleden echt een enorme boost gegeven, waardoor we de kosten konden dekken en de redacteur (mijn vrouw, Becky) voor het eerst iets meer dan een minimumloon konden betalen. We zijn van mening dat dit een essentieel punt was om nieuwe eigenaren aan te trekken. We horen regelmatig dat onze lezers op ons rekenen om de juiste kopers voor de Stadsomroeper te vinden.

U stelt uw wekelijkse nieuwsbijeenkomsten op woensdagochtend open voor het publiek. Kun je de interesse, het enthousiasme of de opkomst beschrijven die je hebt ervaren?

Er zullen op elke nieuwsbijeenkomst acht tot zestien vaste lezers zijn. Ongeveer acht tot negen mensen lijken nooit te missen. Ze waren bereid om woensdagochtend om 8.30 uur nieuwsbijeenkomsten bij te wonen, zelfs als we ze in de krappe vertrekken van ons kantoor hielden. De Idyllwild Library heeft ons genadig toegestaan ​​om hun veel comfortabelere omgeving te gebruiken. Ze zijn allemaal geïnteresseerd in het bespreken van het huidige nummer, dat ook op woensdagochtend uitkomt (hoewel het van donderdag is), en ze zijn erg geïnteresseerd in wat we al van plan zijn te behandelen voor het volgende nummer.

Wat haal je uit deze openbare bijeenkomst dat je anders misschien niet krijgt, bijvoorbeeld via e-mailtips, chatten in de stad, enz.?

We krijgen nog steeds e-mailtips en er wordt nog steeds in de stad gekletst, maar het meeste daarvan zijn niet-verifieerbare geruchten. Wanneer iemand iets persoonlijks ter sprake brengt in een nieuwsbijeenkomst, krijgen we direct reactie van de andere aanwezigen. Soms ontstaan ​​uit deze gesprekken nieuwsberichten. De nieuwsbijeenkomsten worden als vehikel gebruikt door mensen die graag willen dat we ergens naar kijken. Ze laten ons weten waar de mensen in de stad het meest in geïnteresseerd zijn. We krijgen ook feedback op verhalen die we hebben gepubliceerd en commentaar op verhalen die we van plan zijn te publiceren. Hoe beter we de mensen van de gemeenschap kennen, hoe beter de krant hen kan dienen, hoe beter de krant zal worden gewaardeerd door de mensen van de gemeenschap. Ze spreken over 'onze krant' en we denken dat de openbare nieuwsbijeenkomsten dat gevoel bevorderen, dat het hun krant is.

Je hebt onlangs een stijging in advertenties gezien. Waaraan zou je dat kunnen toeschrijven?

We houden een wekelijkse column over ons lidmaatschap, vaak vermelden we onze leden bij naam (als ze niet om anonimiteit hebben gevraagd). We denken dat adverteerders steeds meer onder de indruk raken van het aantal mensen dat voldoende geïnteresseerd is in onze community om lidmaatschappen af ​​te sluiten. De opleving is tot nu toe langzaam en geleidelijk gegaan, niet overweldigend.

Naast uw lidmaatschapsnummers, zou het geweldig zijn om uw huidige oplage en de bevolking van de stad te leren kennen (en of er een grote stijging is in dat aantal voor het zomerse toeristenseizoen).

We drukken 2100 kranten per week. Onze oplage loopt wekelijks rond de 1.900 tot 2.000. Idyllwild zelf heeft ongeveer 3.300 mensen. Maar we bedienen ook de gebieden Pine Cove, Mountain Centre en Garner Valley — in totaal misschien wel 5.000 mensen van alle leeftijden. (Misschien slechts ongeveer twee- of drieduizend gezinnen, hoewel ik daar geen onderzoek naar heb gezien.) We hebben zware toeristische weekenden tijdens de koudere maanden, vooral als het net heeft gesneeuwd. En feestdagen - Thanksgiving, Kerstmis, Nieuwjaar, Presidents Day, Memorial Day, de grote gemeenschapsparade van Fourth of July en Labor Day - zijn groot met toeristen.

Maar we zijn meestal een toeristengemeenschap in de zomer, dus ja, er is een grote hobbel in de zomer. We hebben wandelpaden in alle moeilijkheidsgraden, rotsklimmen, gewoon wandelen in de buitenlucht - of gewoon de stad Idyllwild verkennen. Het toerisme is enorm toegenomen in de 33 jaar dat ik hier ben. Tijdens de lente-zomer-herfst krioelen de gewone weekenden vaak in de binnenstad. We hebben heel weinig ketenbedrijven, geen restaurantketens, maar meer dan een dozijn echt goede individuele restaurants en koffiehuizen.

Ik denk dat ik er misschien aan moet toevoegen dat ik betwijfel of ons lidmaatschapsmodel voor elke gemeenschapskrant zou werken. Het lidmaatschapsmodel was voor ons praktisch een laatste redmiddel, nadat we talloze manieren hadden geprobeerd om meer reclame te maken, maar geen van alle werkte. Het blijkt dat we het vertrouwen en de goede wil van de mensen hadden voordat we aan het lidmaatschapsmodel begonnen - we waren allebei verbaasd over hoeveel goede wil we blijkbaar hadden met mensen, zowel op als naast de heuvel. Zeer verheugend.

Maar ik zou deze lidmaatschapsaanpak bijvoorbeeld niet willen aanbevelen aan een startende gemeenschapskrant. Ik denk dat de krant eerst het vertrouwen, de goede wil en de interesse van de gemeenschap moet hebben.

Ron Reason was van 1995 tot 2000 faculteitslid van Poynter en directeur van seminars, publicaties en onderzoek over visuele journalistiek. In 2015 was hij de Pollner Distinguished Professor aan de University of Montana School of Journalism. Hij is te bereiken via ronreason@gmail.com. zijn blog, Ontwerp met reden , heeft honderden casestudy's, tips en ideeën voor redactionele publicaties.