De 5 tips van William Zinsser om een ​​betere schrijver te worden

William Zinsser heeft zijn hele leven mensen geleerd hoe ze betere schrijvers kunnen worden. Nu op 88, de auteur van “ Over goed schrijven ” is net zo goed een leerling van het vak als een leraar.

Hij vindt manieren om als schrijver relevant te blijven in een digitale wereld, omdat hij, zoals hij zegt, 'niet wil blijven hangen in de 20e eeuw.' Ongeveer een jaar geleden besloot hij een persoonlijke website op te zetten en te beginnen een wekelijkse blog voor de Amerikaanse geleerde . Hij geeft nog steeds les aan De nieuwe school en Universiteit van Columbia 's graduate school voor journalistiek en brengt veel van zijn vrije tijd door met lezen en schrijven in zijn appartement in New York City.

In een recent telefonisch interview sprak Zinsser met mij over het vak en deelde hij deze vijf tips voor journalisten die willen groeien als schrijvers.

Leer lezers mee te nemen op reis

Enkele van Zinssers favoriete journalisten zijn die van The New Yorker Mark Singer , Lawrence Wright en Jane Mayer , die hij jaren geleden doceerde aan de Yale University. Hij voelt zich aangetrokken tot hun werk, zei hij, omdat ze schrijven beschouwen als een ontdekkingstocht.

“Al het schrijven voor mij is een reis. Het zegt tegen de lezer: 'Kom met me mee; Ik neem je mee op reis,'' zei Zinsser. “Deze schrijvers doen dat door nooit uit het oog te verliezen dat ze een verhaal vertellen.”

Te vaak, zei Zinsser, raken mensen zo bezig met goed schrijven dat ze hun verhalen vol proppen met onnodige woorden die de lezers op een dwaalspoor brengen. Goede schrijvers laten elk woord tellen en vermijden abstracties.

'Niemand wil abstracties', zei Zinsser. 'Ze willen specifieke details die hen helpen iets nieuws te ontdekken.'

Zie schrijven als een proces, niet als een product

Zinsser, wiens nummer in het telefoonboek staat, krijgt veel telefoontjes van schrijvers die willen weten hoe ze gepubliceerd kunnen worden.

'Ze weten wat ze willen schrijven, maar in plaats van te schrijven zeggen ze: 'Nou, mijn grootste probleem is om uit te zoeken hoe ze een agent kunnen vinden en publiceren',' zei Zinsser, die meer dan een dozijn boeken heeft geschreven? . 'Ik zeg tegen ze: 'Het grootste probleem is dat je dat verdomde ding moet schrijven.''

Wanneer schrijvers zich concentreren op het eindproduct, kunnen ze uit het oog verliezen wat het verhaal is en waarom ze het vertellen. Zinsser raadt schrijvers aan zich in plaats daarvan te concentreren op het schrijfproces - het organiseren van de delen van een verhaal, het maken van een lead, het maken van herzieningen. Als je schrijven als een proces ziet, zegt Zinsser, dan regelt het product zichzelf.

'Ik denk dat we totaal geobsedeerd zijn door het succesvolle eindproduct - het winnende Little League-team, de hoge SAT-score, het perfecte artikel,' zei Zinsser. 'Als je denkt: 'Goh, ik weet niet of ik iets goed genoeg kan schrijven om gepubliceerd te worden', dan schrijf je het voor het verkeerde doel. Het eindproduct is wel het laatste waar je aan moet denken.”

Schrijf voor jezelf, niet voor anderen

Het is normaal dat schrijvers zich zorgen maken over hoe hun redacteuren en uitgevers op hun werk zullen reageren. Maar deze preoccupatie kan verlammend werken. Als we ons concentreren op wat onze redacteuren willen, hebben we de neiging om het verhaal te vertellen waarvan we denken dat ze het willen horen, in plaats van het verhaal dat we willen vertellen.

'De enige manier om iets goeds te schrijven, is door te schrijven wat je wilt schrijven en te geloven in de geldigheid van het onderwerp en om niemand anders te geven', zei Zinsser.

Als schrijvers hem vragen hoe ze 'succesvol' kunnen zijn, zegt Zinsser dat ze het verhaal dat ze willen vertellen opschrijven en goed vertellen. Een succesvolle schrijver, zei hij, 'zal niet ontsporen door de agenda van een agent of uitgever of tijdschriftredacteur. Editors en uitgevers zullen komen en gaan, maar je zit voor altijd vast aan je waarden.”

Houd er natuurlijk rekening mee hoe je redacteur en lezers zullen reageren, zei Zinsser, maar je wilt niet dat een redacteur je ervan weerhoudt te vertellen wat je weet dat het juiste verhaal is.

Heb vertrouwen in jezelf als schrijver

Een gebrek aan vertrouwen is een van de grootste obstakels voor goed schrijven, zei Zinsser. Als leraar was hij verrast om te zien hoeveel van zijn studenten geen vertrouwen hebben - vooral zijn vrouwelijke studenten.

'Ik denk dat deze samenleving, ondanks al haar beroemde vrijheden, vrouwen nog steeds verplettert om te geloven dat hun verhaal niet waardig genoeg is om te vertellen', zei Zinsser. “Ik zit in een klas en vraag wat ze willen doen en ze praten zo zacht dat ik ze niet kan horen. Uiteindelijk zeg ik: ‘Spreek het uit. Je wordt geen journalist als niemand je kan horen.’ “

Vertrouwen, zei Zinsser, komt met vertrouwen op je instinct als schrijver en leren pleiten voor de verhalen die je wilt schrijven. Dit geldt vooral voor schrijvers die aan memoires werken , zei Zinsser, die ontdekte dat veel van de studenten in zijn lessen non-fictie schrijven denken dat ze toestemming nodig hebben om hun levensverhaal te vertellen. Studenten, zei hij, moeten genoeg zelfvertrouwen krijgen om te geven zich toestemming geven en geloven in de waarde van de verhalen die ze willen vertellen.

“ Ik ga rond en geef mijn studenten toestemming om te zijn wie ze zijn, en er zijn niet genoeg mensen die dat doen , ’ zei Zinsser. 'Je leert schrijven door te geloven in wie je bent.'

Neem jezelf niet te serieus

Door de jaren heen heeft Zinsser manieren gevonden om zichzelf en zijn lezers aan het lachen te maken.

Tijdens het schrijven van columns voor Life magazine van 1968 tot 1972 gebruikte Zinsser vaak humor om serieuze onderwerpen aan te pakken, zoals de overmaat aan militaire macht. Zo schreef hij een column over herhaalde ruzies over de vorm van de tafel op de Vietnam-vredesconferentie in Parijs. Hij legt dit verhaal uit in zijn boek 'On Writing Well':

“De situatie was na negen weken zo schandalig geworden dat het alleen maar door spot kon worden benaderd, en ik beschreef verschillende pogingen om vrede te krijgen aan mijn eigen eettafel door elke avond van vorm te veranderen, of door de stoelen van verschillende mensen te laten zakken om ze minder 'status', of door hun stoelen om te draaien, zodat de rest van ons ze niet hoeft te 'herkennen'. Het was precies wat er in Parijs gebeurde.”

Als je het juiste stripkader voor je verhaal kunt vinden zonder ongevoelig te zijn, vertelde Zinsser me, kun je leren om meer plezier te hebben tijdens het schrijven. Op hun beurt zullen mensen meer plezier beleven aan het lezen van wat u schrijft.

'Ik denk dat mensen schrijven veel te serieus nemen', zei Zinsser. 'Ze moeten gewoon een beetje ontspannen en plezier hebben.' De sleutel, vindt hij, is om je werk serieus te nemen, maar niet om jezelf te serieus te nemen.