Met zijn nieuwe herontwerp wil HuffPost een digitale tabloid van de arbeidersklasse worden (en zijn spetterende koppen viraal maken)

De desktop- en mobiele weergave van het herontwerp van HuffPost. (Foto met dank aan HuffPost)

De Huffington Post verloor vanmorgen zijn oude uiterlijk en verschillende lettergrepen toen het een nieuw herontwerp onthulde en zijn naam veranderde in HuffPost.

Het is de eerste totale revisie in de bijna 12-jarige geschiedenis van de website en markeert een heroriëntatie van de redactionele visie van HuffPost onder de nieuwe hoofdredacteur, Lydia Polgreen.

'We verdubbelen onze gedurfde, spetterende stijl en brengen het nieuws met gevoel voor humor, verontwaardiging en empathie,' Polgreen schreef in een notitie van de redacteur waarin het herontwerp wordt aangekondigd.

Polgreen, alumna van de New York Times en oud buitenlandcorrespondent, volgde eind vorig jaar oprichter Arianna Huffington op. Het duurde niet lang of ze had het erover om HuffPost terug te duwen naar zijn oorsprong als een digitale tabloid. Waarom zou u in een tijdperk van scherpe politieke verdeeldheid geen digitale versie maken van de Chicago Sun-Times uit de jaren 70 of de New York Daily News, iets dat zowel door de effectenmakelaar als door de metselaar zou worden gelezen?

Het herontwerp van vandaag heeft tot doel dat te bereiken. De koppen van de Huffington Post, een digitale incarnatie van het puckachtige 'tabloidhout' van weleer, hebben een nieuwe bekendheid gekregen. Wanneer lezers bijvoorbeeld een verhaal op Facebook plaatsen over het overwicht van Jared Kushner in het Witte Huis, zal het verhaal standaard de speelse versie van HuffPost gebruiken: 'Hij ging naar Jared.'

Deze ondeugende koppen van de website en in de nieuwsfeeds van lezers krijgen, is onderdeel van een strategie om de meest deelbare inhoud van HuffPost aan een zo groot mogelijk publiek te krijgen, zei Julia Beizer, producthoofd van HuffPost. Het nieuwe herontwerp verandert elk verhaal in een potentiële meme, die de stem en journalistiek van HuffPost verspreidt over verschillende sociale netwerken.

“Onze lezers doen dit overigens al”, zegt Beizer. 'Deze week nog nam iemand een screenshot van een van onze koppen, 'Billy on the Street', na het Bill O'Reilly-gedoe, en plaatste het op Twitter.'

'Dat is zo'n vreselijke workflow om je gebruikers door te laten gaan', vervolgde Beizer. 'Maak een screenshot. Plak het in een tweet. Dat gaan we automatisch maken.”

Om ervoor te zorgen dat de HuffPost-splash niet te veel wordt gebruikt, wordt de tool eerst gegeven om editors te selecteren die zullen werken om de stem en frequentie aan te scherpen. Daarna zal het geleidelijk worden uitgerold naar de bredere redactie.

Een voorbeeld van de HuffPost-splash. (Foto met dank aan HuffPost)

Het herontwerp van vandaag komt met een mandaat van Polgreen om de berichtgeving van HuffPost te richten op mensen over de hele wereld die geen macht, eigendom of privileges hebben en zich misschien niet vertegenwoordigd voelen in de reguliere media. Dit komt maanden nadat Donald Trump de media verblufte door het presidentschap te winnen en een toegewijde basis van blanke arbeiderskiezers te consolideren. Dit is hoe Polgreen een verhaal beschouwt dat ze beschrijft als 'een wereldwijd fenomeen', waarvan ze hoopt dat HuffPost het beste zal vertellen:

Voor mij is de grootste kloof in Amerika, inderdaad over de hele wereld, tussen degenen die macht hebben en degenen die dat niet hebben, en dat strookt niet gemakkelijk met onze rood-blauwe, linkse of rechtse politiek. De media zijn tekortgeschoten in het vertellen van het verhaal van één kant van die kloof - van de mensen die woede, stemloosheid en machteloosheid ervaren.

Sommige van de huidige veranderingen zijn het gevolg van meer praktische overwegingen. De beslissing om de naam in te korten tot HuffPost, bijvoorbeeld, was een gevolg van de wens van het ontwerpteam om de naam van de website groter en gewaagder te maken. 'The Huffington Post' had daarvoor te veel karakters, zei Beizer.

Maar ze wilden de naam niet in zijn geheel opofferen omwille van de branding, zei ze. Het originele logo van de site, met zijn print-y serif-letters, roept de oprichter van de site, Arianna Huffington, en meer dan een decennium van digitale journalistiek op. Dus kozen ze voor een best-of-both-worlds-aanpak.

'Als je terugdenkt aan toen we in 2005 lanceerden, moesten we een deel van die geloofwaardigheid van de krant lenen om te zeggen: 'we zijn de echte deal', zei Beizer. “Onze naam zelf klinkt heel erg als mijn oude krant [The Washington Post]. En het is 2017. Dat hebben we niet meer nodig. Mensen kennen en houden van ons merk.”

De nieuwe sociale pictogrammen voor de bestaande secties van HuffPost. (Foto via HuffPost)

Ook nieuw vandaag zijn opnieuw ontworpen sociale pictogrammen die elk overeenkomen met een ander gedeelte van de website van HuffPost. In samenwerking met Work-Order, een in New York gevestigd ontwerpbureau, koos HuffPost voor een reeks vierkante dozen met kleurcodering die in tweeën werden gedeeld door een zwarte schuine streep. De negatieve ruimte rond elke schuine streep komt overeen met markeringen die aan de buitenkant van elke sectietitel grenzen. Plus, zei Beizer, schuine strepen duiden subsecties van elke website-URL aan - en ze lijken een beetje op abstracte H's.

Een aanname van het herontwerp van vandaag is dat, zelfs in een tijdperk van sociaal gestuurde nieuwsontdekking, homepages nog steeds waardevol zijn. Dat komt overeen met sitegegevens verzameld door HuffPost, zei Beizer, waaruit blijkt dat gebruikers die naar de startpagina van HuffPost komen, het gebruiken als een startpunt om nieuwe artikelen te ontdekken; een aanzienlijk deel van de lezers klikt op zes tot tien verschillende artikelen op HuffPost nadat ze de startpagina hebben bezocht, zei ze.

De nieuwe startpagina van HuffPost is ook meer modulair dan zijn vorige incarnatie, met artikelen, advertenties en functies die als puzzelstukjes in elkaar passen. Dit was een reactie op de wens van lezers en redacteuren om enige orde op de startpagina van HuffPost op te leggen en tegelijkertijd de toevallige ontdekking van nieuwe inhoud mogelijk te maken, zei Beizer.

'Die mensen, verwacht ik, zullen nog steeds goed worden bediend door het soort inhoud dat we daar plaatsen - vooral omdat het een organisatie is waarmee ze gemakkelijker de inhoud kunnen vinden die ze willen', zei ze.